Γιατί το να καταγγέλεις, να αντιδράς και να οργίζεσαι -κοινώς να τα χώνεις- ραπάροντας, και μάλιστα σε ελληνικό στίχο, μόνο εύκολη υπόθεση δεν είναι.
Προσωπικά δεν θα ικανοποιούμουν "να τους βλέπω να τρέχουν" μόνο και να ιδρώνουν. Δεν θα με πείραζε καθόλου και να τους έβλεπα να πέφτουν και να τσακίζονται. Μαζί με τις αξίες τους, την άσχημη τρέλα τους, τους θεούς και δαίμονές τους, τα ιερά και όσιά τους, τα ινδάλματά τους, τις συγκινήσεις τους, τις έγνοιες τους, τα παραμύθια τους, τα διλήμματά τους, τα προβλήματα και τις λύσεις τους.
Αουουουουουουουουου! Γκρρρρ!
Ο Ένοικος...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου