Χορεύοντας με τις "αγορές"...

(η εικόνα πάρθηκε από εδώ)

Απορία: Προς τι η έκπληξις; Αν υπάρχει βέβαια και για όσους σοκαρίστηκαν και με αυτή την "πολιτική κυβίστηση" στη μεταπολιτευτική ιστορία του τόπου...


Μήπως γιατί υπήρχε από πίσω το άλλοθι της "Αριστεράς";
Ή γιατί υπήρχε από πίσω ο σεβασμός της λαϊκής ετυμηγορίας και της λαϊκής ανάληψης του απαιτούμενου ρίσκου αλλά και της ωριμότητας που αυτή προϋπόθετε, στο πρώτο δημοψήφισμα μετά από δεκαετίες πράσινης γραβάτας με μπλε παπιόν και διάφορες άλλες ιδεολογικές, μικρές συνεργατικές αποχρώσεις στα ενδύματα της ηγεσίας του τόπου;
΄Η γιατί δεν ήταν γεμάτη η φαρέτρα της "Αριστεράς" (και βέβαια είναι ακόμη) από πασοκογενή βέλη του "αμαρτωλού παρελθόντος";

Ή μέχρι τώρα πίσω από τις λέξεις κρυβόταν ο κ.Αλέξης; κι όποιος, στη συνέχεια, πάρει την εντολή από τα πάνω (φυσικά) να αναλάβει το νέο γύρο ευτελισμού των λέξεων και πλήρους απαξίωσης των εννοιών...
Όχι βέβαια! Πίσω από τα λόγια τα μεγάλα, τα ξύλινα και τα αχυρένια κρυβόντουσαν, αν και δεν έπαψαν ποτέ να καγχάζουν μέσα στα μούτρα ψηφοφόρων και μη, οι πολυεθνικοί ολοκληρωτικοί θεσμοί, οι μεγαλοτοκογλύφοι και οι "μεγάλοι παίκτες" που χρησιμοποιούν τα αναλώσιμα πολιτικά πιόνια στα γεωστρατηγικά και οικονομικά τους ντέρμπυ.
Και με τη συνδρομή των ΜΜΕ και της κήρυξης από αυτά μαζικού ψυχολογικού πολέμου καταστροφολογίας και διασποράς κατάθλιψης και παραίτησης των "πολιτών".

Όσο για το "λαό"; Αυτός είναι σαν το μύλο για τους μυλωνάδες του κόσμου ετούτου. Για να αλέθει "τροφή για τη σκέψη και την καρδιά" σαν αυτή:
«Μερικοί νομίζουν ότι οι αγορές θα βαράνε το νταούλι κι εμείς θα χορεύουμε στο σκοπό τους. Ε λοιπόν εμείς θα παίζουμε στο εξής το νταούλι, ή μάλλον τη λύρα της Κρήτης, κι εκείνοι θα χορεύουν πεντοζάλη. [...]Για αυτό η δημοκρατική παράταξη για άλλη μια φορά σε μια κρίσιμη ιστορική στιγμή για τη πατρίδα ταυτίζεται με την αριστερά και με το πόθο του λαού μας για δικαιοσύνη, αξιοπρέπεια και λαϊκή κυριαρχία.»
Απόσπασμα (Δεκέμβρης του 2014) από μια ομιλία "πύρινη" και γεμάτη υπευθυνότητα από τον άνθρωπο που λίγο αργότερα θα γινόταν για πρώτη φορά πρωθυπουργός και θα μάθαινε φολκλορικούς χορούς στις αγορές και θα ανάσταινε την πληγείσα δικαιοσύνη, την παραπαίουσα λαϊκή κυριαρχία και τη θιγμένη αξιοπρέπεια της χώρας.

Και μια τελευταία απορία: μήπως ο κ.Τσίπρας ήθελε να διαφημίσει την Κρήτη στο εξωτερικό και τους τοπικούς χορούς, όπως ο κ. ΓΑΠ ήθελε, σύμφωνα με δήλωση και του ιδίου, να διαφημίσει το Καστελόριζο, όταν το 2010 ανακοίνωνε από εκεί την είσοδο της χώρας στο Μνημόνιο και την έναρξη των αναγκαίων "θυσιών" του "λαού";

γιάντα μωρέ δεν καταδέχτηκαν οι αγορές(=τράπεζες) να σύρουν κι αυτές ένα χορό μαζί μας;

κι ένα προφητικό κείμενο από τον Ένοικο:  Η "αριστερά" ήρθε- η ελπίδα έφυγε;