Αν νιώθεις "res" τότε είσαι "res"...

 Η κακοπληρωμένη έως απλήρωτη πολύωρη και "ελαστική" εργασία είναι η νέα κανονικότητα που διέπει την πραγματικότητα των "αγορών". Ο οποίες επιθυμούν και την παράδοση στα σαρκοβόρα βουλιμικά σαγόνια τους και της κυριακάτικης αργίας, τελευταίο οχυρό της ανθρώπινης ανάσας που απέμεινε στο μισθωτό σκλάβο.

 Οι καταναλωτές εκφράζουν τη δυσαρέσκειά τους στις τηλεοπτικές κάμερες των ευαισθητοποιημένων κοινωνικά καναλιών για τις δυσκολίες που αντιμετωπίζουν στο να συνεχίσουν τη θεραπεία της κατανάλωσης έτσι όπως είχαν διδαχτεί όλα τα προηγούμενα χρόνια της "ευημερίας". Τους λείπουν τα ψώνια-φάρμακα, έστω κι εφήμερης πλήρωσης, για την ανακούφιση της ανασφάλειάς τους και των ψυχικών τους αδιεξόδων. Και πλέον τα αδιέξοδά τους επιθυμούν σφόδρα να κλείσουν εισιτήρια για "παραδείσους" της αλλοδαπής. Όπου κι εκεί σε πάρα πολλές των περιπτώσεων διαπιστώνουν ότι οι "αγορές" έχουν εγκαταστήσει το "πνεύμα" και τα δίχτυα των δουλεμπορικών σύγχρονων γαλέρων και η εχθρικότητα και περιφρόνηση του γηγενή απέναντι στον ταπεινωμένο μετανάστη τούς πλημμυρίζει με μια σαδιστική αίσθηση οικειότητας. Οικειότητας με τους φτωχοδιάβολους που ξεβράζονται κατά κύματα στις ακτές της γης που άφησαν πίσω, με την κρυφή προσωπική ευχή να μην ξαναπατήσουν σε αυτή.

Οι τράπεζες πλέον προωθούν την "αχρήματη κοινωνία" με το πλαστικό ή ψηφιακό χρήμα για την πληρωμή των πάντων: από τα βασικά αγαθά της επιβίωσης έως τις αποδράσεις, για τους εναπομείναντες τυχερούς, σε τουριστικές οάσεις. Έως και τις αγορές βιβλίων, για τους ακόμα λιγότερους εναπομείναντες που έχουν το κουσούρι να βρίσκουν το χρόνο να διαβάζουν, σε βάρος κάποιας σπουδαίας αθλητικής αναμέτρησης στο γυαλί. Ακόμη και εμφυτευμένα τσιπάκια προωθούν και μιλάνε και για τεχνολογίες πληρωμής με ταυτοποίηση βιομετρικών χαρακτηριστικών του καθενός, που καταργούν το άγχος να κουβαλάς πάνω σου μετρητά και εξασφαλίζουν διαδικασίες ασφάλειας και εξάλειψης κάθε απάτης και φοροδιαφυγής! Τι πρόοδος, τι προνοητικότητα! Ποιος θα κάθεται να σκάσει, να βρει τη διαύγεια και τη θέληση να στοχαστεί για τις συνέπειες του γεγονότος. Της δέσμευσης των χρημάτων του πολίτη-χάμστερ από τους τραπεζίτες (με τα capital controls και την αποσύνδεση από τους προσωπικούς τους λογαριασμούς ως δαμόκλειο σπάθη για τους ανυπάκουους), που επιπλέον θα γνωρίζουν οποιαδήποτε στιγμή πού βρίσκεται ο "πολίτης"-πελάτης, πώς κινείται, τι προτιμάει να κάνει στον...ελεύθερο χρόνο του(άκουσον άκουσον!) και φυσικά τι σκέφτεται βάσει των επιλογών του. Θα τα γνωρίζουν ΟΛΑ και θα μοιράζονται συντροφικά τον τεράστιο όγκο των συσσωρευμένων δεδομένων τους με τους καλούς τους συνεργάτες: τις αστυνομικές και μυστικές υπηρεσίες και τις πολυεθνικές εταιρείες. Αυτές που πλέον με τις νέες διατλαντικές συμφωνίες, αλλά και άλλες απαλλαχτικές διατάξεις, τις οποίες κυβερνήσεις υπογράφουν εν μέσω σχεδόν πλήρης άγνοιας των πολιτών-χάμστερ (η ρόδα δεν σταματάει ποτέ να γυρνά δαιμονισμένα κι ας τα τινάξει το ζωντανό), καθίστανται πανίσχυρο κράτος εν κράτει...

Κι εδώ μου έρχεται στο μυαλό μια ατάκα σε ταινία επιστημονικής φαντασίας, από αυτές που μας συνεπαίρνουν με την εξωφρενικά προηγμένη τεχνολογία που θα μπορούσε να απολαμβάνει η ανθρωπότητα προς όφελος συλλογικό, δηλαδή ενός κόσμου όπου τα τεράστια συμφέροντα θα απεμπολήσουν τις συνθήκες μεσαιωνικής εκμετάλλευσης και αφαίμαξης των μαζών. Γι'αυτό και η φράση συμπληρώνεται από τη λέξη "φαντασία" ως συνοδεία της επιστημονικής. Επιστημονικής σοβαρότητας και κάθε άλλο παρά απιθανότητας που διόλου σπάνια χαρακτηρίζει αυτές τις ταινίες. Τελοσπάντων, η ατάκα του κακού από το μέλλον, που θέλει να καταστρέψει τον άνισο κόσμο του παρόντος (και που φυσικά στο τέλος καταποντίζεται για να ικανοποιηθούν συναισθηματικά οι θεατές), απέναντι στον καλό είναι η εξής:
"Επιδημία παχυσαρκίας απέναντι σε επιδημία λιμοκτονίας (μιλώντας για τις κυρίαρχες συνθήκες της ανθρωπότητας). Εξήγησέ μου το αυτό!"
Χμ! Μήπως τελικά φταίει γι'αυτό, σε σημαντικό, ύπουλα κυοφορούμενο στην αρχή βαθμό, και η παιδική ηλικία στις χώρες του "αναπτυγμένου κόσμου"; Που μεγάλωσε και μεγαλώνει με "δημιουργικά και διδακτικά" παιχνίδια όπως η Monopoly και με ιστορίες για πρωτόγονους ιθαγενείς που εκπολιτίστηκαν από μεγαλόψυχους "εκπολιτιστές", όσοι τουλάχιστον επέζησαν από τις γενοκτονίες; Μήπως τελικά φταίνε και οι "πρωτόγονοι", στα εύφορα και πλούσια σε πόρους εδάφη τους, που δεν κατάφεραν να μετατρέψουν σε παϊδάκια και νεκροκεφαλές όλους τους ιεραπόστολους και τους κονκισταδόρες και τους αποίκους και τους επιχειρηματίες που τους συνόδευαν για νέες λαμπρές "επενδύσεις" και "επεκτάσεις";

Μήπως φταίμε κάμποσο κι εμείς, το "πόπολο"; Που ανεχόμασταν τα αλαζονικά καθάρματα, από την εποχή των Ρωμαίων, και πολύ πιο παλιά, να μας αποκαλούνε "res"; Δηλαδή... πράγμα, αντικείμενο!

"Η αυτοκρατορία ποτέ δεν τέλειωσε"- ΦΙΛΙΠ ΝΤΙΚ


ανιχνευτής