"Γ..ώ τον Βίζενταλ/ Γ..ώ την Άννα Φρανκ/ Γαμ..ται και όλη η φυλή του Αβραάμ/ Τ'αστέρι του Δαυίδ με κάνει να ξερνάω/ αχ*(ξαναβρες το επιφώνημα και στο τέλος της ανάρτησης) το Άουσβιτς πόσο το αγαπάω
-------------------------
Έρχεστε στην χώρα μας, δεν έχετε δουλειά/ πεινάτε σα ρεμάλια, μας τρώτε τα παιδιά (σχόλιο δικό μας:!!!)/ Μιλάτε ρωσικά, μιλάτε αλβανικά/ μα τώρα θα μιλήσετε σωστά τα ελληνικά.
Μίλα ελληνικά ή ψόφα. "
Οι παραπάνω στίχοι προέρχονται από την ποιητική συλλογή "Άουσβιτς" (που εκφράζει σαφώς και το μεδούλι της ιδεολογίας του χώρου απ'όπου και διδάσκεται), ενός καλλιτέχνη της Χρυσής Αυγής κι εκλεγμένου αντιπρόσωπου των "καθαρόαιμων" Ελλήνων πολιτών στο "λίκνο της δημοκρατίας". Βλέπουμε μέσα σε μια "φρενίτιδα αγάπης κι ανθρωπισμού" να πετιούνται στον φυλετικό κάλαθο των αχρήστων όλα τα "ψοφίμια": Εβραίοι, Αλβανοί, σίγουρα και μαύροι κι ας μην αναφέρεται εδώ (μήπως και κίτρινοι;), ακόμα και το "ξανθό γένος" των ομόθρησκων Ρώσων, που κάμποσες προφητείες "άγιων" και "παππούληδων" μιλάνε για τη συνδρομή του στην ανάσταση των "καθαρόαιμων" απογόνων των αρχαίων Ελλήνων Θεών, ημίθεων και πολεμιστών. Όσο για τους Έλληνες φιλοσόφους και το πνεύμα της αρχαίας ελληνικής γραμματείας και γενικότερης αντίληψης; (Οι αρχαίοι Έλληνες δεν ήταν ρατσιστές, δεν μπόρεσαν ποτέ να οργανώσουν βιώσιμο κράτος σε φυλετική βάση και δεν ασπάζονταν τη δύναμη της αιματοσυγγένειας εκτός μόνο από ένα οικογενειακό πλαίσιο. Σε εθνολογικά δεδομένα δεν μέτρησαν ποτέ τον παράγοντα "ράτσα" και στην κλασική περίοδο το να μιλάς ελληνικά και να χαρακτηρίζεσαι από στοιχεία πολιτισμού κρινόταν αρκετό για να θεωρείσαι Έλληνας. Κι από πιο παλιά είχαν σκορπίσει σε όλο τον προσβάσιμο με πλωτά μέσα κόσμο και τους ήταν αδιάφορο ότι ανήκουν στην ίδια φυλή κι επιβάλλεται η συνοχή της). Εδώ απλώς η επίσημη Εκκλησία μας αρκείται, κάθε Κυριακή της Ορθοδοξίας, να αφιερώνει δεκάδες αναθεματισμούς: "Τοις λέγουσιν οτι οι των Ελλήνων σοφοί και πρώτοι των αιρεσιαρχών, ανάθεμα τρις" ή "Τοις ευσεβείν μεν επαγγελομένοις τα των Ελλήνων δε δυσσεβή δόγματα, ανάθεμα τρις" κι άλλα πολλά τέτοια δείγματα "ελληνο-χριστιανικού πολιτισμού". Ας γυρίσουμε όμως στον "πολιτισμό" της Χ.Α. Επειδή μας αρέσει κι εμάς εδώ η ποίηση λέμε να συνδράμουμε σε αυτή την "πολιτιστική εισφορά" της πολιτικής δύναμης που πάνω της αποθέτουν τις ελπίδες τους πολλοί "συνειδητοποιημένοι" κι "αφυπνισμένοι" νοικοκυραίοι. Για την εθνική παλιγγενεσία, που θα διαπνέεται από υψηλά ανθρωπιστικά ιδεώδη, τα οποία ο αρχαιοελληνικός πολιτισμός (αυτός που κυνηγήθηκε άγρια κι ακόμα γίνεται αντικείμενο αναθεματισμών και κατάρων από τους θρησκευτικούς "στυλοβάτες του έθνους") μεταλαμπάδευσε σε ολόκληρο τον κόσμο! Χωρίς λοιπόν να ξεπέσουμε εμείς σε "άκομψες βωμολοχίες" και με προσεγμένη ρίμα, σας παρουσιάζουμε το πατριωτικό ποιητικό μας πόνημα:
Τι κι αν ελληνοπούλα έχεις μαμά
αλλά με μαύρο-ω!Θεοί τι ύβρις! σαν την πίσσα τον μπαμπά
Κι αν μιλάς τα ελληνικά φαρσί
μα από εβραϊκό κρατάς σκουφί...
Τι κι αν γεννήθηκες στην ιερή των ΕΛ τη γη
και μου τολμάς να είσαι κι αριστούχος μαθητής
αλλά κατώτερης βαρβαρικής καταγωγής...
Τι κι αν για ένα μίζερο κομμάτι από ψωμί
ιδρώνεις στα χωράφια μας ολημερίς κι οληνυχτίς
και στων μεγαλοπατριωτών θαλασσοπνίγεσαι τ' άθλια σκαριά
και αναλαμβάνεις όλη τη βαριά και χειρωνακτική δουλειά
που έμαθε ο εκλεκτός μας ο λαός να την περιφρονεί
Τι κι αν επίσημα η δουλεία έχει πια καταργηθεί...
Αφού δεν ρέει στις φλέβες σου η θεϊκή ουσία Ιχώρ
Αφού δεν έρχεσαι ούτε από τον Άριο Βορρά
και δεν κρατάς το ιερό σφυρί του Θωρ
Να τρέμεις σαν στο χώμα των Ολύμπιων πατάς
Δεν θα γίνεις ποτέ ημίθεος σαν εμάς!
(* Επίλογος:
Αχ!
Ως πότε θα'σαι άμυαλη κι ανιστόρητη
ταλαίπωρη Ελλάς; )
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου