Δεν είχε διστάσει να αποκαλέσει τον Αμερικανό πρόεδρο Μπους μαζικό δολοφόνο και την κυβέρνησή του ναζιστική και τον συμπατριώτη του πρωθυπουργό Μπλαιρ απατεώνα ηλίθιο. Επίσης είχε ταξιδέψει (1985 μαζί με τον σπουδαίο θεατρικό συγγραφέα Άρθουρ Μίλλερ) και στην Τουρκία για να συμπαρασταθεί στα θύματα της πολιτικής καταπίεσης, δίνοντας γενικά μάχες υπέρ της ελευθερίας της έκφρασης.
Τον Οκτώβριο του 2005 έλαβε το Νόμπελ Λογοτεχνίας, κάτι που δεν άρεσε καθόλου στους "δημοκρατικούς κύκλους" της χώρας του. Η σουηδική Ακαδημία ανακοίνωσε πως ο Πίντερ ήταν ο αποδέκτης του βραβείου καθώς "στα έργα του αποκαλύπτει τον γκρεμό κάτω από την καθημερινή μωρολογία και σπρώχνει προς τα κλειστά δωμάτια της καταπίεσης".
Αυτό, όμως, που είναι ένα από τα σημαντικότερα πράγματα που άφησε πίσω του (πέθανε από καρκίνο του ήπατος) ήταν ένα ρηξικέλευθο κείμενό του που διαβάστηκε στη Στοκχόλμη, εν τη απουσία του, στην πόλη που απονέμονται τα βραβεία Νόμπελ, την Τετάρτη 7 Δεκεμβρίου του 2005.
Επρόκειτο για ένα διαυγές και δριμύ κατηγορητήριο. Για μια καταγγελία που έλεγε τα πράγματα με τα όνομά τους, τίποτε λιγότερο και τίποτε περισσότερο. Μια εμπνευσμένη και ανηλεής ριπή ενάντια στις συμμορίες των πολιτικών, δηλαδή των έμμισθων υπαλλήλων των πολυεθνικών ομίλων και ορκισμένων οργάνων και "τα κάνουμε όλα" εταίρων της εξουσίας. Ενάντια στις διεστραμμένες "δημοκρατίες" των κολοσσιαίων προπαγανδιστικών μηχανισμών και της απροκάλυπτης διαστροφής των εννοιών που νοηματοδοτούν το πολιτικό και κοινωνικό ήθος, τις υψηλές κοινωνικές αξίες. Ενάντια στις "δημοκρατίες" των ξεδιάντροπων ψεμάτων και των επαγγελματιών απατεώνων, των δολοφονικών μηχανορραφιών, των "πολιτισμένων σφαγέων" των λαών, των διεφθαρμένων κοινοβουλίων.
Επρόκειτο και για ένα διαυγές και περήφανο μήνυμα προς κάθε προσκυνημένο λαό, προς όλους τους παθητικούς πελάτες-ψηφοφόρους και ανεκτικούς απέναντι σε όσα συμβαίνουν , καθώς και προς όλους τους συνειδητοποιημένους και ασύμβατους με όλα τα παραπάνω ανθρώπους. Ένα γενναιόψυχο μήνυμα αφύπνισης από τον καταταλαιπωρημένο από τον καρκίνο 75χρονο τότε στοχαστή και αυθεντικό διανοούμενο, που γνώριζε να ταυτίζει το λόγο με την πράξη:
" ...η πλειοψηφία των πολιτικών, όπως όλοι είμαστε σε θέση να γνωρίζουμε, ενδιαφέρονται όχι για την αλήθεια αλλά για την εξουσία και την διατήρησή της. Για να διατηρηθεί η πολιτική εξουσία είναι αναγκαίο οι πολίτες να παραμείνουν στην αμάθεια, να αγνοούν την αλήθεια, ακόμα και την αλήθεια της δικής τους ζωής. Ως εκ τούτου, ό,τι μας περιβάλλει είναι ένα απέραντο υφαντό από ψέματα, από τα οποία τρεφόμαστε.
[...]
Καθένας γνωρίζει τι συνέβη στη Σοβιετική Ένωση και την Ανατολική Ευρώπη αμέσως μετά τον πόλεμο: συστηματική βία, εκτεταμένες αγριότητες, αδίστακτη καταπίεση της ελεύθερης σκέψης. Για όλα αυτά υπήρξαν ντοκουμέντα και αποδείξεις.
Αλλά η ένστασή μου εδώ είναι πως τα εγκλήματα των ΗΠΑ την ίδια περίοδο έχουν μόνο επιδερμικά καταγραφεί, πόσο μάλλον τεκμηριωθεί, πόσο μάλλον κατανοηθεί, πόσο μάλλον αναγνωριστεί ως εγκλήματα. Πιστεύω ότι πρέπει να κατονομαστούν ως εγκλήματα διότι η αλήθεια σήμερα, εδώ που έχει φτάσει ο κόσμος μας, έχει ιδιαίτερη σημασία. Η συμπεριφορά των ΗΠΑ σε όλο τον κόσμο, αν και ως ενός σημείου προσεκτική εξαιτίας της παρουσίας τότε της Σοβιετικής Ένωσης, μας έκανε να καταλάβουμε ότιτελικά είχε λευκή επιταγή να κάνει ό,τι θέλει. Στην πραγματικότητα ποτέ δεν ήταν προσφιλής μέθοδος της Αμερικής η απευθείας εισβολή σε ένα ανεξάρτητο κράτος. Προτιμούσε ό,τι περιγράφεται ως "χαμηλής έντασης σύγκρουση". Αυτό σημαίνει ότι χιλιάδες άνθρωποι πεθαίνουν, αλλά πιο αργά από ό,τι αν ρίξεις μια και καλή μια βόμβα. Σημαίνει ότι πλήττεις την καρδιά της χώρας, ότι εγκαθιστάς έναν κακοήθη όγκο και περιμένεις να κάνει μετάσταση. Όταν ο πληθυσμός έχει υποταχθεί -ή βασανιστεί μέχρι θανάτου, το ίδιο είναι- και οι φίλοι σου, ο στρατός και οι μεγάλες καπιταλιστικές εταιρείες, κάθονται αναπαυτικά στην εξουσία, στήνεσαι μπροστά στην κάμερα και λες ότι η δημοκρατία νίκησε.
[...]
Μετά το τέλος του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, οι ΗΠΑ στήριξαν και σε πολλές περιπτώσεις εξέθρεψαν κάθε δεξιά στρατιωτική δικτατορία στον πλανήτη....
Εκατοντάδες χιλιάδες θάνατοι σημειώθηκαν σε όλες αυτές τις χώρες. Συνέβησαν στα αλήθεια; Και για όλους αυτούς ευθύνεται η αμερικανική εξωτερική πολιτική; Η απάντηση είναι ναι. Αλλά πώς θα μπορούσατε να το γνωρίζετε; Αυτά δεν συνέβησαν ποτέ. Τίποτε ποτέ δεν συνέβη. Ακόμα και τότε που συνέβαινε δεν συνέβη. εν είχε καμία σημασία. Και κανένα ενδιαφέρον. Τα εγκλήματα των ΗΠΑ υπήρξαν συστηματικά, διαρκή, διεφθαρμένα, ανήθικα, αμείλικτα αλλά ελάχιστοι άνθρωποι μίλησαν γι' αυτά. Πρέπει να παραδεχτούμε την Αμερική για το εξής. Εξάσκησε μια κλινική χειραγώγηση κατά την άσκηση παγκόσμιας εξουσίας ενώ την ίδια στιγμή υποδυόταν τη δύναμη του παγκόσμιου καλού. Είναι μια λαμπρή, ευφυής, επιτυχής πράξη ύπνωσης.
[...]
Λέω ότι η Αμερική αναμφίβολα συνεχίζει να πραγματοποιεί το μεγαλύτερο σόου στον πλανήτη. Μπορεί να είναι κτηνώδης, αδιάφορη, περιφρονητική και ανηλεής, αλλά είναι επίσης πολύ έξυπνη. Σαν καλός έμπορος ενδιαφέρεται για το δικό της συμφέρον και το πιο ευπώλητο αγαθό της είναι ο αυτοθαυμασμός της. Είναι νικήτρια. Ακούστε όλους τους Αμερικανούς προέδρους στην τηλεόραση να λένε τις λέξεις "Ο αμερικανικός λαός" όπως π.χ. στη φράση "Λέω στον αμερικανικό λαό πως ήρθε η ώρα να προσευχηθούμε και να υπερασπιστούμε τα δικαιώματα του αμερικανικού λαού γι' αυτό ζητώ από τον αμερικανικό λαό να εμπιστευτεί τον πρόεδρό του και τις πράξεις που αυτός πρόκειται να αναλάβει για λογαριασμό του αμερικανικού λαού".
Είναι ένα ευφυές στρατήγημα. Η γλώσσα χρησιμοποιείται για να καταστείλει τη σκέψη. Οι λέξεις "ο αμερικανικός λαός" δημιουργούν ένα βολικό μαξιλάρι που καθησυχάζει τις μάζες. Δεν χρειάζεται να σκέφτεται κανείς. Απλώς να βυθίζεται στο μαξιλάρι του. Μπορεί το μαξιλάρι να πνίγει τη νοημοσύνη ή την κριτική σκέψη, αλλά είναι και εξαιρετικά άνετο. Αυτό δεν ισχύει βεβαίως για τα 40 εκατομμύρια Αμερικανών που ζουν κάτω από το όριο της φτώχειας, ούτε για τα 2 εκατομμύρια ανδρών και γυναικών που κρατούνται στα αχανή γκουλάγκ των αμερικανικών φυλακών.
[...]
Οι ΗΠΑ διαθέτουν 8.000 οπλισμένες πυρηνικές κεφαλές έτοιμες να χρησιμοποιηθούν. Οι 2.000 από αυτές μπορούν να πυροδοτηθούν μέσα σε 15 λεπτά. Τώρα κατασκευάζονται νέα συστήματα πυρηνικών όπλων, γνωστά ως "θραύστες καταφυγίων". Οι Βρετανοί, πάντα συνεργάσιμοι, σχεδιάζουν να αντικαταστήσουν το δικό τους πυρηνικό πύραυλο "Trident" (Τρίαινα). Αναρωτιέμαι ποιος είναι στο στόχαστρο. Ο Οσάμα Μπιν Λάντεν; Εσύ; Εγώ; Ο κύριος Κανένας; Η Κίνα; Το Παρίσι; Ποιος ξέρει; Ο,τι ξέρουμε είναι ότι αυτή η παιδιάστικη τρέλα -η κατοχή και η απειλή χρήσης πυρηνικών όπλων- αποτελεί τον πυρήνα της σημερινής αμερικανικής πολιτικής φιλοσοφίας. Πρέπει να θυμίζουμε στον εαυτό μας ότι οι ΗΠΑ βρίσκονται σε διαρκή πόλεμο και ότι δεν υπάρχει καμία ένδειξη ότι είναι πρόθυμες να χαλαρώσουν.
(σημείωση από εμάς: συνδέστε αυτά τα στοιχεία και τις προβλέψεις, πριν από 11 χρόνια, και με αυτά τα πιο πρόσφατα άρθρα πάνω σε πιο σύγχρονες εξελίξεις: "Ισχυρά κέντρα των ΗΠΑ πιέζουν για ταυτόχρονη επίθεση κατά της Ρωσίας και της Κίνας"και: Η ανθρωπότητα θα συρθεί σε άλλο ένα σφαγείο; )
[...]
Πιστεύω ότι παρά τα τεράστια, υπαρκτά εμπόδια, υψίστης σημασίας υποχρέωση που μας αφορά όλους, εμάς τους πολίτες, είναι να έχουμε ατρόμητη, απαρέγκλιτη, άγρια πνευματική αποφασιστικότητα για να ορίσουμε την πραγματική αλήθεια της ζωής μας και της κοινωνίας μας. Είναι επιτακτική ανάγκη.
Εάν μια τέτοια στάση δεν ενσω#ατωθεί στο πολιτικό μας όραμα δεν έχουμε καμία ελπίδα να αποκαταστήσουμε ό,τι σχεδόν έχουμε χάσει: την ανθρώπινη αξιοπρέπεια "
από το κείμενο-καταγγελία του Harold Pinter (με τον τίτλο "Τέχνη, Αλήθεια και Πολιτική") στην απονομή του Νόμπελ Λογοτεχνίας 2005, στη Στοκχόλμη, που μέχρι σήμερα δεν έχει απολέσει ίχνος ζωντάνιας και ζωτικά επίκαιρης σημασίας.
Οι υπογραμμίσεις με χρώμα είναι δικές μας. Ολόκληρο το κείμενο διαβάστε το ΕΔΩ (και στα αγγλικά)
Κλείνουμε με μια τελευταία επισήμανση, η οποία μόνο άσχετη δεν είναι με τη γενικότερη απαράδεκτη και εξωφρενική κατάσταση στην οποία αντιτάχθηκε ο Πίντερ όσο ζούσε.
Πόσο τυχαίο είναι το γεγονός ότι στις πλέον "αναπτυγμένες χώρες" της Δύσης έχει καθιερωθεί και με τις ευλογίες του DSM (το αμερικανικό εγχειρίδιο με κύρος ευαγγελίου της "επιστήμης" της ψυχιατρικής - Ψυχιατρικές Διαταραχές: Ψηφίζονται προκειμένου να Υπάρξουν), το εξής "επιστημονικά" αρεστό και "κοινωνικά αναγκαίο":
Όλοι οι αντιρρησίες, οι εμπράκτως αυτοπροσδιοριζόμενοι ως αναρχικοί, οι γνήσια εξεγερμένοι που δεν ανήκουν στις σεχταριστικές τάξεις των "επαγγελματιών" της "επανάστασης", οι ταραξίες που διαταράζουν τα στάσιμα γλιτσιασμένα νερά και τη σιγή ασυρμάτου των φιλήσυχων νοικοκυραίων και υπάκουων κονφορμιστών, οι "ακραίοι" (μια δημοφιλής καραμέλα των "ανασφαλών" καιρών, που πιπιλίζουν τόσο στόματα της Δεξιάς όσο και της Αριστεράς), οι απροσάρμοστοι στη νεκρή σκουπιδοκουλτούρα της τιποτολογίας, της ομοιομορφίας και της αισθητικής του κιτς, όλοι αυτοί...χαρακτηρίζονται ως άτομα ασταθή, με πιθανή φρενοβλάβεια. Και οι οποίοι, βεβαίως, χρήζουν φαρμακευτικής αγωγής, θεραπείας με πιθανό εγκλεισμό σε κάποιο ευαγές ίδρυμα "αποκατάστασης" και "επαναπρογραμματισμού" ή...υποβίβασής τους στη γαλήνια και ανώδυνη κατηγορία των... φυτών!
(Ψυχιατρική Κέντρο Ελέγχου ή Πώς ο αντι-εξουσιασμός θεωρείται πρόβλημα ψυχικής υγείας.
και: ΨΥΧΙΑΤΡΙΚΗ και ΦΑΡΜΑΚΕΥΤΙΚΟ ΚΑΡΤΕΛ: ΕΓΚΛΗΜΑ ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΑΝΘΡΩΠΟΤΗΤΑΣ!)
Ένα ακόμη τρανό παράδειγμα ότι η σύγχρονη επιστήμη δεν διακατέχεται από αντικειμενικές προθέσεις και πανανθρώπινα οράματα. Αλλά είναι πρωτίστως ταξική! Και στην υπηρεσία των παγκόσμιων εξουσιαστών, που τόσο πολύ περιφρονούσε ο Πίντερ και δεν δίσταζε να το αποδεικνύει με κάθε ευκαιρία που έβρισκε. Ακόμη και όταν τον καλούσαν στα "ανώτατα σαλόνια της επιστήμης και διανόησης" για να του αποδώσουν την ύψιστη τιμή κι εκείνος αδυνατούσε να παρευρεθεί.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου