" Ο καλύτερος καιρός να κάνεις λεφτά, είναι όταν το αίμα τρέχει στους
δρόμους"
Σφυρίζοντας άγρια και θριαμβευτικά
τρύπωσε ανάμεσα στους μισοπεθαμένους φαντάρους
τα σωθικά για να γευτεί του μικροκαμωμένου οπλίτη
που σήμερα γινόταν άντρας: ολόκληρα δεκαοχτώ.
Και το κρανίο για να διαλύσει του σημαιοφόρου
και της πατρίδας το ένδοξο πανί άδοξα να σωριάσει
κάτω στην ποτισμένη από σάρκες κι αίμα γη.
Μα κανείς απ΄τους εναπομείναντες συντρόφους του
δεν γύρεψε να το υψώσει πάλι.
Κι έφυγε κι από κει φουριόζα
για να χυθεί σε άλλα μέρη βολικά.
Πέρασε πάνω από λουλουδιασμένους κάμπους
κι από χιονοσκέπαστα δάση πυκνά,
καθώς όμως ανθρώπινη τροφή δεν απαντούσε πουθενά
αρκέστηκε να ξαπλώσει χάμω το ελαφάκι μαζί με τη μάνα.
Ώσπου συνάντησε μεγάλες πολιτείες με δίκαια ξεχειλωμένα
που δονούνταν από ιαχές, μπουμπουνητά, κλαγγές:
ο Αίολος είχε ανοίξει τους ασκούς της επανάστασης.
Και τότε ήξερε πως έκανε στο στόχο της διάνα!
Κι εδώ λοιπόν θα πέρναγε καλά!
Κι αφού στη σκόνη με μανία σώριασε
πλήθος από πιότερο νεανικά κορμιά
(ήταν πάντα η αγαπημένη της προτίμηση)
αφού έκαψε στήθη, τρύπησε κεφάλια,
έκοψε χέρια και πόδια, χάραξε σημάδια,
αφού ξέσκισε πανό, σημάδεψε συνθήματα
και στο έδαφος έριξε μέχρι και γυναίκες με παιδιά..
πέταξε πάντα πεινασμένη στον ορίζοντα ψηλά.
Πού τραβάει τώρα; για πού το'βαλε;
Οι πιθανότητες μονίμως αφθονες.
Όσο υπάρχουνε διαταγές πίσω από διαταγές,
που απ'το φως του ήλιου τρέμουνε μην αποτεφρωθούν.
Μα και τα όπλα δεν είναι άδεια ποτέ.
Για να φυλάνε όπως λένε την ειρήνη...
ανιχνευτής
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου