Τελικά για μένα αυτό που έχει σημασία και κάνει τη διαφορά, είτε κάποιος είναι straight είτε gay, είναι να αναλογίζεται σοβαρά τις συνέπειες των πράξεών του και να αναλαμβάνει τις ευθύνες του. Ή, για να το πω με τον καλύτερο τρόπο που μπορώ να σκεφτώ, να μη λειτουργεί με αποκλειστικό γνώμονα την ικανοποίηση του "εγώ"...
Διαβάστε κι αυτό: Μίσος κατά των φύλων: Σουηδικός Παιδικός Σταθμός προωθεί το ‘ά-φυλο’ παιδαγωγικό πρόγραμμα και απαγορεύει τις λέξεις «τον» και «τη» (Ο χρηματοδοτούμενος από το κράτος Παιδικός Σταθμός πολεμάει τα ‘στερεότυπα’, απαγορεύει τα παρωχημένα και ομοφοβικά παραμύθια τύπου 'Σταχτοπούτα' και 'Χιονάτη' και διαβάζει 'πολιτικά ορθά' παραμύθια με ομοφυλόφιλους γονείς) -πρωτότυπο άρθρο στα αγγλικά:‘Gender madness’: Swedish pre-school bans ‘him’ and ‘her’ , καθώς και αυτό για τα νέα "άφυλα ήθη" και σε σχολεία στις ΗΠΑ, όπου καταργούνται "παλαιομοδίτικες" έννοιες όπως "αγόρι" και "κορίτσι": Virginia Schools: There's No Such Things As "Boys" Or "Girls" in New Gender Idenity Curriculum )
Τα ομοφυλόφιλα ζευγάρια και η "φάμπρικα" που στήθηκε γύρω από αυτά και τα "δικαιώματά" τους
Έχει
γίνει μέχρι τώρα μια σοβαρή και εμπεριστατωμένη -κι όχι "στο πόδι"-
επιστημονική έρευνα για τις ψυχολογικές επιπτώσεις στα παιδιά που
υιοθετούνται από ομοφυλόφιλα ζευγάρια; Ξαναρωτάω: έχει γίνει κάτι τέτοιο
κι έχει δημοσιευτεί κάπου; γιατί θέλω να το δω!*Προς το παρόν, βλέπω άλλα "προχωρημένα πράγματα" στον "απελευθερωμένο" και γεμάτο "πολιτισμικά" σύνδρομα -όπως αυτό της μεγαλύτερης απαίτησης για "ασφάλεια" σε βάρος των εναπομείναντων δικαιωμάτων και ελευθεριών- κόσμο μας. Που ξεφεύγουν κατά πολύ-μα πάρα πολύ από το δικαίωμα των ομοφυλόφυλων ζευγαριών στο γάμο και την κοινωνική αποδοχή. Και βάζουν άκομψα και ύπουλα και με σαφώς ευτράπελο τρόπο το χέρι στα δικαιώματα των ετεροφυλόφιλων οικογενειών και, σε τελική ανάλυση, των ίδιων των παιδιών τους στον προσδιορισμό κι αναγνώριση βάσει φύλου των γονέων τους! Αλλά και στον προσδιορισμό των υπόλοιπων ανθρώπων, που σίγουρα στην πλειοψηφία τους δεν είναι άφυλα όντα.
*Πολύ χρήσιμο και διαφωτιστικό είναι σε αυτό το σημείο το σχόλιο του ΥΠΝΟΒΑΤΗ στο τέλος της ανάρτησης : " Όποιον ψυχολόγο και να ρωτήσεις θα σου πει ότι κάθε άνθρωπος στα παιδικά του χρόνια (δηλ. τα χρόνια της διαμόρφωσής του) έχει ανάγκη από ένα αρσενικό και ένα θηλυκό αρχέτυπο.Τονίζω: Αρχέτυπο (δηλ. όχι απλώς πρότυπο, το οποίο δεν είναι παρά μια ηθική -και άρα σχετική- έννοια). Δηλ. το θέμα δεν είναι αν οι ομοφυλόφιλοι γονείς είναι το ίδιο "καλοί" με τους ετεροφυλόφιλους, ή αν "αγαπάνε" το ίδιο τα -υιοθετημένα- παιδιά τους, αλλά αν μπορούν να λειτουργήσουν στο αρχετυπικό επίπεδo." η συνέχεια στο τέλος αυτής της ανάρτησης..
(διευκρίνηση: εννοεί τον αρχικό χώρο αυτής της ανάρτησης, με ένα σχόλιο το οποίο θέτει κάθε άλλο παρά αμελητέους προβληματισμούς)
Kαι παρουσίασα τα στοιχεία που συνέλεξα, με την προσθήκη στο τέλος και της "ματιάς του ανιχνευτή", σε αυτό το κείμενο:
" Ώστε "γονέας 1" και "γονέας 2" και "μητέρα"=σεξιστικό στερεότυπο; Είμαστε τότε σεξιστές και το απολαμβάνουμε!
Νέα "απελευθερωτικά ήθη" σε Αμερική και Ευρώπη, όπως θα εξηγήσουμε και στη συνέχεια:
Mother and Father Replaced by Parent 1 and Parent 2
Fox News heralds the passing of traditional language: ‘Mother,’ ‘Father’ Changing to ‘Parent One,’ ‘Parent Two’ on Passport Applications
The words “mother” and “father” will be removed from U.S. passport applications and replaced with gender neutral terminology, the State Department says.
H ιστοριούλα που θα αφηγηθώ παρακάτω, ως πρώτο βήμα, είναι φανταστική. Τουλάχιστον ως προς το παρόν κι επιφυλασσόμαστε για τις "προοδευτικές" εξελίξεις του "πολιτισμένου μέλλοντος". Που διαμορφώνουν νέα ήθη κι έθιμα και στο νεοελληνικό -μονίμως ενδοτικό στις έξωθεν επιταγές- κρατικό μόρφωμα. Την αφιερώνουμε στους μπροστάρηδες της "απελευθερωμένης βλακείας" και "μη σεξιστικής παράκρουσης" και στα πολιτισμικά think tank τους."
Δεν έχετε παρά να περιηγηθείτε στις γραμμές του, αν δεν το έχετε ήδη κάνει και δεν καταλαβαίνετε τι εννοώ..
Επίσης διαβάζω εδώ: The little boy who started a sex change aged eight because he (and his lesbian parents) knew he always wanted to be a girl
Δηλαδή: η ιστορία του αγοριού στην Καλιφόρνια, που άρχισε μια ορμονική "θεραπεία" στα πλαίσια της διαδικασίας αλλαγής φύλου, από τα 8 του-!!!- επειδή γνώριζε ήδη, όπως και οι λεσβίες "μητέρες" ή γονείς του, ότι ήθελε πάντοτε-!!!- να κάνει..
Συγκεκριμένα:
"The lesbian parents of an 11-year-old boy who is undergoing the process of becoming a girl last night defended the decision, claiming it was better for a child to have a sex change when young. Thomas Lobel, who now calls himself Tammy, is undergoing controversial hormone blocking treatment in Berkeley, California to stop him going through puberty as a boy. But Pauline Moreno and Debra Lobel warn that children with gender identity disorder forced to postpone transitioning could face a higher risk of suicide."
Αλλά ακόμη και αν ο 11χρονος τώρα Τόμμυ, ή πλέον Τάμμυ, δεν πιέστηκε καθόλου από τους ομόφυλους γονείς του να πάρει αυτή την απόφαση που πήρε, όπως και οι ίδιοι-ες δήλωσαν, ακόμη κι αν ένιωθε "παγιδευμένο κοριτσάκι σε αγορίστικο σώμα", αναρωτιέται κανείς εύλογα: είναι δυνατόν ένα 8χρονο παιδί που μεγαλώνει σε ένα απόλυτα συγκεκριμένο περιβάλλον, το οποίο όσο κι αν τηρεί κάποια "προσχήματα" δεν παύει να αποτελεί πρότυπο για μια παιδική προσωπικότητα υπό διαμόρφωση, να πάρει μια τέτοια απόφαση; Που ακόμη και ενήλικες, οι οποίοι έχουν απόλυτα συνειδητοποιήσει και αποδεχτεί την σεξουαλική τους ταυτότητα, δυσκολεύονται να πάρουν ή τελοσπάντων έχουν σοβαρούς ενδοιασμούς; Από την ηλικία των 8 ετών, που είναι ακόμη -ή θα'πρεπε να είναι- ένα παιδί στην παιδική του ηλικία, που παίζει είτε με αυτοκινητάκια είτε με κουκλίτσες, να έχει την ωριμότητα και τη συνειδητότητα που χρειάζεται για μια τέτοια απόφαση; Και βρέθηκε και "θεράπων ιατρός" για να το βοηθήσει να "θεραπευτεί";
Και να επιστρέψουμε στον αρχικό προβληματισμό αυτής της ανάρτησης.
Διαβάζω λοιπόν κι εδώ: Gay couples’ children oppose same-sex marriage, tell of unpleasant upbringings
Δηλαδή: παιδιά που ανατράφηκαν από οικογένειες ομοφυλόφιλων -στις ΗΠΑ- εναντιώνονται σήμερα ως ενήλικες στο γάμο ατόμων του ίδιου φύλου και καταθέτουν τις δυσάρεστες προσωπικές τους εμπειρίες.
Ένα μεγάλο μέρος του άρθρου το βρήκα μεταφρασμένο εδώ, απ'όπου και παραθέτω αυτό το απόσπασμα:
"Η Stefanowicz είπε ότι «αγάπησε απόλυτα τον πατέρα της, ο οποίος πέθανε από AIDS το 1991, αλλά ο ίδιος ήταν ένας προβληματικός άνθρωπος που κακοποιούσε σεξουαλικά τόσο την ίδια όσο και τον δίδυμο αδελφό της και έφερνε αμέτρητους άνδρες στο σπίτι τους. «Εκτέθηκα σε απροκάλυπτη σεξουαλική δραστηριότητα, όπως σοδομισμός, γυμνότητα, πορνογραφία, ομαδικό σεξ, σαδομαζοχισμό και παρόμοια», έγραψε η Stefanowicz, προσθέτοντας ότι ο πατέρας της την πήρε μερικές φορές στις "τσάρκες" του σε γκέι γκαλερί τέχνης, παραλίες γυμνιστών και δημόσια πάρκα. Όπως και άλλες κόρες ομοφυλοφίλων με τις οποίες έχει μιλήσει, η Stefanowicz είπε ότι ένιωθε αυτή - και η θηλυκότητα της – να μην εκτιμώνται ή να επιβεβαιώνονται. «Τελικά, αναζητούσα την αγάπη και την αποδοχή του, αλλά δεν μου επετράπη να τον εξετάσω ελεύθερα για τον τρόπο ζωής του, να του θέσω τα ηθικά επιχειρήματα ή να βλάψω τα συναισθήματά του, αλλιώς θα είχα να αντιμετωπίσω μακροπρόθεσμες επιπτώσεις», γράφει η Stefanowicz. «Αν και δεν πιστεύω ότι όλοι οι ομοφυλόφιλοι θα είναι ντε φάκτο κακοί γονείς, γνωρίζω ότι η γκέι κοινότητα όπως την γνώρισα από κοντά, ποτέ δεν θεώρησε τα παιδιά τίποτα άλλο εκτός από ένα κομμάτι ιδιοκτησίας, ένα λάθος από το παρελθόν ή ένα πολιτικό εργαλείο», έγραψε η Klein, προσθέτοντας ότι η μητέρα της και η σύντροφός της επί 25 έτη είχαν και οι δύο πεθάνει και έτσι "δεν μπορούν να μου κάνουν κακό ξανά ".
Kαι παρουσίασα τα στοιχεία που συνέλεξα, με την προσθήκη στο τέλος και της "ματιάς του ανιχνευτή", σε αυτό το κείμενο:
" Ώστε "γονέας 1" και "γονέας 2" και "μητέρα"=σεξιστικό στερεότυπο; Είμαστε τότε σεξιστές και το απολαμβάνουμε!
Νέα "απελευθερωτικά ήθη" σε Αμερική και Ευρώπη, όπως θα εξηγήσουμε και στη συνέχεια:
Mother and Father Replaced by Parent 1 and Parent 2
Fox News heralds the passing of traditional language: ‘Mother,’ ‘Father’ Changing to ‘Parent One,’ ‘Parent Two’ on Passport Applications
The words “mother” and “father” will be removed from U.S. passport applications and replaced with gender neutral terminology, the State Department says.
H ιστοριούλα που θα αφηγηθώ παρακάτω, ως πρώτο βήμα, είναι φανταστική. Τουλάχιστον ως προς το παρόν κι επιφυλασσόμαστε για τις "προοδευτικές" εξελίξεις του "πολιτισμένου μέλλοντος". Που διαμορφώνουν νέα ήθη κι έθιμα και στο νεοελληνικό -μονίμως ενδοτικό στις έξωθεν επιταγές- κρατικό μόρφωμα. Την αφιερώνουμε στους μπροστάρηδες της "απελευθερωμένης βλακείας" και "μη σεξιστικής παράκρουσης" και στα πολιτισμικά think tank τους."
Δεν έχετε παρά να περιηγηθείτε στις γραμμές του, αν δεν το έχετε ήδη κάνει και δεν καταλαβαίνετε τι εννοώ..
Επίσης διαβάζω εδώ: The little boy who started a sex change aged eight because he (and his lesbian parents) knew he always wanted to be a girl
Δηλαδή: η ιστορία του αγοριού στην Καλιφόρνια, που άρχισε μια ορμονική "θεραπεία" στα πλαίσια της διαδικασίας αλλαγής φύλου, από τα 8 του-!!!- επειδή γνώριζε ήδη, όπως και οι λεσβίες "μητέρες" ή γονείς του, ότι ήθελε πάντοτε-!!!- να κάνει..
"The lesbian parents of an 11-year-old boy who is undergoing the process of becoming a girl last night defended the decision, claiming it was better for a child to have a sex change when young. Thomas Lobel, who now calls himself Tammy, is undergoing controversial hormone blocking treatment in Berkeley, California to stop him going through puberty as a boy. But Pauline Moreno and Debra Lobel warn that children with gender identity disorder forced to postpone transitioning could face a higher risk of suicide."
Αλλά ακόμη και αν ο 11χρονος τώρα Τόμμυ, ή πλέον Τάμμυ, δεν πιέστηκε καθόλου από τους ομόφυλους γονείς του να πάρει αυτή την απόφαση που πήρε, όπως και οι ίδιοι-ες δήλωσαν, ακόμη κι αν ένιωθε "παγιδευμένο κοριτσάκι σε αγορίστικο σώμα", αναρωτιέται κανείς εύλογα: είναι δυνατόν ένα 8χρονο παιδί που μεγαλώνει σε ένα απόλυτα συγκεκριμένο περιβάλλον, το οποίο όσο κι αν τηρεί κάποια "προσχήματα" δεν παύει να αποτελεί πρότυπο για μια παιδική προσωπικότητα υπό διαμόρφωση, να πάρει μια τέτοια απόφαση; Που ακόμη και ενήλικες, οι οποίοι έχουν απόλυτα συνειδητοποιήσει και αποδεχτεί την σεξουαλική τους ταυτότητα, δυσκολεύονται να πάρουν ή τελοσπάντων έχουν σοβαρούς ενδοιασμούς; Από την ηλικία των 8 ετών, που είναι ακόμη -ή θα'πρεπε να είναι- ένα παιδί στην παιδική του ηλικία, που παίζει είτε με αυτοκινητάκια είτε με κουκλίτσες, να έχει την ωριμότητα και τη συνειδητότητα που χρειάζεται για μια τέτοια απόφαση; Και βρέθηκε και "θεράπων ιατρός" για να το βοηθήσει να "θεραπευτεί";
Και να επιστρέψουμε στον αρχικό προβληματισμό αυτής της ανάρτησης.
Διαβάζω λοιπόν κι εδώ: Gay couples’ children oppose same-sex marriage, tell of unpleasant upbringings
Δηλαδή: παιδιά που ανατράφηκαν από οικογένειες ομοφυλόφιλων -στις ΗΠΑ- εναντιώνονται σήμερα ως ενήλικες στο γάμο ατόμων του ίδιου φύλου και καταθέτουν τις δυσάρεστες προσωπικές τους εμπειρίες.
Ένα μεγάλο μέρος του άρθρου το βρήκα μεταφρασμένο εδώ, απ'όπου και παραθέτω αυτό το απόσπασμα:
"Η Stefanowicz είπε ότι «αγάπησε απόλυτα τον πατέρα της, ο οποίος πέθανε από AIDS το 1991, αλλά ο ίδιος ήταν ένας προβληματικός άνθρωπος που κακοποιούσε σεξουαλικά τόσο την ίδια όσο και τον δίδυμο αδελφό της και έφερνε αμέτρητους άνδρες στο σπίτι τους. «Εκτέθηκα σε απροκάλυπτη σεξουαλική δραστηριότητα, όπως σοδομισμός, γυμνότητα, πορνογραφία, ομαδικό σεξ, σαδομαζοχισμό και παρόμοια», έγραψε η Stefanowicz, προσθέτοντας ότι ο πατέρας της την πήρε μερικές φορές στις "τσάρκες" του σε γκέι γκαλερί τέχνης, παραλίες γυμνιστών και δημόσια πάρκα. Όπως και άλλες κόρες ομοφυλοφίλων με τις οποίες έχει μιλήσει, η Stefanowicz είπε ότι ένιωθε αυτή - και η θηλυκότητα της – να μην εκτιμώνται ή να επιβεβαιώνονται. «Τελικά, αναζητούσα την αγάπη και την αποδοχή του, αλλά δεν μου επετράπη να τον εξετάσω ελεύθερα για τον τρόπο ζωής του, να του θέσω τα ηθικά επιχειρήματα ή να βλάψω τα συναισθήματά του, αλλιώς θα είχα να αντιμετωπίσω μακροπρόθεσμες επιπτώσεις», γράφει η Stefanowicz. «Αν και δεν πιστεύω ότι όλοι οι ομοφυλόφιλοι θα είναι ντε φάκτο κακοί γονείς, γνωρίζω ότι η γκέι κοινότητα όπως την γνώρισα από κοντά, ποτέ δεν θεώρησε τα παιδιά τίποτα άλλο εκτός από ένα κομμάτι ιδιοκτησίας, ένα λάθος από το παρελθόν ή ένα πολιτικό εργαλείο», έγραψε η Klein, προσθέτοντας ότι η μητέρα της και η σύντροφός της επί 25 έτη είχαν και οι δύο πεθάνει και έτσι "δεν μπορούν να μου κάνουν κακό ξανά ".
Προσωπική μου άποψη είναι ότι εμπειρίες σαν την παραπάνω μπορεί να τις βιώσει δυστυχώς ένα παιδί -και σε χειρότερο ίσως βαθμό- και μέσα σε μια "φυσιολογική" ετερόφυλη οικογένεια. Aλλά αυτό είναι μια άλλη μεγάλη ιστορία και συγχρόνως φοβερή κοινωνική "πληγή", που διαιωνίζεται και λόγω των ερμητικά κλειστών στομάτων του κοινωνικού περίγυρου. Ούτε και θεωρώ ως κάτι το παράλογο τον γάμο μεταξύ ατόμων του ίδιου φύλου που αγαπιούνται και θέλουν να μοιραστούν τις ζωές τους ως το τέλος. Αυτό που θεωρώ όμως λάθος είναι η υιοθεσία παιδιών από ομόφυλα ζευγάρια, για ζημιογόνους έως καταστροφικούς λόγους όσον αφορά την παιδική ψυχολογία και εύθραυστη προσωπικότητα, κάτι που μπορεί να μη γίνει και άμεσα ορατό αλλά να λειτουργεί "υπόγεια", υποσυνείδητα και με μακροπρόθεσμες συνέπειες στον ψυχισμό και την εκδήλωση συμπεριφοράς. Όσο πραγματικά καλές κι έντιμες προθέσεις κι όσο λογικό και ισορροπημένο μυαλό διαθέτουν και προσεχτικούς χειρισμούς επιστρατεύσουν αυτοί οι γονείς.
Ο Ένοικος...
Όσο περί των κωμικοτραγικών μα απόλυτα πραγματικών μεθοδεύσεων-επιβολών που περιγράφει το κείμενο περί "γονέα 1 και 2", θεωρώ χρήσιμο να προσθέσω και τα στοιχεία που μας είχε παραθέσει ο ΥΠΝΟΒΑΤΗΣ υπό μορφή σχόλιου στην ανάρτηση εκείνη:
"Α/Α: 582951
Εντυπο: ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ
Ημ/νία: 31/01/2000
Σελίδα: 15 Κατηγορία: Κόσμος
ΣΤΗ ΒΡΕΤΑΝΙΑ φιλμ ερωτικής διαπαιδαγώγησης για μαθητές κατηγορείται ότι προωθεί την ομοφυλοφιλία
«Αποδοχή ή προτροπή;»
Της ΙΩΑΝΝΑΣ ΝΙΑΩΤΗ
ΛΟΝΔΙΝΟ
Διχάζει τη βρετανική κοινωνία ένα φιλμάκι για την ομοφυλοφιλία, που προβάλλεται στα σχολεία στο πλαίσιο της σεξουαλικής διαπαιδαγώγησης των μαθητών.
«Πέρα από αυτή τη φάση -οδηγός για την καταπολέμηση του φόβου για την ομοφιλοφυλία» ονομάζεται το φιλμάκι, διάρκειας 14 λεπτών, που συνοδεύεται από έντυπο υλικό και προβάλλεται μέχρι στιγμής σε μαθητές 14-16 ετών σε 180 σχολεία στη Μ. Βρετανία.
Αφηγητής είναι ένας νεαρός φοιτητής κολεγίου, ο Καρλ, και συμβουλεύει τους νεαρούς μαθητές ότι πρέπει να πειραματιστούν ερωτικά με άτομα του άλλου αλλά και του ίδιου φύλου για να διαπιστώσουν με ποιο από τα δύο φύλα βρίσκουν ερωτική ολοκλήρωση και αισθάνονται άνετα. Αλλοι ήρωες μοιράζονται με τους μαθητές τις εμπειρίες τους όταν αποκάλυψαν τον ερωτικό τους προσανατολισμό στους γονείς τους, περιγράφουν τις αντιδράσεις του περίγυρού τους και συμβουλεύουν: «Είναι καλύτερο να είσαι ειλικρινής για τις ερωτικές σου προτιμήσεις πρώτα στον εαυτό σου και μετά στους άλλους. Η ερωτική καταπίεση οδηγεί σε απόγνωση και μελλοντικά ίσως και σε διαταραχές της προσωπικότητας». Στο τελευταίο μέρος του βίντεο οι μαθητές καλούνται να συζητήσουν εάν ο 15χρονος Μαρκ θα πρέπει ή όχι να κάνει έρωτα χωρίς προφυλακτικό με το φίλο του.
Το φιλμάκι, κόστους περίπου 5 εκατ. δρχ., δημιουργήθηκε πέρυσι για το κυβερνητικό πρόγραμμα ερωτικής διαπαιδαγώγησης των μαθητών στα σχολεία, με συνεργασία του υπουργείου Παιδείας και της εταιρείας Avon. Εκπρόσωπος της Avon, η οποία σε συνεργασία με την κυβέρνηση παράγει ενημερωτικό οπτικοακουστικό υλικό για θέματα υγείας, δήλωσε: «Το φιλμάκι δημιουργήθηκε με σκοπό να προωθήσει την αξία της αποδοχής των συνανθρώπων μας, όποιες κι αν είναι οι ερωτικές τους προτιμήσεις».
«Λάθος κατεύθυνση»
Γονείς, όμως, και εκπαιδευτικοί έχουν διαφορετική άποψη και τα υπουργεία Παιδείας και Υγείας δέχθηκαν εκατοντάδες τηλεφωνήματα για την απόσυρση του ενημερωτικού πακέτου από τα σχολεία «γιατί έρχεται σε αντίθεση με το άρθρο 28 του εκπαιδευτικού κώδικα, που απαγορεύει την προώθηση της ομοφυλοφιλίας στο σχολείο».
«Το βίντεο κατευθύνει το μυαλό των νεαρών εφήβων σε περιοχές που δεν θα έπρεπε φυσιολογικά να πηγαίνουν. Είναι άλλο θέμα να μαθαίνουμε τα παιδιά μας να αποδέχονται τους συνανθρώπους τους και άλλο να τα ενθαρρύνουμε να πειραματιστούν», δήλωσε η Βάλερι Ρίτσαρντς, εκπρόσωπος της οργάνωσης «Εφηβοι και Γονείς» και τόνισε: «Δεν επιζητούμε την άγνοια, αλλά δεν μπορούμε να φθάνουμε και στην άλλη άκρη».
«Ελάχιστοι γονείς θα ήθελαν να εκτίθενται τα παιδιά τους σε τέτοια ερεθίσματα. Το πακέτο έρχεται σε πλήρη αντίθεση με τον εκπαιδευτικό κώδικα», δήλωσε ο βουλευτής Λίαμ Φοξ, εκπρόσωπος των Συντηρητικών στα θέματα υγείας, και πρότεινε στην κυβέρνηση «να αναπροσαρμόσει το ενημερωτικό πακέτο».
Ακόμη και οι ίδιοι οι μαθητές παρουσιάζονται «μπερδεμένοι». Σε μίνι συνεντεύξεις τους στις κυριακάτικες εφημερίδες άλλοι παρουσιάζονται «ευτυχισμένοι που επιτέλους η αλήθεια βγαίνει στη φόρα» και άλλοι προβληματισμένοι για τη σύνδεση της αποδοχής των ομοφυλόφιλων με τις προτάσεις για ερωτικό πειραματισμό. Ο υπεύθυνος επιθεωρητής για όλα τα βρετανικά σχολεία, Κρις Γούντχεντ, υπερασπίστηκε το φιλμάκι λέγοντας: «Δεν έχει αρνητική επίδραση στα παιδιά. Δεν είναι αντίθετο με τον κώδικα. Αντίθετα, διευκολύνει τους δασκάλους να αποτρέπουν τις περιπτώσεις εκείνες κατά τις οποίες παιδιά βασανίζονται από τους συμμαθητές τους λόγω του ερωτικού τους προσανατολισμού».
--------------------------------------------------------------------------------
Λεζάντες: «Αλλο να μην ντρέπεσαι γι' αυτό που είσαι και άλλο να πειραματίζεσαι για να το βρεις», λένε οι πολέμιοι του φιλμ
Πηγή: ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ
Θέμα: ΔΙΕΘΝΗ "
Και ψάχνοντας για κάτι παρόμοιο ή παρεμφερές στην Ελλάδα έπεσα πάνω σε αυτό το θεατρικό δρώμενο στην Καβάλα, ένα θεατρικό σκετσάκι που παρουσίασε το Λύκειο Κρηνίδων, με τίτλο: "Η Σταυρούλα και οι δύο μαμάδες της" (βίντεο) , απ'όπου και το παρακάτω σχόλιο στο youtube: "Στις 18 Μαρτίου πραγματοποιήθηκε στην κεντρική πλατεία της Καβάλας μια εκδήλωση κατά της ενδοσχολικής βίας με τον τίτλο ”Αλυσίδα Προστασίας”, υπό την οργάνωση και τον συντονισμό της μη κυβερνητικής οργάνωσης ΒΙΑ-STOP, και με με τη συνεισφορά του Γενικού Νοσοκομείου Καβάλας, του Δήμου Καβάλας, της Διεύθυνσης Αστυνομίας Καβάλας, του ΚΕΔΔΥ Καβάλας και της Διεύθυνσης Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης Καβάλας. Είμαστε, όπως είναι όλοι μαλλον, κατά της παραβατικής συμπεριφοράς στα σχολεία. Αυτό όμως που με μεγάλη μας έκπληξη είδαμε ήταν ότι ανάμεσα στις υπόλοιπες δράσεις υπήρχε κι ένα θεατρικό σκετσάκι που παρουσίασε το Λύκειο Κρηνίδων το οποίο στην ουσία εισήγαγε μπροστά στα ανυποψίαστα μικρά παιδιά, όχι μόνο την ομοφυλοφιλία, αλλά τον γάμο των ομοφυλόφιλων και την υιοθεσία παιδιών από αυτους και μάλιστα ...........με τον χειρότερο τρόπο."
Κάποτε αυτοί οι άνθρωποι ήταν συνέχεια στο στόχαστρο αλλά σήμερα κι όπως πάει η δουλειά ισχύει κάτι σαν το "αν είσαι gay διάβαινε". Από το ενα άκρο στο άλλο δηλαδή. Τελικά είναι ένας εξωφρενικός κοσμος όπως έχετε πει και εσεις συχνά.
ΑπάντησηΔιαγραφή"Welcome to the New Age"!
Διαγραφή