το να ληστέψεις μια τράπεζα είναι αθώα πράξη σε σύγκριση με το να είσαι ιδιοκτήτης της

Ό,τι είναι καλό για μια τράπεζα δεν σημαίνει ότι είναι καλό και για τη χώρα στην οποία δραστηριοποιείται! Γιατί αυτό που είναι καλό για τους ιδιοκτήτες και μετόχους των χρηματοπιστωτικών παρασιτικών οργανισμών είναι να αυξάνουν με κάθε μέσο τα κέρδη τους και την επιρροή τους στα κράτη, βάζοντας χέρι στις επιχειρήσεις μέσω του δανεισμού και δίχως ίχνος κοινωνικής ευαισθησίας. Ή όπως λέει και ο ήρωας τραπεζίτης της ταινίας του Κώστα Γαβρά "Le Capital"-"To Kεφάλαιο" και οι μέτοχοι αλαλάζουν με άγριο ενθουσιασμό: "είμαστε (το συνάφι της οικονομικής κερδοσκοπίας) σαν τον Ρομπέν των δασών(από την ανάποδη). Θα παίρνουμε από τους φτωχούς και θα δίνουμε στους πλούσιους!"

(Δες κι αυτό: Οι χρηματοπιστωτικές αλυσίδες στο σώμα, το μυαλό και την καρδιά της ανθρωπότητας)

Οπότε η φράση "το να ληστέψεις μια τράπεζα είναι αθώα πράξη σε σύγκριση με το να είσαι ιδιοκτήτης της", αποκτά άλλη βαρύτητα, που απαλλάσσει κι από τις κατασκευασμένες ενοχές. Τις οποίες δημιουργούν οι νόμοι που φτιάχνονται από τους ισχυρούς και τους πλούσιους για τους ισχυρούς και τους πλούσιους και ποτέ για την πλειοψηφία.

Και έτσι το παρακάτω τραγούδι του θρυλικού βρετανικού συγκροτήματος των Clash και του μακαρίτη τραγουδιστή τους και φιλόσοφου Joe Strummer, αποκτάει επιπλέον λόγους να ηχεί πολύ ευχάριστα στα αυτιά μας:

my daddy was a bankrobber
but he never hurt nobody
he just loved to live that way
and he loved to steal your money

some is rich, and some is poor
that's the way the world is
but i don't believe in lying back
sayin' how bad your luck is
....