Eπίγεια φυλακή

 "Scream" - "H Κραυγή"

«Περπατούσα σε έναν δρόμο με δύο φίλους, ο ήλιος έδυε, ξαφνικά ο ουρανός πήρε το κόκκινο του αίματος, σταμάτησα, αισθάνθηκα εξαντλημένος και έγειρα στον φράχτη. Υπήρχε αίμα και γλώσσες φωτιάς πάνω από το μπλε-μαύρο φιόρδ και την πόλη. Οι φίλοι μου συνέχισαν και εγώ στάθηκα εκεί, τρέμοντας από αγωνία, κι αισθάνθηκα μια απέραντη κραυγή να διαπερνά ολόκληρη τη Φύση»  Έντβαρντ Μουνκ για τον περίφημο πίνακά του «Κραυγή»

«Η δράση του αόρατου μοιάζει με τη συνηθισμένη όψη του εξωτερικού κόσμου, που δίνει και αφαιρεί, κτίζει και κατεδαφίζει, και που με την ίδια ακλόνητη επιμονή πλάθει τις μορφές και τις επαναλαμβάνει μέχρι αηδίας, με μοναδικό σκοπό να τις παραμορφώσει λίγο αργότερα, να τις διαλύσει, και να τις αλέσει τόσο ψιλά που καταλήγουν να είναι πάλι αγνώριστες, αναμειγμένες με την γκρίζα κι ανώνυμη σκόνη του ακυρωμένου χρόνου»
Χουάν Χοσέ Σαέρ, «Τόπος».


«Όχι, τα μυστικά μου είναι από τον τάφο και πρέπει να φυλαχτούν. Να πώς σκέφτομαι κάποιες φορές τον εαυτό μου, σαν έναν μεγάλο εξερευνητή που ανακάλυψε μια απίστευτη χώρα από την οποία δεν θα μπορέσει να επιστρέψει ποτέ, για να κοινοποιήσει τη γνώση του στον κόσμο: το όνομά της είναι κόλαση»
Μάλκολμ Λόουρυ, «Κάτω από το ηφαίστειο»

«Δεν έχω πολλά να πω. Αυτό είναι το ταξίδι κάποιου που είχε ναυαγήσει για χρόνια, ψάχνοντας το νόημα της ζωής, μια σπίθα ανθρωπιάς, μέσα σε έναν ανύπαρκτο πολιτισμό, σε έναν κόσμο που μοιάζει με ένα τεράστιο υπαίθριο σούπερ-μάρκετ. Ίσως είναι το ταξίδι κάποιου που έγινε ζωγράφος για να μην τρελαθεί εντελώς. Εξακολουθεί να μην μου κάνει αίσθηση αυτός ο πολιτισμός, ούτε οι συνήθειες εκατομμυρίων δίποδων που μοιάζουν να περπατούν προς την ίδια κατεύθυνση, με ένα κινητό τηλέφωνο κολλημένο στο χέρι, παραπλανημένοι, ελκυόμενοι από την ίδια κενότητα, με την μάταιη αντανάκλαση του ειδώλου τους στον καθρέφτη, με τις ψευδαισθήσεις της ύπαρξης τους σε‬ κοινή θέα, με έναν ψεύτικο ορίζοντα ο οποίος δεν έχει απολύτως καμία σχέση με αυτό που είναι πράγματι η ζωή» Zilda, street artist.

 αποσπάσματα με αφορισμούς και απόψεις τρίτων από άρθρο του συγγραφέα Δ. Χοροσκέλη 

κι από εμένα:  Η μεγαλύτερη ΦΥΛΑΚΗ όλων και η ανάγκη ΡΗΞΗΣ κι ΑΠΟΔΡΑΣΗΣ
 κι από τον ανιχνευτή: Διασχίζοντας τα βασίλεια του Φόβου και των κλώνων του...


"Οι περισσότεροι άνθρωποι δεν συναισθάνονται πως είναι φυλακισμένοι μέσα σ'ένα γυάλινο μπουκάλι, είναι πεπεισμένοι πως είναι ελεύθεροι. Η δυστυχία του ανθρώπου που έχει βαθύτερη αντίληψη από τους άλλους, είναι να συνειδητοποιήσει πως είναι φυλακισμένος. Η μεγαλύτερή του χαρά πηγάζει μόνο από το γεγονός της πιθανότητας ότι το γυάλινο μπουκάλι ίσως είναι δυνατόν να σπάσει."
Ε.Τ.Α. ΧΟΦΜΑΝ

Και:  Το Πανοπτικόν Σύστημα
Αλλά:
 Υπάρχει κάτι ΩΡΑΙΟ ΕΚΕΙ ΕΞΩ και ξεκινά ΑΠΟ ΜΕΣΑ ΣΟΥ!
 και:
 Johnny Cash στο «San Quentin» (καμιά φυλακή δεν μπορεί να κρατήσει στ’ αλήθεια φυλακισμένο το πνεύμα μας)

τελειώνοντας:

" Σσσσσσστ! Μη μιλάς δυνατά! Και μας ακούσουν οι φύλακες και οι έμπιστοί τους. Οι υπεράνω υποψίας πράκτορες και οι επαγγελματίες καταδότες...
Άκου...Το φτερούγισμα! Έρχεται μέσα από τα στήθη μου και τα δικά σου! Έρχεται με το σφύριγμα των ανέμων, με τα ανεμοτράγουδα των πουλιών, με το παραλήρημα των μελλοθάνατων, με τους ψιθύρους των αδικαίωτων νεκρών...
Δραπετεύοντας μέσα από τις ευθείες γραμμές και τρισδιάστατες γεωμετρίες της επιπεδούπολης, μέσα από τα ραπίσματα των δυναστών, μέσα από τα μανιφέστα των καθοδηγητών, μέσα από την επίταξη των μυαλών, μέσα από τα μοιρολόγια των μοιραίων...

Να ξέρεις, ε; Η ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΠΑΝΤΑ ΒΡΙΣΚΕΙ ΤΟΝ ΤΡΟΠΟ!

"όσες κι αν χτίζουν φυλακές

κι αν ο κλοιός στενεύει

ο νους μας είναι αληταριό

που όλο θα δραπετεύει..."

από τον ανιχνευτή