Τhink Tanks και ιδρύματα και οργανισμοί διαμόρφωσης παγκόσμιας αντίληψης υπέρ της παγκόσμιας χρηματοπιστωτικής και αντιληπτικής υποδούλωσης, της μη αμφισβήτησης των Αρχών και της στρατευμένης κι εξαγορασμένης επιστήμης και διανόησής τους, της προωθούμενης τρομοκουλτούρας, της επείγουσας ανάγκης απεμπόλησης των ανθρώπινων δικαιωμάτων και "υψηλής προστασίας" (όπως οι νταβατζήδες εξασφαλίζουν στο εκδιδόμενο "υπαλληλικό τους προσωπικό")...
Κρατικοί και ιδιωτικοί στρατοί καταστολής της ελεύθερης σκέψης και έρευνας, της διαφωνίας, της ελευθερίας της κίνησης, της διαμαρτυρίας...
Πολυεθνικοί νεοαποικιοκρατικοί πανίσχυροι όμιλοι, εργασιακά νεομεσαιωνικά κάτεργα, σύγχρονη παιδική δουλεία με μανδύα "εργασίας", ιατροφαρμακευτικά καρτέλ επικίνδυνων για τη δημόσια υγεία χημικών "θεραπειών", φίρμες-τσατσάδες μιας ηλίθιας μόδας, ελεγχόμενες τεχνολογίες, αεροψεκασμοί αλουμινίου και βαρίου και αποδομητικών για το συλλογικό ανοσοποιητικό παραγόντων, γενετικά τροποποιημένες διατροφικές βόμβες και διατροφικοί κώδικες της συμφοράς, πολιτική ξεφτίλα και επελαύνον ψέμα ξανά και ξανά και ξανά, υπήκοοι χεσμένοι από το φόβο και επαίτες λίγης παραπάνω ασφάλειας, κάμερες παρακολούθησης ακόμα και των εντόμων γύρω από τους εν δυνάμει υπόπτους (δηλαδή σχεδόν όλους!), κατασκευασμένοι φανατικοί τρομοκράτες και "τυφλά χτυπήματα" false flag επιχειρήσεων ενορχηστρωμένων από μυστικές επιχειρήσεις και τερατώδη αόρατα διευθυντήρια, καμμένες σάρκες παιδιών, έξυπνες βόμβες απελευθέρωσης από τη σάρκα τους λαών, οσμή φορμόλης της τελευταίας υποψίας ελευθερίας, διαγωνισμοί ταλέντων σε οθόνες, ψυχοπορνεία με άφθονη αστραφτερή και εθισμένη στο αλκόολ και τα drugs τιποτολογία, κατάθλιψη η νέα αστική μάστιγα, ρακένδυτες υπάρξεις που κοσκινίζουν σκουπίδια, ευχετήρια λόγια σε εορταστικές μαζώξεις, σφιγμένα χαμόγελα και τσούγκρισμα ποτηριών με κρασί, διαφημιστικές πινακίδες με νέον που σπρώχνουν πιο βαθιά στη μελαγχολία και την περιφερόμενη μοναξιά...
Κι απέναντι σε όλες αυτές τις ερινύες και τους μπαμπούλες που λιγουρεύονται τις σάρκες του σώματος και της ψυχής, υψώνεται το τελευταίο ενστικτώδες άπαρτο οχυρό άμυνας.
Η ολοκληρωτική άρνηση. Όχι αυτή της παραίτησης.
Αλλά της οργής.
Που γίνεται πείσμα. Όχι για το πείσμα χωρίς αιτία, χωρίς θέση, χωρίς πνεύμα, χωρίς σθένος, χωρίς ψυχή.
Που γίνεται επίθεση όταν στριμωχτεί στο χείλος του γκρεμού που χάσκει σαδιστικά στον υποψήφιο προς επώδυνη, σχεδόν σίγουρη κατακρήμνιση.
Που την ίδια στιγμή γίνεται και...παιδί.
Με αλάνθαστα αισθητήρια και κριτήρια, με ιδωμένο τον κίνδυνο σαν παιχνίδι που δεν έχει τίποτε να χάσει-το αντίθετο μάλιστα, με αγνότητα και συνάμα ορμητική πνοή. Με θέληση να γκρεμίσει τα κάστρα για να χτίσει νέα οικοδομήματα, πιο όμορφα, πιο συναρπαστικά, πιο ταιριαστά στη φύση του ίδιου αλλά και όλων των άλλων. Που έχασαν την παιδική τους ηλικία μέσα στα τρομερά γρανάζια της απάνθρωπης Μηχανής.
Η οποία αρχίζει να κλυδωνίζεται καθώς νιώθει την καυτή ανάσα ενός παιδιού, που απεχθάνεται τους μικρομέγαλους λελέδες, τους γλείφτες των δυνατών, τους ρομποτοποιημένους διδασκάλους και τα ποιηματάκια που ποτέ δε μίλησαν βαθιά μέσα του, τους μπούληδες και τους κωλοπαιδαράδες που του χαλάνε τη ζωή και του μαυρίζουν την ψυχή. Του παιδιού που θέλει να στήσει τον κόσμο σύμφωνα με τη δική του αίσθηση του δικαίου, τις δικές του ανάγκες, τα δικά του ζωηρόχρωμα όνειρα.
Του παιδιού που δεν κάνει πια ούτε βήμα πίσω. Και έχει όνομα. To oποίο είναι όλα τα "παιδιά" που εκπέμπουν σε όμοιες συχνότητες και συμμετέχουν ενεργά στο ύστατο "παιχνίδι" : ΕΞΕΓΕΡΣΗ!
ανιχνευτής
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου