ΑΣΥΓΧΩΡΗΤΟΙ!

Έχω την εντύπωση ότι τα παρακάτω λόγια του ποιητή Τάσου Λειβαδίτη εκφράζουν με τον πιο πικρό, εύστοχο και μεστό τρόπο το πνεύμα ή την πραγματικότητα που κάποιοι θέλουν να επιβάλλουν στις εποχές που μας ταλανίζουν - ποιοι; τοις πάσι γνωστόν, αλλά μην ξεχνάμε και αυτούς που επιμελώς παραμένουν άγνωστοι ή αθέατοι - :

" Το βράδυ έχω βρει έναν ωραίο τρόπο να κοιμάμαι. Τους συγχωρώ έναν-έναν όλους "

Ξέρετε. Όλους αυτούς, τους πλείστα "δώρα φέροντας" προς όλους εμάς, από διάφορα πόστα ή βαθμίδες άσκησης εξουσίας κι ελέγχου, καθόλου αμελητέας έως καταλυτικής επιρροής και παγίωσης συγκεκριμένων status quo στην κοινωνία. Οι οποίοι όσο κι αν έχουν επιστρατεύσει κάθε είδους ξηλωμένη επιχειρηματολογία και αντιστροφή νοημάτων και εννοιών για να μας πείσουν να συμμορφωθούμε εις τας υποδείξεις και να αποδεχτούμε τις μεθοδεύσεις τους - ακόμα κι αν βγάζουν μάτια ότι είναι κατάφωρα αντίθετες τόσο ως προς τα συμφέροντα έως και ως προς την ίδια την εξέλιξή μας ως είδος- είναι αδύνατον πια να κρύψουν απ'την κοινή θέα το σημάδι με ανεξίτηλη γραφή: ΑΣΥΓΧΩΡΗΤΟΙ! Αυτό που είναι χαραγμένο πάνω στα άδεια τους βλέμματα, στα ψεύτικα σαν τις προθέσεις τους χαμόγελα, στα προσβλητικά για τη στοιχειώδη ανθρώπινη νοημοσύνη λόγια τους. Και το οποίο ουδόλως, βέβαια, τους ταράζει.

Αλλά αν μπορούμε να δούμε τον σύγχρονο κόσμο αποστασιοποιημένα από όλες τις λειτουργίες, τις πτυχές και τις στρώσεις του, τόσο σε υλικό όσο και σε νοητικό επίπεδο, τότε ίσως και να οδηγηθούμε σε μια διαπίστωση, με επώδυνο τρόπο. Ότι, δηλαδή, ο κόσμος μας ως σύνολο ευνοεί την ανάπτυξη του κομφορμισμού, τη συνήθεια της υπακοής και υποταγής σε πιέσεις, την κυριαρχία της παραίτησης και παθητικότητας του ανθρώπινου πλάσματος, την "κανονικότητα" έλλειψης σύνδεσης του καθενός με τον ίδιο του τον εαυτό -πόσο μάλλον με τον άλλο άνθρωπο!- και την εγκατάλειψη της τέχνης άσκησης της ελευθερίας τόσο του ατόμου όσο και του συνόλου.
 Και αυτό ίσως μας κάνει όλους μας, ή τουλάχιστον - κι εδώ άραγε πόσο μετράει το επίρρημα "ευτυχώς"; - τους περισσότερους, ασυγχώρητους!


Ο Ένοικος...