Γράμμα προς το "νέο χρόνο": στην έχουμε στημένη ρε!

> 2017 έτη πολιτισμένης βαρβαρότητας, σαν σκουριασμένη αλυσίδα ετοιμόρροπων κρίκων που διαφημίζεται ως χρυσή...
> 2017 υπέροχες συνθέσεις, σονάτες, μελωδίες, τραγούδια που δεν τους επιτράπηκε να ακουστούν ποτέ προς τα έξω...
> 2017, κι απείρως περισσότερα, όνειρα σαν γελαστές παιχνιδιάρες ηλιαχτίδες και σαν ολόφρεσκα άνθη, που ξεθώριασαν και μαράθηκαν βίαια, σακατεύτηκαν και θάφτηκαν μέσα σε επίγειες κολάσεις της κακότητας, της καθαρματοσύνης, της αρτηριοσκλήρωσης, της μικροψυχίας, της μιζέριας...
> 2017 και βάλε τραγικοί και προδομένοι ήρωες κι απείρως περισσότεροι ηρωικοί αντιήρωες που ήταν πολύ μόνοι για να λυγίσουν τα θεριά και στοιχειά, αυτά όλα που καταδυναστεύουν τη ζωή του  ανθρώπου...
> 2017, κι απείρως περισσότερες, ιστορίες κι αφηγήσεις πλημμυρισμένες από την ομορφιά της απλότητας, τη σοφία της καρδιάς, το ρίσκο της αναζήτησης, τη μεγαλοσύνη της γενναιοψυχίας, που δεν ειπώθηκαν ποτέ...
> 2017 κι απείρως περισσότεροι εφιάλτες, "σωτήρες" με μελιστάλαχτη λαλιά μα σημαδεμένα χαρτιά κι ακονισμένα νύχια, παλιοί και σύγχρονοι δουλέμποροι και δουλοκτήτες, τύραννοι και τυραννίσκοι γεμάτοι μνησικακία για τις αιώνιες χαρές της ζωής, δεσμοφύλακες και αστυφύλακες, βασανιστές και δήμιοι, κελιά κι ανήλιαγα μπουντρούμια, μαζικά σφαγεία υπέρ διάτρητων ιδανικών και θησαυριζόντων ισχυρων,  πληρωμένοι δολοφόνοι, λοβοτομημένοι τρομο-μπούληδες που κατασκευάστηκαν σε μυστικοπαθή κέντρα εξουσίας Δυτικών μεγαλοφλούληδων, ψυχοπαθείς αγιοποιημένοι καθοδηγητές και ταγοί, παραχαράκτες της α-λήθης ή αλήθειας, συνωμότες σαν αρουραίοι μέσα σε στοές ή πίσω από καλά φρουρούμενες σφραγισμένες πόρτες...Όλοι τους με την έπαρση του "μεσσία" ή του μεγαλοϊδιοκτήτη και την πώρωση του έμπιστου οργάνου.

2017, κι ανυπολόγιστα πολύ μα πολύ περισσότερα, παιδάκια που δεν πρόλαβαν να μεγαλώσουν ποτέ ή που ευχήθηκαν να μην είχαν γεννηθεί ποτέ (κι ας μην το είπαν ποτέ στους μεγάλους, γιατί αυτοί μπορεί να μην ήθελαν να ακούσουν, να μην είχαν...χρόνο ή κουράγιο). Γιατί αυτός ο κόσμος, που σε λίγο αλλάζει χρονοσελίδα, ξέρει τόσο απενοχοποιητικά και τρομαχτικά να μεταμορφώνεται στο χειρότερο όλων "λύκο" ο οποίος δεν χορταίνει να κατασπαράζει ψυχές και σάρκες από αθώα κι ανυπεράσπιστα "αρνάκια"...
(ιδού και μια εναλλακτική εξιστόρηση παραμυθιού: Η αφήγηση του παγκοσμιοποιημένου "παραμυθιού" μας πρέπει να λάβει τέλος, έτσι όπως την κατάντησαν!)

Έι! εσύ...2017...ώπα! Για πού το'βαλες λοιπόν φορτσάτο;

Ρίξε, πριν μας τιμήσεις με την παρουσία σου, μια ματιά πρώτα πίσω σου.
Εκεί: στο ιδιωτικό ίδρυμα  φύλαξης υπέργηρων φαντασιακών οντοτήτων, που δημιούργησε το "έλλογο ζώο" (πιο σωστά οι καθοδηγητές ή βοσκοί του). Για να κλειδώσει σε μια μετρήσιμη σειρά και μέσα σε μια ελεγχόμενη "τάξη" την πραγματικά άναρχη φύση του και το μεγαλειώδες κοχλάζον χάος που το περιβάλλει από παντού, εκείνο όλων των πιθανοτήτων κι εκδοχών "πραγματικότητας" που συμβαίνουν, θα συμβούν ή έχουν ήδη συμβεί στην ίδια αιώνια στιγμή κι αναμένουν απλώς να επιλεχθούν από την εστιασμένη συνείδηση.
Άυλες φαντασιακές οντότητες που τους αποδόθηκε από πάνω και θανάσιμη βαρύτητα και ονομάστηκαν "έτη" μέσα στο άχρονο φαντασιακό τσουβάλι με την ετικέτα "χρόνος"...

 Και τώρα νέε χρόνε πες μας... τι βλέπεις πίσω σου;

Κι αν μας πεις τίποτα το ζοφερό, το ύποπτο, το παράλογα αφύσικο ή έστω το ανησυχητικό ενόψει και της δικής σου θητείας, επέτρεψε να σου πω κατάμουτρα ότι ψεύδεσαι!  Θωρείς όλα αυτά τα "καλούδια" που σου αφήνουν παρακαταθήκη οι σκουληκιασμένοι γεροτράγοι κι αμετανόητοι για το ποιόν του παρελθόντος προκάτοχοί σου; Και μήπως, αν και έτοιμος να γεννηθείς από το Matrix(= "Μήτρα") της ανθρώπινης πραγματικότητας, ήδη αρχίζεις να αισθάνεσαι πολύ αδύναμος ή απρόθυμος να εναντιωθείς στις νουθεσίες τους και ήδη γηρασμένος; Από αυτό το ασήκωτο, άχρηστο και ανελέητο φορτίο που σου παραδίδουν με την εντολή να το κουβαλήσεις ως το τέλος της δικής σου πορείας, όχι μόνο ίδιο και απαράλλαχτο στην αθλιότητα της ουσίας του (κι ας διαφοροποιούνται οι μορφές) αλλά και με πιθανώς ραγδαία χειροτέρευση της ποιότητας του περιεχομένου...

Κι αν εσύ σκέφτεσαι έτσι...τότε εγώ (ή εμείς), το "μυρμηγκάκι" που λιώνεις δίχως καν να το σκεφτείς, το τίποτα (ή τα πολλά τίποτα) μέσα σε έναν ωκεανό αναλώσιμης για σένα "τιποτοσύνης", εγώ (ή εμείς) ο "σαλεμένος" (ή "σαλεμένοι") καταγγέλω/ουμε τη λογική των σαδιστών, μισάνθρωπων, αλαζόνων χειριστών σου ως την εμφυτευμένη τρέλα των πάρα πολλών αντικειμένων της αυθαιρεσίας τους ή (κάμποσων από όλους όλους αυτούς) στην υπηρεσία τους! Θέλω/ουμε να πιστεύουμε ότι μιας τέτοιας "υφής" λογική παύει να αποτελεί, αργά μεν μα σταθερά δε, την κυρίαρχη νοοτροπία των καιρών και θεώρηση των θεμελιωδών εννοιών τους και αυτή είναι και η δική μας ευχή στην αλλαγή της χρονοσελίδας!

Και, νέε χρονάκο, βάλτο καλά στο άυλο μυαλουδάκι σου και στην πορεία σου που υπόκειται σε διαμόρφωση κάθε στιγμή σε αυτή τη μεγάλη επίγεια περιπέτεια (όπου τίποτε δεν έχει γραφτεί ανεξίτηλα!) κι αυτά τα λόγια:

Με το που θα μπουκάρεις κι εσύ στις ζωές μας, πρόσεξε καλά τι θα πεις, τι θα φερεις, τι θα πράξεις!
Μέσω των γραφειοκρατικών, ιδεολογικών, πολιτικών, χρηματοπιστωτικών, πολυεθνικών, τηλεοπτικών, καλλιτεχνικών σου πορνοαστέρων. Έτσι και πας να μας πηδήξεις (ή να μας πηδήξετε) για νιοστή χρονική φορά, αφού πρώτα μας παραμυθιάσεις (ή μας παραμυθιάσετε) σαν όλους τους άλλους πριν από εσένα που θα μας έφερναν νέα πνοή στη βαριανασαίνουσα ζωή μας...να ξέρεις:

Θα σε παρακολουθούμε!
Σε κάθε βήμα.
Πολύ σκεφτικοί αλλά όχι καταθλιπτικοί. Οπότε χώσε την πληθώρα ναρκωτικών, νόμιμων και παράνομων, κι αντικαταθλιπτικών εκεί που ξέρεις!
Παρανοημένοι αλλά όχι τρελοί. Οπότε μη βιάζεσαι να χαμογελάσεις με μοχθηρή ανακούφιση, στείλε στα άσυλα και τις ψυχοθεραπείες φαντασματοποίησης τους χρεωκοπημένους μάνατζερ και γιάπηδες.
Αγριεμένοι μα και σιωπηλοί. Όποτε νιώθουμε ότι τα πολλά λόγια αντιγράφουν τη φτώχεια των υποσχέσεων και ευχολoγίων.
Στην έχουμε στημένη ρε!

 (φωτο από την ταινία "Ο ταξιτζής" - "Ταxi driver" του 1976 με τον Robert De Niro)

ανιχνευτής

(τα παραπάνω μπορούν να ιδωθούν και ως συνέχεια αυτού: Σαν ψίθυροι...)

...κλείνω με ένα τραγούδι, που έτσι κι αλλιώς συνηθίζεται αυτές τις...πώς το'πες Ένοικε;..."χρονιάρες ημέρες",  με τη μουσική επένδυση των Pirates City πάνω σε κάποια δικά μου στιχάκια:
https://www.youtube.com/watch?v=HScVul8WGKM