 |
| κατά πόσο είναι αλήθεια, τελικά; |
Πόσο να αναλύσω και τι να σχολιάσω όσον αφορά την καινούργια "εκλογική ζάλη", με τα νέα τρισάθλια και καταστροφικά "αντί-μετρα", που πατώντας σαδιστικά πάνω στο "ΟΧΙ" του κόσμου απόλαυσαν το μεγαλοπρεπές "ΝΑΙ" των αχυράνθρωπων της Βουλής. Αντί-μετρα στην όποια θετική προσδοκία και υπαρκτή προοπτική του τόπου, τα οποία και ανυπομονούν για ενεργοποίηση προς ικανοποίηση της τοκογλυφικής μαφίας και της ληστρικής επέλασης των "επενδυτών". Μήπως αυτοί οι τελευταίοι θα δεχτούν να απεμπολήσουν όλα αυτά που θεωρούν "δικά τους" και κεκτημένα, αν ο πληγέντας και πολύπαθος και πολυ-εξαπατημένος υπήκοος έκανε το μαζικό "κβαντικό άλμα συνείδησης" και επέλεγε συνειδητά να γίνει πολίτης μέσα σε νεογέννητες ρητές και διαυγείς αμεσοδημοκρατικές συνθήκες; Γνωρίζοντας συνάμα πως μια τέτοια δυναμική επιλογή εμπεριέχει ξεκάθαρα και το διόλου απίθανο σενάριο της αιματοβαμμένης σύγκρουσης. Αλλά όπως πολύ σοφά είχε επισημάνει και ο Θουκυδίδης
"Ή Ελευθερία, ή ησυχία. Πρέπει να διαλέξετε. Ή θα είσαστε ελεύθεροι, ή θα είσαστε ήσυχοι. Και τα δύο μαζί δε γίνονται"...
Καλά μη βιαστείς να με αποκαλέσεις αιθεροβάμονα (κάτι που δεν με χαλάει καθόλου από την άλλη!), απλώς "λέμε τώρα"...και όχι μόνο τώρα...
Τι να σου πω λοιπόν κι εγώ για αυτές τις νέες εκλογές; Μέσα σε αυτή τη μεγάλη αστική δημοκρατική παράκρουση του "κυρίαρχου λαού" και των κυρίαρχών του...που για άλλη μια φορά, του ζητούν να "αποφασίσει" για τη νομιμοποίηση της νέας απάτης, νέων ψευτοδιλημμάτων, της παρακολούθησης από απόσταση ασφαλείας (για την ασφάλεια των ατζέντων των επι- κυρίαρχων) όλων των τεκταινόμενων και τη λήψη αποφάσεων που αφορούν άμεσα το
παρόν αυτού του λαού, ερήμην αυτού.
Όσο για το μέλλον; αυτό γεννιέται μέσα από τις ποιότητες κι επιλογές του παρόντος πάντα. Και στα οποία τεκταινόμενα η ουσιαστική και ενεργή συμμετοχή του "κυρίαρχου λαού" είναι στην ουσία
ανύπαρκτη. Κι άρα με το να αφήνεται στην καλή θέληση των επιδέξιων στα λόγια επαγγελματιών αντιπροσώπων του (ανεπάγγελτοι στην ουσία ουκ ολίγοι από αυτό το συνάφι) αποποιείται τις πραγματικές του ευθύνες στην κακή έως ελεεινή διαχείριση των κοινών του τόπου -
Περί δημοκρατίας ο λόγος
Πότε θα καταλάβει ο "νομοταγής φορολογούμενος"(=το πρότυπο του "πολίτη" ή σωστότερα υπήκοου, για κάθε ληστρικό κράτος που σέβεται τον εισπρακτικό χαρακτήρα της βίαιης και καταπιεστικής του φύσης) ότι δεν είναι απλά το σκουληκιασμένο πολιτικό σύστημα που καταρρέει...αλλά τα ίδια τα ιδεολογικά πρόσημα. Δεν είναι απλά η μονολιθικότητα της εμμονής σε άκαμπτες ιδεολογίες. Είναι οι ιδεολογικές οργιαστικές και ξετσίπωτες περιπτύξεις που ξεφτιλίζουν το ίδιο το θεωρητικό περιεχόμενο των "διδασκαλιών τους"-κάτι σαν ευαγγέλιο για τους οπαδούς που επένδυσαν την ίδια την ψυχή τους στην ιδεολογική ταυτότητα και την προπαγανδιστική εργασία που τους ζητούνταν συχνά να επιτελέσουν. "Προξενιά, μπασταρδογεννήματα, γάμοι (από συμφέρον φυσικά γιατί το στοιχείο του Έρωτα απουσιάζει με θόρυβο από αυτά τα "σαλόνια"), κουμπαριές, βαφτίσια" και εξόφθαλμες συμμαχίες "ευέλικτων κινήσεων", "στρατηγικών σχεδίων", σκοπών που αγιάζουν τα μέσα και "αναγκαίες" παραχωρήσεις και λυκοφιλίες. Πράγματα που εξ'ορισμού και μέσα σε συγκεκριμένες ιστορικές συγκυρίες δεν είναι απαραίτητα πάντοτε κακά.
Είναι όμως ολέθρια και αξιοκαταφρόνητα σε κάθε τους πτυχή και πένθιμη δικαιολογία από τους διεκπεραιωτές τους, όταν μπαίνουν με περίσσια χάρη στην υπηρεσία αυτών των κέντρων εξουσίας και των μηχανισμών τους που η μόνη τους "ιδεολογία" είναι η παγίωση της παγκόσμιας ολοφάνερης πλέον εξαπάτησης. Και της κατακρήμνισης θεσμών που λειτουργούσαν, όσο λειτουργούσαν(ή θα μπορούσαν να λειτουργούν), υπέρ των συμφερόντων των κοινοτήτων, τόσο σε ατομικό όσο και σε συλλογικό πεδίο και υπέρ της παγίωσης και επιβολής παρασιτικών, απάνθρωπων και καταστροφικών μοντέλων όσον αφορά τη διανοητική και φυσική υπόσταση των ανθρώπινων πληθυσμών. Οι οποίοι αντιμετωπίζονται απροκάλυπτα ως αγελαίες ανθρωπομάζες, μέσα σε εκτροφεία με δημοκρατικές ακόμη ταμπέλες. Που, απ'ότι φαίνεται, ξεγελούν ακόμη πολλούς από τους "εκτρεφόμενους" υπηκόους...
Το σχόλιο, τελικά, που θεωρώ ως πλέον κατάλληλο (μαζί με το σύνθημα της αρχικής εικόνας) όσον αφορά το χαρακτήρα και αυτών των επερχόμενων ελληνικών "εκλογικών παζαριών",
έχει μουσικό παρελθόν, από το "μακρινό" 1988, γεμάτο και αυτό από παθογένειες και νοσηρές νοοτροπίες και κοινωνική αταξία.. Ένα μήνυμα που μόνο ξεθωριασμένο ή ξεπερασμένο δεν του πρέπει να κριθεί, όταν το μεταφέρεις και προσαρμόσεις στις κοινωνικοπολιτικές συνθήκες του ζοφερού παρόντος.
Και στίχους που ξερνούν φωτιά σε αναζήτηση καρδιών κατάλληλων να φωλιάσει μέσα τους και να κυοφορήσει τις σπίθες και τη ρωμαλέα δυναμική, που μπορούν να φέρουν "τα πάνω κάτω". Από τα κάτω! Και "από τα μέσα", πρωτίστως, του καθενός άμεσα ενδιαφερόμενου και όλων μαζί συνάμα:
Ποιος είναι ισοβίτης στο σκοτάδι ποιος αλαφιάζει δίχως πληρωμή;
Ποιος σκύβει στους αφέντες το κεφάλι και ποιος τα βράδια κλαίει σαν παιδί;
Ποιος ονειρεύεται πως κάποιοι άλλοι βγαίνουν και κάνουν πρώτοι την αρχή;
Ηλεκτρικός Θησέας σε πηγάδι κι η Αριάδνη έχει μουγκαθεί.
Ψηφοθηρία, λόγοι κι εμβατήρια ποτέ δεν έφεραν την αλλαγή
για αυτό και χάθηκες στα σφαιριστήρια και μες στα γήπεδα την Κυριακή.
Τώρα καθώς κοιτάς τα διυλιστήρια ρωτάς ποιοι σ’ έχουν βάλει στο κλουβί.
Ηλεκτρικός Θησέας σε πηγάδι κι η Αριάδνη έχει τρελαθεί.
Να κλείσεις θες πληγή θανατηφόρα και μες στα νέα ψάχνεις για δουλειά.
Τα δάκρυα σου γίνονται μαστίγια και τον λαιμό σου σφίγγουν σα θηλιά.
Όσα τα κέρδισες με τα μαρτύρια τα παζαρεύουν πάλι στα χαρτιά,
τρέχεις να ψάξεις μες στα καταφύγια και βρίσκεις μιαν αιχμάλωτη γενιά.
Και πώς θα ξημερώσει άλλη μέρα όταν το ψέμα σέρνει τον χορό;
Ζωγράφισε έναν ήλιο στο ταβάνι, μίλησε με τ’ αγέρι της νυχτιάς
και χόρεψε μαζί με τη σκιά σου στους ήχους μιας αδύναμης καρδιάς.
Πάρε τηλέφωνο την μοναξιά σου ή βγες ξανά στον δρόμο της φωτιάς
πάρε τηλέφωνο την μοναξιά σου ή βγες ξανά στον δρόμο της φωτιάς.
ανιχνευτής
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου