Όταν η ζωή μαραίνεται πρόωρα...

Οι εργαζόμενοι στα κέντρα βρεφών "Μητέρα", "Αγία Βαρβάρα" και "Άγιος Ανδρέας" κρούουν με αγωνία τον κώδωνα του κινδύνου. Μα τα αυτιά των αρμόδιων, των ιθύνοντων νόων, των "ζαλισμένων κοπαδιών" των υπηκόων μοιάζουν ερμητικά κλειστά. Το κυρίαρχο μότο των εποχών αναδεικνύεται η κραυγή "ο σώζων εαυτώ σωθήτω".
Στα παραπάνω κέντρα εγκαταλείπονται και παιδάκια που οι γονείς τους αδυνατούν να τα φροντίσουν λόγω "ανάπτυξης". Ή "κρίσης" όπως συνηθίζεται να λέγεται. Και οι ελλείψεις σε προσωπικό αυτών των σημαντικότατων κοινωνικών υποδομών είναι πλέον τραγικός. Και έπεται συνέχεια. Από τη στιγμή που προβλέπεται μία βρεφοκόμος να αντιστοιχεί στη φροντίδα τριών παιδιών, όσον αφορά την εύρυθμη λειτουργία των κέντρων και φυσικά την ασφάλεια των παιδιών, αυτή τη στιγμή έχουμε φτάσει στο σημείο να αντιστοιχεί μία βρεφοκόμος σε...δεκατρία παιδάκια!!!Το προσωπικό έχει μειωθεί στο μσό περίπου και θα μειωθεί και άλλο εφόσον δεν προβλέπεται να ανανεωθούν συμβάσεις. Γιατί λεφτά υπάρχουν μόνο για τους τραπεζίτες, τους τοκογλύφους, τους αεριτζήδες. Γιατί η ασφάλεια των παιδιών, η υγεία τους, το παρόν και το μέλλον τους αποτελούν "ψιλά γράμματα". Γιατί αυτό που έχει απολέσει ο άνθρωπος δεν είναι ο τραπεζικός του λογαριασμός. Αλλά οι "ποιότητες" που συνθέτουν τον ανθρώπινο πολιτισμό και το υποτιθέμενο "μεγαλείο" του έχουν από πάρα πολύ καιρό απολέσει την ποιότητά τους...
Επίσης: ΝΤΡΟΠΙΑΣΤΙΚΑ ΤΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΤΗΣ UNICEF ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΙΔΙΚΗ ΦΤΩΧΕΙΑ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ 
Κι ας μην αναλύσουμε τώρα τα τερατώδη στοιχεία που αφορούν τη μοίρα των παιδιών στο "λεγόμενο "τρίτο κόσμο", όπου κάθε χρόνο πεθαίνουν πάνω από πέντε εκατομμύρια παιδιά στον κόσμο λόγω πείνας. Και δεν αναφέρουμε ασθένειες θανατηφόρες (που στον "αναπτυγμένο κόσμο", πριν αποφασιστεί από τα "τζάκια" της ελίτ η ραγδαία φτωχοποίησή του, θεραπεύονταν με μια απλή αγωγή), λόγω μη πρόσβασης σε ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, σε πόσιμο καθαρό νερό κτλ.

Τα παιδιά του δρόμου δες πώς πετιούνται απ'των σπιτιών τους τις φωλιές...

Ένας κόσμος ολόκληρος, ένα κράτος, μια κοινωνία που...

...αδιαφορεί για τη νέα ζωή, για τα παιδάκια που ακόμη και "από σπόντα" ήρθαν σε αυτόν "τον κόσμο τον καλό τον χιλιομπαλωμένο" και τα πετάει "στα αζήτητα"...

Είναι μια συνθήκη φρίκης. Είναι ένα κράτος φρικιών. Είναι μια συνωμοσία κανίβαλων. Είναι ένα οικτρά αποτυχημένο πείραμα κοινωνικής οργάνωσης. Είναι μια ηχηρά οικτρή απουσία θεσμών υπέρ των μελών μιας κοινωνίας και ειδικά των πιο ανυπεράσπιστων και αδύναμων. Είναι ο...εχθρός!

Η πρόκριση της ευημερίας ταμειακών μηχανών και χρηματιστηριακών δεικτών σε βάρος της ανθρώπινης ύπαρξης, είναι μια κυριαρχία προαγωγών-αρχόντων πάνω σε αρχόμενους-ιερόδουλες, που τους "ανταμείβουν" με ψίχουλα και κοπανιστό αέρα και τους προσφέρουν "προστασία" από κατασκευασένους "κακούς" μέσα σε κοινωνίες-μπορδέλα. Κυριαρχία πάνω σε άβουλες μαριονέτες.

Όταν η ζωή μαραίνεται πρόωρα τότε μία μόνο μπορεί να είναι η συνταγή για να αντιστραφεί η κατάσταση του αίσχους. ΕΞΕΓΕΡΣΗ!
Αλλά η σημασία αυτού γίνεται κατανοητή μόνο από ανθρώπους που δεν έχουν αποδεχτεί τη μετατροπή τους σε παθητικούς τροφίμους, περιφερόμενους σε κυκλικές τροχιές μέσα σε προαύλιους χώρους φυλακών.