" Μισώ όλον τον κόσμο "

" Eίμαι ένας αποτυχημένος ναζί που βρήκε άσυλο στο νεοφιλελεύθερο τρελάδικο. Δεν υπάρχει λόγος να ομολογήσω ότι είμαι ναζί και να πάω στο ναζιστικό κόμμα, αφού από 'δω που είμαι τώρα, μπορώ να εκτονώνω καλύτερα τον κομπλεξισμό μου και το μίσος μου για τον κόσμο και τη ζωή.
Το χρέος της Ελλάδας δεν είναι βιώσιμο, αλλά δεν θα κουρευτεί. Ακούγεται παράλογο; Όχι, δεν είναι παράλογο. Είναι διεστραμμένο. Είμαι ένας διεστραμμένος στην εξουσία και κάνω ό,τι μου καβλώσει (μεταφορικά μιλώντας, μια και δεν μου σηκώνεται). Σας μισώ όλους, σας γαμώ όλους (όχι φυσικά με το πουλί μου, που το έχω μόνο για κατούρημα, αλλά με την εξουσία). Πάντα θα βρίσκω κάποιον να τον γαμάω (με την εξουσία).
Μισώ όλον τον κόσμο. Θέλω να εκδικηθώ όλον τον κόσμο γιατί δεν αντέχω να κοιταχτώ στον καθρέφτη. Μισώ τον εαυτό μου και γι' αυτό μισώ τον κόσμο. Αν μείνω εκτός εξουσίας θα είμαι ένα μηδενικό, κι αυτό δεν θέλω ούτε να σκέφτομαι πότε θα συμβεί. Είναι ένας φόβος που δεν με αφήνει να κοιμηθώ τη νύχτα. Και τώρα βέβαια μηδενικό είμαι, αλλά μηδενικό με εξουσία. Μου είναι πιο εύκολο να κάνω τους άλλους να με φοβούνται, παρά να με εκτιμούν.
Έχω κι άλλους φόβους. Όπως ότι κάποια μέρα κάποιος μπορεί να μην ψαρώσει με την εξουσία μου και να με ξεφτιλίσει για την πλάκα του. Να με φτύσει, ή να μου ρίξει κάνα γιαούρτι. Ή κάναν κουβά με σκατά. Ή απλώς να με κοιτάξει με φανερή περιφρόνηση. Αυτό θα ήταν χειρότερο κι απ' τα σκατά. Το φοβάμαι πιο πολύ από ό,τι το να με ξαναπυροβολήσουν. Ξέρω επίσης ότι μόλις γυρίσω την πλάτη μου, όλοι κουνάνε το κεφάλι με λύπηση. Δεν θέλω να με λυπούνται, γι΄αυτό θέλω να με φοβούνται. Να με τρέμουν. Αλλά ξέρω ότι τους προκαλώ περισσότερο λύπη από φόβο. Τί να φοβηθούν μωρέ από μένα; Τα χάλια μου;
Θα ήθελα να κλάψω για τη γαμημένη ζωή μου, αλλά δεν είμαι αρκετά δυνατός για να το κάνω. Μισώ αυτούς που μπορούν και γελούν. Το γέλιο το θεωρώ κατόρθωμα, που δεν θα καταφέρω ποτέ. Μισώ αυτούς που χαίρονται. Αλλά μισώ κι αυτούς που μπορούν και κλαίνε. Και το κλάμα επίσης είναι κάτι που δεν θα κατορθώσω ποτέ. Αυτοί που γαμάω (με την εξουσία μου) κλαίνε. Και όσο κλαίνε τόσο τους μισώ, γιατί όσο κλαίνε, τόσο πιο αξιοπρεπείς και πιο δυνατοί από μένα δείχνουν ότι είναι. Άσε που μετά από λίγο μπορεί να γελάνε.
Μισώ και ξέρω ότι δεν θα αφήσω τίποτα πίσω μου εκτός από αυτό το πράγμα. Μισώ τη μάνα που με έκανε, μισώ τον εαυτό μου, μισώ τους πάντες γιατί δεν θα μπορέσω ποτέ να αποκτήσω τη δύναμη ούτε του πιό κακομοίρη απ' αυτούς. Μισώ αυτόν τον κόσμο, που όση εξουσία κι αν αποκτήσω θα με λιώνει καθημερινά σαν να ήμουν σκουλήκι. Σαν να είμαι σκουλήκι. "

απόσπασμα από το πολύ καλό (χειρουργικά εύστοχο) άρθρο του ΥΠΝΟΒΑΤΗ με τίτλο RESTART!
Όσο για εμάς περί του φανερού ναζί-υπουργού και της ανάλογης νοοτροπίας παρέας του: Η προκλητική "μοναξιά" τους..