Αν η ρήξη με την επέλαση του πλέον λαομίσητου ολοκληρωτισμού περνάει και από δημοψήφισμα, τότε είναι ευπρόσδεκτο....

Μια σταχυολόγηση, ως εισαγωγή, αποσπασμάτων από παλιότερες αναρτήσεις μας:

•  "άλλο οι δηλώσεις στον ελληνικό λαό κι άλλο οι υποσχέσεις σε διεθνές επίπεδο" Δήλωση εκπροσώπου της γερμανικής καγκελαρίας...
  
• "Αργεντινός Οικονομολόγος Καθηγητής Πανεπιστημίου: Απαλλαγείτε από τους τοκογλύφους!"
  Ο Κατς ήρθε στην Αθήνα της μιζέριας, της οικονομικής ασφυξίας και της ..αυτομαστίγωσης για να μας θυμίσει ότι όσα ζούμε, τα έζησαν κι άλλοι. Και επιβίωσαν.
  Ότι μπορούμε να βγούμε από το τέλμα πιο γρήγορα από όσο νομίζουμε. Οτι η οικονομία της Αργεντινής είδε άσπρη μέρα μόνον όταν σταμάτησε να κάνει ό,τι της ζητούσαν οι πιστωτές

•   ...κατάντησαν τη χώρα χώρο (αποθήκευσης ανθρώπων και απαλλοτρίωσης-διακίνησης αγαθών και πόρων) που λυμαίνονται οι τοκογλύφοι-κερδοσκόποι, με το "colpo grosso" του υπερδανεισμού των διεφθαρμένων κυβερνήσεών της και της υιοθέτησης της υπερκατανάλωσης με τα δικά τους βαλάντια, μέσω της διαρκούς έκδοσης από το προτεκτοράτο τους υποτιθέμενων ομολόγων υψηλού ρίσκου (όχι όμως γι'αυτούς και τα άρτια σχέδιά τους) και της αγοράς τους από τους ίδιους, τα οποία στη συνέχεια μετέτρεψαν σε δάνεια ενυπόθηκα και σε συσσώρευση τεράστιων επιπέδων χρέους, αποτεφρώνοντας τον κοινωνικό ιστό. Αυτό που οι εγχώριοι αλητήριοι, που πρωταγωνιστούσαν ως κόμματα εξουσίας και διαχειριστές (για την ακρίβεια υπερκαταχραστές) του δημόσιου πλούτου και οι μεγαλοεργολάβοι και "μπίζνεσμεν" φίλοι τους, γνώριζαν με μαθηματική ακρίβεια ότι θα συμβεί. 
•   Η Ενωμένη Ευρώπη μοιάζει να έχει κρίση ταυτότητας. Ίσως γιατί ποτέ δεν είχε ταυτότητα, λόγω της κρίσης των δημοκρατικών θεσμών που επέφερε η ένωσή της.
•  Τι μπορούν να σου κάνουν;
  Δεν μπορούν να σε πετάξουν έξω από την ευρωζώνη.
  Δεν έχουν τα νομικά εργαλεία για να το κάνουν.
  Δεν μπορούν να σε διώξουν ούτε από την Ευρωπαϊκή Ενωση.
  Και θα εξακολουθούν να χρειάζονται την συγκατάθεση σου για να αλλάξουν τις συνθήκες ή για όποια πολιτική απόφαση χρειάζεται ομοφωνία, όπως η ανανέωση των κυρώσεων απέναντι στη Ρωσία  ΒΟΛΦΓΚΑΝΓΚ MINXAOY, κορυφαίος οικονομικος αναλυτής
• Το ΔΝΤ ομολογεί το έγκλημα: «Λάθος» το μνημόνιο και το PSI 
  Αυτοκριτική για το ΔΝΤ που ομολογεί ότι «υποτίμησε τις επιπτώσεις της σκληρής λιτότητας και εκτίμησε λάθος την πορεία του χρέους» Εμπιστευτική έκθεση του ΔΝΤ που αναπαρήχθη από πλειάδα ξένων ΜΜΕ, εκθέτει την τρόικα και τους εγχώριους στυλοβάτες των μνημονίων καθώς αναγνωρίζει ότι η σκληρή λιτότητα έπνιξε την Ελλάδα εν γνώσει των ιθυνόντων ΕΕ και ΔΝΤ. (Επίσης, αξιωματούχοι του ΔΝΤ έχουν δηλώσει ότι ΑΝ ΔΕΝ ΣΥΜΒΕΙ ΜΙΑ ΑΝΑΚΥΦΙΣΤΙΚΗ ΕΛΑΦΡΥΝΣΗ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΧΡΕΟΥΣ τότε αυτό ΔΕΝ ΘΑ ΓΙΝΕΙ ΠΟΤΕ ΒΙΩΣΙΜΟ!) 
•  Δυο κορυφαίοι επιστήμονες σε παγκόσμιο επίπεδο, ο Σεφάς Λουμίνα, ανεξάρτητος εμπειρογνώμονας του ΟΗΕ για το εξωτερικό δημόσιο χρέος και ο Ολιβιέ ντε Σούτερ, πρώην ειδικός εισηγητής του ΟΗΕ για το δικαίωμα στην τροφή υποστηρίζουν ότι βάσει του διεθνούς δικαίου μια δανειακή σύμβαση μπορεί να θεωρηθεί άκυρη σε τουλάχιστον δυο περιπτώσεις: Όταν η συμφωνία υπογράφηκε σε καθεστώς εξαναγκασμού και όταν η αποπληρωμή των δανείων υπονομεύει την ικανότητα του κράτους να εκπληρώνει τις πρωταρχικές του υποχρεώσεις απέναντι στον πληθυσμό.
•  Ποιοι λοιπόν εντός και εκτός συνόρων φοβούνται έναν σοβαρό και λεπτομερή λογιστικό έλεγχο του δημόσιου χρέους; Kι όχι μια βιαστική λογιστική "ξεπέτα" για νέα ρίψη στάχτης στα μάτια του ψηφοφόρου...
  Τι μπορεί να αποδειχτεί και ποιες θα είναι οι συνέπειες; Που το ωστικό τους κύμα μπορεί υπό προϋποθέσεις να πλήξει ακόμη και την ίδια την (έτσι και αλλιώς παραπαίουσα) αξιοπιστία της γερμανοκρατούμενης Ε.Ε. Αλλά και να καταδείξει τον τρισάθλιο ρόλο της Διεθνούς των τοκογλύφων και των εγχώριων υπηρετών τους.
• "Eurogroup", ο όρος που στοιχειώνει τις ζωές εκατομμυρίων "ευρω-ραγιάδων". Πρόκειται για αυτό δηλαδή που:
  Δεν είναι εκλεγμένο θεσμικό όργανο.
  Δεν διατηρεί επίσημα πρακτικά των συνευρέσεων-συνεδριάσεων των μελών του.
  Δεν υπόκειται σε κανέναν-πώς τον λένε; α ναι! "δημοκρατικό έλεγχο".
  Εντούτοις αποφασίζει αυτά που αποφασίζει (εν μέσω πλήρους μυστικότητας) και φοράει μετά καπέλο στα κεφάλια των ευρω-κολίγων, υπογράφοντας διατάξεις και "νομοθετήματα" στα οποία ουδεμία σχεδόν ισχύ έχουν τα εθνικά-τοπικά κοινοβούλια. Και φυσικά μαθαίνουν, βιώνοντάς τα στο πετσί τους, εκ των υστέρων οι "euro-πολίτες" του "playground" μεγαλοτραπεζιτών και βαρώνων του χρήματος, πολυεθνικών κολοσσών, βιομηχάνων και μεγαλοεργοδοτών.

Όσοι έχουν παρακολουθήσει ως τώρα αυτό το μπλογκ, γνωρίζουν για την κριτική (για κάποιους διόλου επιεικής) που έχουμε ασκήσει ή και υιοθετήσει (αναρτώντας κείμενα άλλων ιστοχώρων) στη νέα κυβέρνηση, στα ειπωμένα και πεπραγμένα της, στα δείγματα της ως τώρα γραφής της, αριστερής και μη. Ωστόσο, οφείλουμε να παραδεχτούμε ότι η πολύ φρέσκια εξαγγελία περί δημοψηφίσματος είναι ένα ηχηρό ράπισμα στα αλαζονικά και απωθητικά μούτρα των Ευρωπαίων υπαλληλίσκων του χρηματοπιστωτικού φασισμού, που με τελεσίγραφα και ανυποχώρητα σκληρή στάση δεν ικανοποιούνταν ούτε από το οδυνηρό για τον απλό κόσμο πακέτο-πρόταση των 8 δισ. της κυβέρνησης και επέμεναν για ακόμη πιο ισοπεδωτικά και στην ουσία απόλυτα καταστροφικά και κοινωνικά εμπρηστικά "μέτρα". Επιδιώκοντας στην ουσία όχι βέβαια τη "διάσωση" της χώρας και της οικονομίας της (αυτά είναι για τους αθεράπευτα ηλίθιους), αλλά την απόλυτη υποταγή της "διαπραγματευόμενης" συγκυβέρνησης και όχι σύμφωνης σε όλα από την πρώτη στιγμή όπως οι γερμανοτσολιάδες προκάτοχοι συγκυβερνητικοί νενέκοι.  Και κυρίως του ίδιου του λαού, ευρωσκεπτικιστών και φιλοευρωπαίων, στην ευρω-μέγγενη της απαλλοτρίωσης έναντι εξευτελιστικού πινακίου φακής ΟΛΩΝ των σημαντικών πλουτοπαραγωγικών πόρων του τόπου, ΟΛΩΝ των υποδομών και της δημόσιας περιουσίας (που σε τελική ανάλυση ανήκει σε τούτη και ειδικά στις μελλοντικές γενιές) και την εξευτελιστική και παραδειγματική τιμωρία των κατοίκων της χώρας και ως ξεκάθαρο ψυχολογικό bullying για άλλους "αντιρρησίες" και ήδη αιμορραγούντες λαούς της Ευρώπης. Που αποσβωλωμένοι βλέπουν έννοιες όπως δημοκρατία, εθνική κυριαρχία και αυτοδιάθεση, δικαίωμα στην εργασία και την επιλογή της, αλληλεγγύη και ισονομία, να γίνονται κομμάτια στις αυθαίρετες διατάξεις και τα νομοθετήματα που επιβάλλει με πρωτοφανή κυνισμό και ολοκληρωτισμό η Κομισιόν στα όλο και πιο ανίσχυρα μέχρι κατάργησής τους ευρωπαϊκά κοινοβούλια...

Ίσως ο πρωθυπουργός να ήξερε καλά ότι και με την τελευταία πρόταση, που δεν ήταν και ό,τι πιο φιλολαϊκό, θα είχε αυτή την αντιμετώπιση και άρα το ηθικό πλέον πάτημα να απευθυνθεί στον κόσμο περί παραμονής σε αυτή την νεοναζιστική και μαφιόζικη Ε.Ε. και το κοινό νόμισμά της-εργαλείο διάλυσης των κατά τόπους οικονομιών προς όφελος των ισχυρών του Βορρά και υπέρ της Διεθνούς των σιωνιστών τοκογλύφων. Ή επιστροφής σε εθνικό σκληρό κι ανταγωνιστικό νόμισμα, σε πρώτη βέβαια φάση άμεσης υποτίμησής του και άρα κινήσεων μέσα σε ένα δύσβατο τοπίο, αλλά με τις δικές μας επιλογές και μεθοδεύσεις. Και προσπάθειες ανασύστασης της παραγωγικής βάσης της χώρας, εκμετάλλευση του πλουσιότατου ορυκτού πλούτου και σπάνιων γαιών, των μικροκλιμάτων που προσφέρονται για απίστευτη ποικιλία καλλιεργειών οι οποίες κι εξασφαλίζουν διατροφική αυτάρκεια, αναζήτηση νέων συμμαχιών έξω από τα πλαίσια της φθίνουσας Ευρώπης και προς τις ταχύτατα αναπτυσσόμενες πχ ασιατικές οικονομίες και της Ρωσίας κτλ
Ίσως ο εκλεγμένος πρωθυπουργός (αντίθετα με τους εκπροσώπους των "θεσμών" που μετατρέπουν χώρες και λαούς σε "playground" τους) με το να μιλάει συνέχεια για "πολιτική λύση" ήξερε πως έτσι θα μετέθετε το πρόβλημα από το επίπεδο των τσουτσεκίων-δευτεροκλασάτων υπαλληλάκων και τεχνοκρατών σε επίπεδο κορυφής της πολιτικής ηγεσίας, όπως και έγινε.
Σαφώς και γνώριζε ότι οι μεγαλο-τοκογλύφοι (αυτοί έτσι κι αλλιώς είναι ήδη κερδισμένοι) έχουν μετακυλήσει το ελληνικό χρέος σε ευρωπαϊκά κράτη (κάτι σαν εγγυητές) και μια "συντεταγμένη έξοδος" από το ευρώ θα σήμαινε επιμερισμό του χρέους στους "εταίρους" και επιβάρυνση των ήδη προβληματικών κρατικών προϋπολογιμών τους και δεδομένου ότι ένα νούμερο κεφαλαίων που μετρά δεκάδες δισ. κι ένα όχι ευκαταφρόνητο ποσοστό των εγχώριων καταθέσεων βρίσκεται σε διαδικασία μεταφοράς: αναπαύεται σε "λιμάνια" του εξωτερικού ή τα ιδιωτικά κεφάλαια ανταλάσσονται με δημόσια ή βρίσκεται ή πρόκειται λίαν συντόμως να βρεθεί ασφαλισμένο σε θυρίδες και σε σπίτια. Και μια Ελλάδα εκτός Ευρωζώνης, με τα νέα δεδομένα του αρνητικού υπόλοιπου του λογαριασμού της χώρας στην ΕΚΤ με 115 δισ. ευρώ και την επιδείνωση ρευστότητας του ντόπιου τραπεζικού συστήματος, σημαίνει πολύ απλά ότι τα δισ. αυτά δεν θα γίνει κατορθωτό να εισπραχτούν από τις τράπεζες των χωρών της Ευρωζώνης και ότι αυξάνεται επώδυνα για τους "εταίρους" το κόστος εξόδου της Ελλάδας!

Και σίγουρα ο Τσίπρας ήξερε καλά τι έλεγε μέχρι τώρα, περί επερχόμενων κερδοσκόπων, ταπεινωμένου λαού που δεν είναι καλό να τον υποτιμούν και περί απόλυτου σεβασμού στην ετυμηγορία της κάλπης της 25 του Γενάρη, στέλνοντας μια σαφέστατη προειδοποίηση στους Ευρωπαίους και προετοιμάζοντας το έδαφος για τις τελευταίες "δραματικές εξελίξεις" σύμφωνα με τα μυξοκλαίοντα κανάλια των μιντιαρχών-μαστόρων της διαπλοκής. Που τα έμμισθα δημοσιογραφάκια τους σκούζουν σαν Μανιάτισσες μοιρολογίστρες ήδη και μιλάνε από την πρώτη κιόλας στιγμή για μετατροπή της Ελλάδας σε Ζάμπια...Λες και ως τώρα δεν είχε καταλήξει σε μια αποικία χρέους, διαφθοράς, εργασιακής δουλείας, επέλασης πολυεθνικής και αρπαγής των πόρων της και κοινωνικής εξαθλίωσης, ωσαν γνήσιο αφρικανικό προτεκτοράτο των "εκπολιτιστών" και πολυεθνικών αρπάγων της Δύσης.
 Και προφανώς ήξερε ότι σε περίπτωση που έβαζε την κουνάμενη ουρά ως τώρα σε νέα μνημονιακά επονείδιστα σκέλια, αυτός και η κυβέρνησή του θα εισέπραταν την οργή της πλειοψηφίας του κόσμου μαζί με τη συσσωρευμένη εκείνη που δεν εισέπραξαν οι προηγούμενοι κυβερνώντες-έμμισθοι μάνατζερ των οδοστρωτήρων του χρήματος και των κολοσσιαίων συμφερόντων. Και θα κατέληγαν σε πλήρη απαξίωση και χλεύη. Ενώ τώρα με την προσφυγή σε έναν απόλυτα δημοκρατικό θεσμό όπως το δημοψήφισμα, και παρά τα δήθεν αδιάφορα σφυρίγματα του Σόιμπλε περί ενδεχόμενου δημοψηφίσματος ως "καλού" για την Ελλάδα, (κι αν τις επόμενες ημέρες δεν το πάρει πίσω κι οπότε ξεφτιλιστεί διά παντός), ο πρωθυπουργός κάνει το πρώτο βήμα για τη λεγόμενη "έντιμη ρήξη". Και πετάει το μπαλάκι στους άμεσα ενδιαφερόμενους και επιτέλους κληθέντες να αναλάβουν ευθύνες που θα έχουν τεράστιες συνέπειες στη διαμόρφωση της φυσιογνωμίας του τόπου και στη ζωή των επόμενων γενεών σε αυτόν. Αλλά θα έχει μεγάλη σημασία αυτή η κίνηση εμπιστοσύνης προς το λαό, ό,τι και αν γίνει και όσο δύσκολες ημέρες και να έλθουν, να έχει συνέχεια με ακόμη περισσότερες κινήσεις και θεσμοθέτηση δομών αμεσοδημοκρατικής πρόσβασης και ενεργούς συμμετοχής του κόσμου στις διαδικασίες διακυβέρνησής του, με διαρκή έλεγχό της από τα κάτω. Αλλά και να ακολουθηθεί ως απαραίτητη "εκκρεμότητα" που οφείλει πάση θυσία να διευθετηθεί, και με την παραδειγματική τιμωρία και δήμευση περιουσιών όλων όσοι (όποιοι κι αν είναι, όπως και αν λέγονται) συνήργησαν με δόλο και απληστία και υπεξαίρεση δημόσιου χρήματος και με συνεχή εξαπάτηση (και εκστρατεία αποβλάκωσης) του κόσμου στο να φτάσουν τα πράγματα εδώ που έφτασαν (βλέπε π.χ. την με κρατικές ευλογίες και παραινέσεις  φρενίτιδα του χρηματιστηρίου που κατέληξε σε καταστροφή , τις απίστευτες σπατάλες και μίζες των ολυμπιακών έργων, "ένοικοι" λίστας Λαγκάρντ, "μαγείρεμα του χρέους" ώστε η χώρα να μπει σώνει και καλά στο μηχανισμό στήριξης κ.ά. κ.ά. κ.ά...).

Και ήδη ο Τσίπρας είχε φροντίσει να πετάξει το μπαλάκι πρώτα στους Ευρωπαίους με το διόλου ασήμαντο, οφείλουμε να παραδεχτούμε, άρθρο του στη μεγάλη γαλλική εφημερίδα Le Monde, υπό τον καθόλου τυχαίο και διόλου άνεϋ ιστορικής σημειολογείας τίτλο "Η Ευρώπη βρίσκεται σε σταυροδρόμι", απ'όπου μεταφέρω χαρακτηριστικά αποσπάσματα κλείνοντας αυτή την ξενύχτισσα λόγω "συνταρακτικών εξελίξεων" ανάρτηση:
"Πρέπει λοιπόν να πούμε τα πράγματα ως έχουν: ΑΝ δεν έχουμε ακόμη φθάσει σε συμφωνία με τους εταίρους μας, δεν είναι εξαιτίας της δικιάς μας αδιαλλαξίας, ούτε εξαιτίας των ακατανόητων θέσεων της ελληνική πλευράς. Είναι μάλλον εξαιτίας της εμμονής ορισμένων εκπροσώπων των θεσμών που επιμένουν πάνω σε παράλογες λύσεις επιδεικνύοντας αδιαφορία για το δημοκρατικό αποτέλεσμα των πρόσφατων βουλευτικών εκλογών στην Ελλάδα και τη δημόσια αναγνώριση από τα ευρωπαϊκά και διεθνή όργανα που λένε ότι είναι έτοιμα να δείξουν ευελιξία ώστε να γίνει σεβαστή η ετυμηγορία της κάλπης...
...Σήμερα η Ευρώπη βρίσκεται σε ένα σταυροδρόμι. Μετά από σημαντικές υποχωρήσεις της ελληνικής κυβέρνησης, η απόφαση βρίσκεται, όχι στα χέρια των θεσμικών οργάνων που με εξαίρεση την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, δεν είναι εκλεγμένα και δεν δίνουν λογαριασμό στους λαούς, αλλά στα χέρια των ηγετών της Ευρώπης...
...Εάν κάποιοι νομίζουν ή θέλουν να πιστεύουν ότι η απόφαση που περιμένουμε αφορά μόνο την Ελλάδα, κάνουν λάθος. Τους παραπέμπω στο αριστούργημα του Έρνεστ Χέμινγουεϊ: «Για ποιον χτυπά η καμπάνα;"

Ντιν νταν!
Ρίσκο; Βέβαια. Αλλά τι αξία έχει τελικά η ζωή χωρίς αυτό; και πώς θα προχωρούσε, θα μάθαινε από τα παθήματά της, θα εξελισσόταν, θα έβγαινε από κάθε λογής τέλματα και θα ξέφευγε από θανάσιμες παγίδες στο δρόμο της;