Αφιερωμένο στους κρατούμενους του Νοσοκομείου Κρατουμένων Κορυδαλλού: «"κι'όμως...ΟΝΕΙΡΕΥΟΜΑΣΤΕ"

Ορμώμενος από του Ένοικου το κείμενο-παρομοίωση ολάκερου του "πολιτισμένου" κόσμου μας με μεγάλη πολυπρόσωπη και ύπουλη φυλακή: Η μεγαλύτερη ΦΥΛΑΚΗ όλων και η ανάγκη ΡΗΞΗΣ κι ΑΠΟΔΡΑΣΗΣ  κι από αυτά τα θλιβερά γεγονότα:  Σύλλογος Θεραπευομένων ΟΚΑΝΑ: Συμπαράσταση στον αγώνα των κρατουμένων του ΝΚ Κορυδαλλού και  ΣΚΕΨΕΙΣ ΠΑΝΩ Σ'ΕΝΑ ΑΡΘΡΟ: "Εικόνες από το κολαστήριο Κορυδαλλού", καταστάσεις ντροπιαστικές για την ίδια την "(καθόλου)ωραία κοιμωμένη"-κοινωνία σε μεγάλο δυστυχώς κομμάτι της ...αποφάσισα "να ξεσκονίσω τα κιτάπια μου". Για να βρω μια μικρή κι όμορφη ποιητική συλλογή, που'χε πέσει πριν λίγα χρόνια στα χέρια μου, με ποιήματα των κρατουμένων των φυλακών Αλικαρνασσού με τίτλο: "κι'όμως...ΟΝΕΙΡΕΥΟΜΑΣΤΕ". Μια έκδοση δωρεά του Συλλόγου Συμπαράστασης Κρατουμένων "ΟΝΗΣΙΜΟΣ". Επέλεξα δυο από αυτά για να τα αφιερώσω στους κρατούμενους του Νοσοκομείου Κρατουμένων Κορυδαλλού «Άγιος Παύλος».

ΚΑΛΗ ΛΕΥΤΕΡΙΑ (ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΜΑΣ)!
(Σε όλα τα μήκη και τα πλάτη, ένα είναι ΤΟ ΣΥΝΘΗΜΑ!)

ανιχνευτής

"Εικόνες"
Μάτια άδεια/ βλοσυρά σαν μαχαίρια ακονισμένα/ αξύριστα σαγόνια/ χωρίς δόντια/ ή με ένα χαμόγελο πλίνθινο/ όπως αυτών που δεν έχουν ονειρευτεί/ και δεν ελπίζουν σε τίποτα/ ένα αδιάκοπο σουλάτσο/ από κορμιά που γέρνουν μπροστά/ κουρασμένα από την αναμονή/ σ'ένα προαύλιο στολισμένο/ με χοντρό συρματόπλεγμα/ σαν οδόφραγμα στον ήλιο/ Διαταγές από το μεγάφωνο/ που ουρλιάζει/ να μην χαθεί η συνέχεια/ για να μην ακούγεται το κλάμα/ από όλες τις γωνιές της φυλακής 
Τ.Κ.

"Φαντασία"
Νυχτώνει γρήγορα/ μεγάλα σιδερένια κάγκελα/ κλείνουν τη μυρωδιά/ από το αγιόκλημα έξω/ και τα βήματα από τους φρουρούς/ παίρνουν τη σιωπή/ από τους δρόμους/ και από τους φυλακισμένους/ την ελπίδα/ Άσε τα μάτια σου να κοιτάζουν/ τα αστέρια/ και άκου τους καημούς/ από τους αναστεναγμούς/ φώτισε το βαρύ ίσκιο που ρίχνουν/ οι άνθρωποι/ το όνομά σου άλλωστε δεν είναι/ φαντασία;
Τ.Κ.