Τα ξερά τα δίπολα

" Kλείστε τα σύνορα! - Ανοίξτε τα σύνορα!  Όχι στα σύνορα! - Ναι στα σύνορα! "

Τα ξερά δίπολα κυριαρχούν και στο θέμα αντιμετώπισης του προσφυγικού - μεταναστευτικού.

 Κάποτε οι μεγάλες μεταναστεύσεις των λαών στη γη συνδέονταν με την έμφυτη εξερευνητική ανησυχία του ανθρώπου, με τις επεκτατικές του τάσεις (μήπως οι αρχαίοι λαοί σύμφωνα με τις σημερινές επαγγελματικές συχνά αντιλήψεις ήταν...φασίστες ή σιωνιστές;), με την αναζήτηση πιο εύφορων και γόνιμων εδαφών και κατέληγαν σε αναπόφευκτες συγκρούσεις, όπου πολλοί λαοί χάθηκαν τελείως από το πρόσωπο του πλανήτη. Σήμερα αυτό που συμβαίνει οφείλεται σε άλλους λόγους, πιο "πολιτισμένους" και δουλεμένους από αυτό το κολοσσιαίο project που oνομάζεται κοινωνική μηχανική. Τρόπους ενορχηστρωμένους και στρατηγικά σχεδιασμένους από τις κυρίαρχες και αντιμαχόμενες και μεταξύ τους ελίτ, που γνωρίζουν πολύ καλά πώς να καταστρέφουν χώρες για να τις "εκδημοκρατίσουν", να υποβαθμίζουν με τα σύγχρονα τεχνολογικά μοντέλα ακόμα και το κλίμα τους παράλληλα με την αρπαγή των πόρων τους, να εμπορεύονται ολόκληρους πληθυσμούς, να εκμεταλλεύονται τις θρησκευτικές τους πεποιθήσεις μέσω παπών-αρχιεπισκόπων- "αγίων"-ραβίνων-μουλάδων-ιμάμηδων, να υποδαυλίζουν πάθη και να γιγαντώνουν το φανατισμό. Να διαιρούν για να βασιλεύουν. 

Μα το πρόβλημα είναι να καταργηθούν ή να κλείσουν σαν φυλακές όσων ήδη βρίσκονται μέσα, γηγενών και μη, τα υπάρχοντα σύνορα; Ή να καταργηθούν απόλυτα συγκεκριμένες αντιλήψεις που θα υπάρχουν είτε εντός είτε ελλείψει συνόρων;
Όπως η εκμετάλλευση του ασθενέστερου, ο εργασιακός εξευτελισμός, οι τόσες μορφές σύγχρονης δουλείας. Η ημιμάθεια και η γνώση που εξυπηρετεί τις κυρίαρχες ατζέντες και τα μονοπώλια ερμηνείας και διαμόρφωσης της πραγματικότητας. Η θεοκρατία, είτε πρόκειται για το χριστιανικό σκοταδισμό, που ακόμα προσκυνάει λείψανα νεκρών και τρέμει την μεταθανάτια τιμωρία, είτε για τη μουσουλμανική σαρία με τον ευτελισμό της ελεύθερης από τη φύση της ανθρώπινης φύσης. Η κατοχή του ανθρώπου από τα αντικείμενα κι όχι από υψηλές κοινωνικές αξίες, η συσσώρευση κέρδους, η κατασκευή ασθενειών και η αποκόμμιση τεράστιων κερδών από τη βιομηχανία του πόνου. Η κυριαρχία του ψεύδους, της απάτης, της μικροψυχίας, της στενοκεφαλιάς, της εθελοδουλίας, του ιδεολογικού-θρησκευτικου-επιστημονικού δογματισμού. Ακόμη και η σχεδόν ιδεοληψία ότι όλοι ανεξαιρέτως οι άνθρωποι μπορούν με απλή προσφορά αλληλεγγύης να εκδηλώσουν κοινωνική και πολιτική συνειδητότητα και να ξεριζώσουν όλα τα εγωιστικά και παρασιτικά τερατουργήματα από μέσα τους (έχετε δει τη φοβερή ταινία του Λουίς Μπουνιουέλ "Βιριδιάνα";)

Πώς, αποβάλλονται αυτές οι νοοτροπίες, πώς ξεριζώνονται αυτές οι κρυσταλλώσεις από τη μια στιγμή στην άλλη;
Όπως αυτές που χρειάζονται σύνορα-"κάστρα" υπό την αιγίδα ψυχαναγκαστικών "οικόσημων" για τον έλεγχο των αντανακλαστικών των μαζών, τσιφλικάδων και ανθρώπινων και μη θεών-προστατών. Κι όπου θεοποιείται ως ύψιστη αξία το "έχειν" (ακόμη κι από τους μη έχοντες) και όχι το "είναι"...
Έτσι αντιλαμβανόμαστε εμείς εδώ την έννοια της "πατρίδας"

Και κάτω από τη στέγη κάποιου κομματικού "προοδευτικού" μηχανισμού, ο οποίος αποστρέφεται τη διαφωνία ανάμεσα στα μέλη του, ώστε αυτά να βελάζουν ομόηχα και να πιστεύουν κατευθυντήριες γραμμές δίχως να ερευνούν όλες τις παραμέτρους και να προβληματίζονται από τις διαπιστώσεις;

Και αν καταργηθούνε τα σύνορα, τι θα αλλάξει όσον αφορά την ουσία που μας απασχολεί έντονα, αν είναι να αντικατασταθούν από έναν παγκοσμιοποιημένο ολοκληρωτισμό, με πολυεθνικά εταιρικά φέουδα σε όλο τον κόσμο  (διαβάστε το βιβλίο "Rollerball" που γυρίστηκε επιτυχώς το 1975 και σε ταινία) και απέραντες E.O.Z.;

Όχι! Για εμάς το πρόβλημα δεν είναι τα σύνορα των εθνών-κρατών, δημιούργημα της ανερχόμενης πριν μερικούς αιώνες αστικής τάξης, που ήθελε να διεκδικήσει τη δύναμη από τα αυτοκρατορικά καθεστώτα και φεουδαρχικά status. Αδιαφορούμε πλήρως για το κενό νοήματος σύνθημα "ιθαγένεια σε όλα τα παιδιά", γιατί αδιαφορούμε για την ίδια την έννοια της ιθαγένειας που νομιμοποιεί την εργασιακή εξαθλίωση και την υποταγή στα μέτρα και τα σταθμά και τις διατάξεις του φοροεισπράχτορα-δουλέμπορου που λέγεται αστικό κράτος. (Ραούλ Βανεγκέμ:  Το κράτος δεν είναι τίποτε, ας γίνουμε τα πάντα) Ποιος ρώτησε όλα "τα παιδιά" αν θέλουν την ιθαγένεια; Αν επιθυμούν να εντρυφήσουν στα πολιτιστικά ιδεώδη και τις παραδόσεις που συνεπάγεται και διδάσκει στα σχολεία της αυτή η "ιθαγένεια"; Ή μήπως έτσι θα αποκτήσουν τα (σχεδόν ανύπαρκτα πλέον) δικαιώματα των ιθαγενών; Ή μήπως έτσι θα πειστούν να πολεμήσουν σε έναν ψυχωμένο κοινωνικό πόλεμο στο ταξικό πλευρό των πιο συνειδητοποιημένων "ιθαγενών" - "μη ιθαγενών"; Κι αν ο ιμάμης κρίνει ότι αυτό δεν εξυπηρετεί τα "συμφέροντα" της θεοφοβούμενης κοινότητας, σύμφωνα και με τις επιταγές των υπερεθνικών κέντρων εξουσίας που ελέγχουν "ποιμένες", ακόμα και τους φαινομενικά πιο σκληροπυρηνικούς; Και σε τελική ανάλυση, όσο περιφρονούμε την "Εκκλησία Α.Ε.", άλλο τόσο μας χαλάει η αισθητική με τα τζαμιά και αυτούς που γονατίζουν πέντε φορές την ημέρα και προσεύχονται στον όποιο ουράνιο αφέντη τους που επιβραβεύει μεταθανάτια (και αυτός) την επίγεια εξαθλίωση και την ξεφτίλα της μπούρκας στις πιο χυδαίες ακόμη εκδοχές.

Μας είναι αδιάφορα τα συνθήματα που μοιάζουν να αποπροσανατολίζουν από τα πραγματικά ζητήματα. (Μήπως ο αντιφασισμός στην πιο φανατισμένη και στρατευμένη μορφή του κατρακυλάει σ'ένα μερικές φορές λανθάνον είδος φασισμού;) Αυτά της συναισθηματικής διεύρυνσης και νοητικής υπέρβασης των ανθρώπινων όντων, ώστε να καταφέρουν να επιτύχουν το κβαντικό άλμα συνείδησης. Αυτό που οδηγεί σε ατραπούς ελευθερίας και θαυμαστής εξέλιξης. Δίχως σύνορα-χαρακιές στο σώμα της γης και φράχτες, αλλά και "συνοριομάχους και συνοριολάτρες", δίχως αφεντάδες και επιστάτες, αλλά και στρατευμένους επαγγελματίες της επανάστασης. Όπου ο άνθρωπος θα κινείται ελεύθερα σε όλα τα μήκη και τα πλάτη του πλανήτη, όχι για να σημαδέψει τα εδάφη-ιδιοκτησία του σαν ζώο που ουρεί σε συγκεκριμένα σημεία, αλλά για να προεκτείνει την κατανόηση για τον εαυτό του και τη δημιουργική θέση του μέσα στον κόσμο, σε αρμονική αληλεπίδραση με τον Άλλον.

Όσο για την προσφυγική κρίση της Ευρώπης, αυτού του μεγάλου γηρασμένου αποικιοκράτη, πιστεύουμε ότι θερίζει τις θύελλες των πολιτικών και πολιτισμικών αντιλήψεών της (δικαίωμα εκμετάλλευσης των "κατώτερων" από τους "ανώτερους")  που έσπειραν οι άνεμοι ανοχής ή αδιαφορίας (αναφερόμαστε εδώ και στους λαούς της) απέναντι σε πρακτικές των κυρίαρχων ηγεσιών-ηγεμονιών και μεθοδεύσεις αιώνων.
Φυσικά, δεν παριστάνουμε επιλεκτικά τους αόμματους μπροστά σε κάποια διόλου ασήμαντα γεγονότα: Αλήθεια, πόσο το Ισλάμ μπορεί ν'αποτελέσει απειλή για τας πολιτισμένας Ευρώπας;
Κι αν όντως έχει αποφασιστεί από τις φατρίες της υπερ-ελίτ μια ταχεία ισλαμοποίηση της "γηραιάς ηπείρου", που πατάει και πάνω σε εκατόμβες αθώων θαλασσοπνιγμένων θυμάτων, καθώς οι ζηλωτές και οι "κολλημένοι" της θρησκείας κατευθύνονται πολύ εύκολα από μυστικά κέντρα εξουσίας και χρησιμοποιούνται σε ποικίλα σχέδια (τρομοκρατία- ισοπέδωση εργασιακών δικαιωμάτων ξένων και ντόπιων- άσκηση αφόρητης πίεσης σε ελευθερίες έκφρασης και κίνησης), τότε αυτό που μένει δεν είναι να κλείσουν ερμητικά τα σύνορα.
(Αφού έτσι και αλλιώς οι "κολασμένοι της γης" θα βρουν αργά ή γρήγορα τρόπο να τα γκρεμίσουν και μόνο με την ισχύ του ολοένα και αυξανόμενου όγκου των κυμάτων τους).
 Αλλά το να ανοίξουν οι συνειδήσεις σαν πισίνες και να πνιγούν μέσα σε αυτές τόσο οι κατασκευαστές και διακινητές ανθρώπινης δυστυχίας όσο και οι μηχανισμοί και "θεοί" ή "θεΐσκοι" που χρειάζονται αυτή τη δυστυχία για να υπάρξουν...

"Δεν έχεις καμιά εξουσία πάνω μου που δεν σου δίνω εγώ και δεν έχω καμιά εξουσία πάνω σου που δεν μου δίνεις εσύ" Λέον Τολστόι.

ανιχνευτής