Aπό την προχθεσινή συνέντευξη του αριστερού πρωθυπουργού κ.Τσίπρα στον, ως γνωστό, δεξιών καταβολών δημοσιογραφικό αστέρα Νίκο Χατζηνικολάου:
"Οι κινήσεις που κάνω αυτή την περίοδο δεν είναι οι κινήσεις ενός αριστερού κόμματος ή ενός αριστερού ηγέτη αλλά πρόκειται για κινήσεις εθνικής ευθύνης"
Απορία του μονίμως αφελούς μυαλού μας:
Δηλαδή η φιλοσοφία και "θέαση" των κοινωνικοπολιτικών πραγμάτων και η άσκηση πολιτικής από ένα αριστερό κόμμα και τον leader του ΔΕΝ συνηθίζεται να ταυτίζονται με το "εθνικό συμφέρον" και τις ανάλογες κινήσεις ευθύνης που προκύπτουν από αυτό;
Τι εννοεί ο "εθνικά ευαισθητοποιημένος" αριστερός ποιητής; Μήπως αυτό είναι ένα είδος μπηχτής για τη "μεγάλη μήτρα" που βύζαξε και έθρεψε αυτόν και αρκετούς σημερινούς συνεργάτες του, οι οποίοι όταν "ποδάρωσαν" άνοιξαν τα δικά τους φτερά και τράβηξαν το δικό τους υποτιθέμενο δρόμο; Αλλά (κι ας μην το ομολογούν φυσικά ανοιχτά) ακόμη παραμένουν τα υπολείμματα του "ομφάλιου λώρου" που τους συνδέει με αυτή τη μεγάλη σταλινική "φωλιά" και τις απόλυτα συγκεκριμένες κι αναλλοίωτες στην αλλαγή των χρόνων νοοτροπίες της και των κληρονομικών χαρακτηριστικών της...
Μέχρι που μπροστά στους "κανόνες" της πρωτοφανώς αυταρχικής και αντιδημοκρατικής Ε.Ε. -Και άργησε: "Επίθεση ακτιβίστριας στον Ντράγκι" και στον "σεβασμό" που απαιτείται (ή επιβάλλεται, γιατί αν περιμένουν να κερδηθεί...η Ε.Ε. θα αυτοκαταργηθεί) προς αυτούς, ο αριστερός ηγέτης προκρίνει την "εθνική ευθύνη"! Του "έντιμου" συμβιβασμού και απόλυτης υποταγής. Ευθύνη, σύμφωνα με τη δήλωσή του, αντί για ποιους ως τώρα παράγοντες που χαρακτήριζαν την "αριστερά"; Μήπως η υποπέσουσα σε ξαφνική έκλαμψη ειλικρίνειας γλώσσα του εννοεί την ανευθυνότητα απέναντι στα μεγάλα "εθνικά ζητήματα", την κομματική εκκλησιαστικοποίηση και τις προπαγανδιστικές προτεραιότητες της "mainstream αριστεράς"; Που στην μεταπολίτευση και ειδικά από την κυριαρχία του ΠΑΣΟΚ και ύστερα και την πλήρη αποδιοργάνωση της οικονομίας και γιγάντωση της φαυλοκρατίας, θεσιθηρίας και του "πελατειακού κράτους", η αριστερά διαδραμάτισε σαφώς , έστω και παρασκηνιακά αλλά πλήρως ενεργά, ηγεμονικό ρόλο στη διαμόρφωση των πνευματικών-ιδεολογικών-κοινωνικών οπτικών, διαδικασιών και εξελίξεων στα πράγματα του τόπου...
Συμπέρασμα:
Έχουμε μια "εθνικά αφυπνισμένη" αριστερή κυβέρνηση, που διαφοροποιείται από την εκκλησία, τα στασίδια και τα κατηχητικά της αριστερής λατρείας του κόμματος και της προπαγάνδας του, σε βάρος των πραγματικών αναγκών και συμφερόντων των εργαζομένων, του ίδιου του "λαού". Μια γενικότερη ας πούμε αλλαγή μοντέλου σκέψης και διαφοροποίησης από όλες τις κατεστημένες αριστερές στάσεις και νοοτροπίες και ιδεολογικές εμμονές που χαρακτήριζαν όλες τις (συχνότατα αλληλοσπαρασσόμενες μεταξύ τους) τάσεις και κινήματα και κόμματα και αποκόμματα αυτού που αποκαλούμε "αριστερό χώρο"...
Για το καλό μας! σε αυτούς τους πραγματικά δυστοπικούς, χαλεπούς καιρούς. Εδώ μας έρχονται αυθόρμητα στο μυαλό κάποια στιχάκια από ένα παλιό άσμα της δεκαετίας του '80:
"για το καλό μου, για το καλό μου ώσπου δεν άντεξε στο τέλος το μυαλό μου..."
Γιατί η αμέσως μετά, κι επίσης αυθόρμηταq ερχόμενη ανατριχίλα έχει να κάνει με τη σημειολογία της νεοελληνικής Ιστορίας: κάθε σχεδόν φορά που οι εθνικά ευαισθητοποιημένοι πολιτικοί ηγέτες (παραμερίζοντας και τα στενά υποτίθεται κομματικά οφέλη) μιλούσαν περί "εθνικής ευθύνης" σε δύσκολα ιστορικά κομβικά σημεία για τη χώρα, τότε ακολουθούσαν οι εθνικές αστοχίες με βραχυπρόθεσμες αλλά και μακροπρόσθετες ζημίες, οι εθνικές ντροπές , οι εθνικές συμφορές...
ανιχνευτής
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου