Το ξέσπασμα της Πολεμίστριας: "γιατί θέλουμε να πολεμήσουμε"

...ένα χαρακτηριστικό απόσπασμα (από τις αγαπημένες μας να εξομολογηθώ σκηνές) από την εξαιρετική ταινία του 1996 "Libertarias" (oι "ελευθεριακές") του Vicente Aranda. Ένα εντυπωσιακό και συγκινητικό έπος με θέμα τον ενεργό και γενναίο ρόλο των γυναικών του ισπανικού αναρχικού κινήματος στο φοβερό Ισπανικό Εμφύλιο Πόλεμο.

 Παραθέτουμε μεταφρασμένο το σημείο προς το τέλος, με το ξέσπασμα μιας εκ των ηρωίδων της ταινίας:

"Tι συμβαίνει; Φαίνεται ότι δίνουμε την εντύπωση πως είμαστε τρελές (εννοεί τις γυναίκες που είναι αποφασισμένες να συμμετάσχουν ισότιμα με τους άνδρες στον ένοπλο αγώνα ενάντια στο φασισμό και όχι να συνδράμουν απλώς ως βοηθητικό προσωπικό στα μετόπισθεν). Θα σας εξηγήσω λοιπόν, γι'αυτό ακούστε με καλά! Δεν βλέπουμε το λόγο που η επανάσταση βρίσκεται στα χέρια του μισού μόνο πληθυσμού. Είμαστε αναρχικές αλλά είμαστε επίσης και γυναίκες και θέλουμε να κάνουμε και τη δική μας επανάσταση κι όχι απλά ν'αφήσουμε τους άνδρες να το κάνουν για εμάς. Δεν θέλουμε έναν αγώνα σχεδιασμένο να ταιριάζει στα αρσενικά μόνο, γιατί στο τέλος θα μας πηδήξουν όπως συνέβαινε πάντα. Θέλουμε να πολεμήσουμε ώστε να είμαστε σε θέση να διεκδικήσουμε το μέρος που μας αναλογεί στον καταμερισμό (και τελικό απολογισμό) του αγώνα. Και θέλουμε να το ξεκαθαρίσουμε: είμαστε τώρα γεμάτες αγωνιστικό ενθουσιασμό και θα ήταν λάθος να μας κρατήσετε πίσω στα σπίτια μας να ασχοληθούμε με το πλέξιμο. Θέλουμε να πεθάνουμε! Αλλά θέλουμε να πεθάνουμε σαν άνδρες κι όχι σαν δούλοι!"

Λόγια που ξερνούν φωτιά και σφύζουν από μια δύναμη ψυχής που πολύ λίγοι άνθρωποι διαθέτουν όταν οι αγωνιώδεις ανάγκες και οι προκλήσεις των καιρών, και της ίδιας της ζωής γενικότερα, το απαιτούν...

 Και οι γυναίκες του Ισπανικού Εμφύλιου, όπως απέδειξαν στα πεδία των μαχών, ήξεραν πολύ καλά να πολεμούν για τις πιο υψηλές ανθρώπινες αξίες και να προτιμούν να πεθαίνουν ελεύθερες και όχι εξευτελισμένες και υποταγμένες στην επέλαση του ολοκληρωτισμού και της κυριαρχίας της υποδούλωσης των ανθρώπινων όντων σε ελεεινούς αφεντάδες (τόσο επίγειους όσο και ουράνιους μέσω αντιπροσώπων-ο ρόλος της καθολικής εκκλησίας σε αυτό τον πόλεμο είναι άλλωστε γνωστός).