Ένας φανταστικός διάλογος πολιτικής ορθότητας

Κατά τη διάρκεια της εκδήλωσης για τη γενοκτονία των Παλαιστινίων, δηλ. μια λέξη την οποία ο κάθε πολιτικός που σέβεται τον εαυτό του και την καριέρα του αποφεύγει επιμελώς να αρθρώσει, ο επίδοξος χειριστής της νεοελληνικής κρίσης, δήλωσε το εξής:
 " Η Παλαιστίνη είναι σε διαρκή πόλεμο. Αυτός ο πόλεμος, κάποια στιγμή πρέπει να σταματήσει"! Και μεταξύ άλλων: "Η θηριωδία αυτή δεν μπορεί να είναι ανεκτή, όταν σκοτώνονται άμαχοι, παιδιά, σε παραλίες που τις βρέχει η ίδια θάλασσα που βρέχει την ευρωπαϊκή ήπειρο".

Λίγο μετά, μπροστά στα γραφεία της Ε.Ε., τον πλησίασε ένας συνειδητοποιημένος ψηφοφόρος του και με ύφος σοβαρό, το οποίο έκρυβε κι ένα φιμωμένο παράπονο, ακούστηκε να λέει στον πολιτικό καπετάνιο:
" Πρόεδρε, δεν θα'πρεπε να τονίσεις λίγο παραπάνω την αιμοσταγή θηριωδία του ισραηλινού στρατού σε βάρος αθώων αμάχων; Και κυρίως μικρών παιδιών! Δεν θα'πρεπε να επιμείνουμε και να εμβαθύνουμε περισσότερο, και με λιγότερο συγκαταβατικό ύφος, στις ευθύνες και το δολοφονικό ιμπεριαλισμό των επιτιθέμενων; Αλλά και στο διαρκή ρόλο των ΗΠΑ μια και μίλησες για διαρκή πόλεμο στην Παλαιστίνη; Και τι πάει να πει για θηριωδίες που γίνονται σε παραλίες που βρέχονται από ευρωπαϊκές θάλασσες; Δηλαδή οι ευρωπαϊκές κι αμερικανικές θηριωδίες σε άλλες θάλασσες δεν σημαίνουν κι αυτές κάτι;"

Ο πολιτικός αρχηγός ξερόβηξε κι απευθύνθηκε ψιθυριστά στον ενοχλητικό πολίτη και ψηφοφόρο του:

" Αγόρι μου, τι σου γίνεται; Καλά τα όσα λες, αλλά εδώ έχουμε να κάνουμε με λεπτές ισορροπίες που απειλούν να μας σαμποτάρουν και να μας δημιουργήσουν μεγάλα προβλήματα σαν παράταξη, αν δεν φερθούμε πολιτικά ορθώς!"

Ο συνομιλητής του τον κοίταξε με ακόμη μεγαλύτερο παράπονο που έμοιαζε πια έτοιμο να εκραγεί:
" Δηλαδή είναι πολιτικά ορθό να χαϊδεύουμε στην ουσία τα αυτιά των δολοφόνων και για τα μάτια του κόσμου να μυξοκλαίμε δημόσια για τα θύματα; Είναι πολιτικά ορθό να φοράμε φολκλορικά αξεσουάρ από την ενδυμασία των θυμάτων, σαν την παλαιστινιακή μαντίλα και να κατεβαίνουμε στο δρόμο ως συμπαράσταση σε αυτά; Είναι όμως πολιτικά ορθό και να οργανώσουμε μια ανθρωπιστική αποστολή στη Γάζα, με ιατροφαρμακευτικό υλικό και τρόφιμα και να πάρουμε τα οπίσθιά μας να σαλπάρουμε για εκεί; Με εσένα αρχηγό της αποστολής για να δείξουμε κι έμπρακτα με την εκεί παρουσία μας την αλληλεγγύη μας! Τι σκατά αριστερά είμαστε τελοσπάντων αν μένουμε μόνο στα λόγια, τα ανώδυνα ευχολόγια και τις δηλώσεις στις κάμερες; Επιτέλους ας βγούμε μπροστάρηδες εμείς κι ας δώσουμε το παράδειγμα ενάντια στην ιμπεριαλιστική φρίκη!"

Ο αρχηγός, με ένα αμήχανο χαμόγελο προς τους υπόλοιπους παρευρισκόμενους, τον άρπαξε αμέσως απ'το μπράτσο, τον οδήγησε σε μια απόμερη γωνιά μακριά από τις κάμερες και του ψιθύρισε δυο φωνήεντα ακόμα μεγαλύτερης πολιτικής ορθότητας:
"Έχουμε ευθύνες απέναντι στην ομαλή και βιώσιμη έξοδο από την κρίση του λαού μας. Το τελευταίο που θέλουμε είναι να μας πούνε ακτιβιστές συμμάχους τρομοκρατικών οργανώσεων σαν τη Χαμάς. Λυπόμαστε για τα παιδάκια, αλλά έτσι δεν γίνεται σε όλους τους πολέμους των δυτικών συμμάχων μας; Και μην ξεχνάς αυτό που έχω ξαναπεί: Ανήκουμε στη Δύση! Και ναι: Εμείς είμαστε αριστεροί! Όχι αδελφές του ελέους ή αυτόχειρες. Αν θες να βοηθήσεις έμπρακτα τα θύματα των-ας ευχόμαστε συμμάχων μας Ισραηλινών, τότε να πας εσύ στη Γάζα! Γκέγκε;"

Ο έχων τις προηγούμενες απορίες, τις περισσότερες από το κανονικό κι ορθό, τον κοίταξε από την κορφή μέχρι τα νύχια. Και απάντησε, πριν απομακρυνθεί με γοργά βήματα από το χώρο της αντι-ιμπεριαλιστικής εκδήλωσης:
" Όχι δεν είχα καταλάβει τίποτα! Αλλά τώρα δεν μπορώ να ισχυρίζομαι το ίδιο. Σε ευχαριστώ που μου άνοιξες τα μάτια καπετάνιο! Α! και η μαντίλα, σε συνδυασμό και με αυτό το πλατύ ευρωπαϊκό χαμόγελο ενώ την ίδια στιγμή κομματιάζονται αυτοί που τη φοράνε, δεν σου πάει καθόλου!".


(Ο παραπάνω διάλογος, με εξαίρεση τις αρχικές δηλώσεις του "προέδρου" για τον..."πόλεμο" στη Γάζα, διαδραματίστηκε στην οργιάζουσα και "πειραγμένη" φαντασία του ανιχνευτή )