Διαβάζοντάς τα, καταλαβαίνεις πως μετά κιόλας τη λήξη του Β'Παγκ.Πολέμου -και ίσως να είχε ξεκινήσει η προετοιμασία τους από την εποχή του Α΄Παγκ.Πολέμου- τέθηκαν σε ισχύ άμεσα εκείνα τα δόγματα και οι διεργασίες που οδήγησαν σήμερα στην τρομαχτική Νέα Τάξη Πραγμάτων. Με την εγγύηση της "ασφάλειας" που πρόσφερε η "PAX AMERICANA" και οι σύμμαχοί της, οι επενδυτές της-εταιρείες της και οι συνέταιροί τους. Όπου οι κυβερνήσεις που μεριμνούν για τις ανάγκες και τα συμφέροντα των πολιτών τους μοιάζουν ένα χοντροκομμένο ανέκδοτο, μια αδιανόητη φάρσα, για τους οδοστρωτήρες της χρηματοπιστωτικής παγκοσμιοποίησης. Και την ακόρεστη δίψα τους για εξουσία και αέναα κέρδη πάνω στον πλούτο και το αίμα των λαών. Κι όπου η κτηνωδία της στρατιωτικής βίας, με πρόσχημα την "υπεράσπιση της δημοκρατίας και των ανθρώπινων δικαιωμάτων" ή την "αποκατάσταση της σταθερότητας"=εγκαθίδρυση στυγνών δικτατοριών, αντικαθίσταται πλέον -χωρίς βέβαια να εγκαταλείπεται ως ύστατο εργαλείο- από τον έλεγχο και τη λαοκτόνο "φιλελευθεροποίηση" του ΔΝΤ, της Παγκόσμιας Τράπεζας, του Π.Ο.Ε.Επίσης, μέσα στους κόλπους αυτής της επιβεβλημένης νοοτροπίας, γίνεται απόλυτα "κατανοητή" η ασύλληπτη φρίκη και βαρβαρότητα -και για "παραδειγματισμό" όλων των άλλων- των στρατών "της ελευθερίας" και των μισθοφορικών αποβρασμάτων και συνεργατών τους, σε βάρος άμαχων αθώων πληθυσμών σε μέρη όπως το Ιράκ, το Αφγανιστάν, τη Λιβύη, τη Συρία κι έπεται συνέχεια.
Διαβάστε ακόμη: Σαν πολλά δεν έχεις κάνει και ξεστομίσει στο όνομα της ελευθερίας;
Ο Ένοικος...
{ Ένα έγγραφο που οφείλουμε να εξετάσουμε αν θέλουμε να κατανοήσουμε τη χώρα μας (εννοεί ο Τσόμσκυ τις ΗΠΑ) είναι η Μελέτη Πολιτικολυ Σχεδιασμού υπ'αρ.23, την οποία συνέταξε ο Τζορτζ Κέναν το 1948 ("από τουςπιο λαμπρούς και ευφυείς υπεύθυνους πολιτικού σχεδιασμού των ΗΠΑ και με βαρύνοντα ρόλο στη διαμόρφωση του μεταπολεμικού κόσμου), εκ μέρους της ομάδας σχεδιασμού του Στέητ Ντιπάρτμεντ. Ιδού ορισμένα αποσπάσματά της:
Κατέχουμε περίπου το 50% του παγκόσμιου πλούτου, αλλά αντιπροσωπεύουμε μόνο το 6,3% του πληθυσμού...Σε αυτή την κατάσταση δεν μπορούμε να μην προκαλούμε το φθόνο και την εχθρότητα. Το πραγματικό καθήκον μας κατά την επόμενη περίοδο είναι να επινοήσουμε ένα πρότυπο σχέσεων το οποίο θα μας επιτρέψει να διατηρήσουμε αυτή τη σχέση ανισότητας...Για να τα καταφέρουμε θα πρέπει να απαλλαγούμε από συναισθηματισμούς και ονειροφαντασίες και η προσοχή μας να συγκεντρωθεί, από κάθε άποψη, στους άμεσους εθνικούς σκοπούς...Θα πρέπει να σταματήσουμε να μιλάμε για ασαφείς και μη υλοποιήσιμους στόχους, όπως τα ανθρώπινα δικαιώματα, η άνοδος του βιοτικού επιπέδου και ο εκδημοκρατισμός. Δεν είναι μακριά η μέρα που θα πρέπει να ασχοληθούμε με τις έννοιες της καθαρής ισχύος. Συνεπώς, όσο λιγότερο έχουμε διαβρωθεί από ιδεαλιστικά κριτήρια τόσο το καλύτερο!
Το PPS 23 ήταν βεβαίως ένα άκρως απόρρητο ντοκουμέντο. Για να ηρεμήσει η κοινή γνώμη ήταν αναγκαίο να διατυμπανίζονται τα "ιδεαλιστικά συνθήματα" (όπως γίνεται ακόμα και σήμερα συνεχώς) αλλά στο έγγραφο οι υπεύθυνοι πολιτικού σχεδιασμού μιλούσαν μεταξύ τους.
Σε αλλεπάλληλα έγγραφα υψηλής διαβάθμισης οι Αμερικανοί υπεύθυνοι πολιτικού σχεδιασμού διατύπωναν την άποψη ότι η πρώτιστη απειλή για τη νέα, υπό τις ΗΠΑ, παγκόσμια τάξη πραγμάτων
ήταν ο εθνικισμός του Τρίτου Κόσμου- ορισμένες φορές τον αποκαλούσαν υπερεθνικισμό: δηλαδή "εθνικιστικά καθεστώτα" που ανταποκρίνονται στη "λαϊκή απαίτηση για άμεση βελτίωση του χαμηλού βιοτικού επιπέδου των μαζών" και οργανώνουν την παραγωγή με βάση τις εγχώριες ανάγκες.
Μια μελέτη του διαμερικανικού συστήματος, που δημοσιεύτηκε απ΄το Βασιλικό Ίδρυμα Διεθνών Υποθέσεων του Λονδίνου (επισήμανση από εμένα: είπαν κεφάλες δηλαδή οι παλιοί μεγαλο-αποικιοκράτες γάιδαροι τους νυν αποικιοκράτες και παγκόσμιους άρπαγες πετεινούς) συμπέραινε ότι, ενώ οι ΗΠΑ μιλούν υποκριτικά για δημοκρατία, η αληθινή τους αφοσίωση αφορά τις "ιδιωτικές καπιταλιστικές επιχειρήσεις". Όταν απειλούνται τα δικαιώματα των επενδυτών, η δημοκρατία πρέπει να φύγει από τη μέση. Προκειμένου να περιφρουρήσουν αυτά τα δικαιώματα καλοί είναι και οι δολοφόνοι και οι βασανιστές.
Με την υποστήριξη και ορισμένες φορές την άμεση ανάμειξη των ΗΠΑ αποπέμφθηκαν ή ανατράπηκαν εκλεγμένες κυβερνήσεις* στο Ιράν το 1953, στη Γουατεμάλα το 1954 και το 1963 όταν ο Κέννεντυ υποστήριξε ένα στρατιωτικό πραξικόπημα για να αποτρέψει την επιστροφή στη δημοκρατία, στη Δομινικανή Δημοκρατία το 1963 και 65, στη Βραζιλία το 1964, στη Χιλή το 1973 και αλλού. Παρόμοια ήταν (επισήμανση: και βέβαια είναι, με τη συνδρομή του ΝΑΤΟ)η πολιτική μας στο Ελ Σαλβαδόρ και σε πολλές άλλες χώρες όπου γης.
Πιστεύω, μιλώντας από νομικής απόψεως, ότι υπάρχει στέρεα βάση ώστε να παραπεμφθούν σε δίκες όλοι οι Αμερικανοί πρόεδροι από το Β΄Παγκόσμιο Πόλεμο και μετά. Ήταν όλοι τους είτε εγκληματίες πολέμου οι ίδιοι είτε αναμεμειγμένοι σε σοβαρά εγκλήματα πολέμου. }
Τα παραπάνω ήταν αποσπάσματα από το βιβλίο "Πώς λειτουργεί ο κόσμος", εκδόσεις Κέδρος, με επιμελημένες ομιλίες και συνεντεύξεις του Νόαμ Τσόμσκυ.
* και για να "εκσυγχρονίσουμε" τη λίστα της φρίκης, θυμίζουμε ότι για συγκεκριμένους γεωστρατηγικούς και οικονομικούς-ενεργειακούς λόγους οι ΗΠΑ και οι πιστοί τους σύμμαχοι, μέσα κι από το "εργαλείο του ΝΑΤΟ", επενέβησαν δυο φορές στο Ιράκ -τη δεύτερη ειδικά με απροκάλυπτα ψέματα- κι αφού μεσολάβησε τη δεκαετία του'90 ένα δολοφονικό εμπάργκο που έστειλε στο θάνατο δεκάδες χιλιάδες παιδιά, στο Αφγανιστάν, στη Λιβύη, επιχείρησαν να "εκδημοκρατίσουν" και τη Συρία αλλά τους χάλασε τα σχέδια η Ρωσία και βέβαια να μην ξεχνάμε τους καταστρεπτικούς βομβαρδισμούς του ΝΑΤΟ, τέλη του 20ου αιώνα, μιας ευρωπαϊκής χώρας: της Σερβίας..
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου