Η ζωή στον αυτόματο πιλότο...

Όταν η εργασία μεταλάσσεται σε μια συνθήκη απανθρωπισμού και όχι εξανθρωπισμού...

Όταν ο άνθρωπος ξεπέφτει σ'ένα αυτόματο(=ρομπότ), απόλυτα χειραγωγήσιμο από τους προγραμματιστές του και προβλέψιμο σε κάθε του σκέψη, επιθυμία, φαντασίωση, κίνηση (συμπεριλαμβανόμενης και της κίνησης διαμαρτυρίας για όσα του επιβάλλονται ερήμην του) και επιδίωξη...

Όταν η μεγαλύτερη ικανοποίηση και συνάμα εθισμός είναι το κυνήγι μιας πλαστικής ευημερίας, γεμάτης άδεια κελύφη νοημάτων και με παράλληλη εκδήλωση νευρωτικής έως και κτηνώδους συμπεριφοράς...

Όταν εχθρός γίνεται ο γείτονας και ο φορέας διαφορετικών (αποκαλούμενων και "αιρετικών" ή "επικίνδυνων") αντιλήψεων και φίλος είναι όποιος χαϊδεύει τον εγωισμό και τροφοδοτεί τα κατώτερα συναισθήματα...

Όταν "λογική" είναι η κυρίαρχη συνθήκη μιας αγελαίας συλλογικής παράκρουσης...

Όταν η τιποτολογία καπελώνει και εξοβελίζει το λόγο και η βλακεία και ο (πάμ)φθηνος εντυπωσιασμός προωθούνται ως κυρίαρχες μορφές διανόησης και αισθητικής, επικαλύπτοντας εντελώς τη συναινετική πραγματικότητα...

Όταν σπόνσορας της "δημοκρατίας" είναι το κέρδος με κάθε μέσο και καύσιμό της η εξαπάτηση και η χυδαιότητα της νομιμοποίησης των "ζαλισμένων κοπαδιών" και των "ποιμένων" που γνωρίζουν καλύτερα τις ανάγκες της αγέλης...

Όταν η τεχνολογία χρησιμοποιείται ως εργαλείο αυτοματοποίησης, μαζικού ελέγχου και υποταγής και απομύζησης της προσωπικότητας και της ίδιας της ψυχής του ανθρώπου...

Όταν ο άνθρωπος διαλέγει την αυτο-παγίδευση και αυτο-καταστροφή αντί της αυτο-επίγνωσης, επιλέγει να μην επιλέγει, προτιμά την "ασφάλεια" των λιμνάζοντων υδάτων αντί την απελευθερωτική αίσθηση των τρεχούμενων νερών ενός νεαρού ορμητικού ποταμού και σκέφτεται με έτοιμες διανοητικές συνταγές...

...Τότε οι στίχοι του παλιού και καλού τραγουδιού των Talkimg Heads ("Once in a lifetime"), αυτού του ιστορικού βρετανικού συγκροτήματος, θεωρώ ότι παραμένουν πάντα επίκαιροι:

 Μπορείς να πιάσεις τον εαυτό σου σε μια καλύβα και μπορείς να πιάσεις τον εαυτό σου στην άλλη άκρη του κόσμου, μπορεί να πιάσεις τον εαυτό σου να οδηγεί ένα μεγάλο αμάξι και μπορείς να πιάσεις τον εαυτό σου σε ένα όμορφο σπίτι, με μια όμορφη σύζυγο και μπορεί να αναρωτηθείς "μα πώς έφτασα ως εδώ;"
 Μπορεί να πεις στον εαυτό σου: "αυτό δεν είναι το όμορφο σπίτι μου, αυτή δεν είναι η όμορφη γυναίκα μου"
Και μπορείς να ρωτήσεις τον εαυτό σου: "Τι είναι αυτό το όμορφο σπίτι; Πού οδηγεί αυτός ο δρόμος; Είμαι σωστός; είμαι λάθος;" Και μπορεί να πεις στον εαυτό σου: "Θεέ μου! τι έχω κάνει;"

ανιχνευτής