Μεγάλες ατομικές μάχες για ουσιαστικές, κάποια στιγμή, συλλογικές κατακτήσεις..

Για να κάνουμε κτήμα μας τη λιτή κομψότητα και τις φωτεινές δονήσεις της απλότητας -μια είσοδος στο βασίλειο της ευτυχίας- χρειάζεται να περάσουμε ακέραιοι από τις συμπληγάδες της ματαιοδοξίας. Και της ρακένδυτης φιλοδοξίας για αυτο-επιβεβαίωση και δημόσια αποδοχή και από κάθε είδους υλιστικές προσκολλήσεις και υπερβολές.
 Τόσο οι ιδεολογίες και τα ιδεολογήματά τους, τόσο τα αντικείμενα, όσο και οι ίδιοι οι άνθρωποι, δεν είναι ομόλογα για να επενδύουμε απάνω τους. Τέτοιες "επενδύσεις" δεν έχουν σχέση με τη φύση των πραγμάτων. Δημιουργούν νοσηρές παρανοήσεις και ολέθριες συχνά παραχαράξεις της ουσίας των εννοιών. Δεν λειτουργούν απελευθερωτικά για την ψυχή και δεν οδηγούν στην εξέλιξη του ανθρώπινου είδους μέσα στη ροή των αιώνων. Που αδυνατούν πια, θα'λεγε κανείς, να συνεχίζουν να σηκώνουν το φορτίο της ανθρώπινης κακότητας, βαρβαρότητας κι ωμότητας και α-νοησίας.
Αυτό που μας απελευθερώνει πραγματικά είναι να επιλέγουμε με οδηγό τα γνήσια κριτήρια της καρδιάς, η οποία αποστρέφεται τις ψευδαισθήσεις και το ψέμα και τους συμβιβασμούς και τις εκπτώσεις.

Για να γίνουμε πολεμιστές οφείλουμε να εκστρατεύσουμε αρχικά ενάντια στις εμφυτευμένες αυθαίρετες βεβαιότητές μας και κυρίαρχες μέσα μας παραστάσεις για τον ίδιο μας πρωτίστως τον εαυτό και για τον κόσμο ολόκληρο. Εμφυτευμένες μέσα μας από τους χειραγωγούς μας και τους υπαλλήλους-εκπαιδευτές τους. Που μας εκπαιδεύουν σε κάθε πτυχή της γήινης παρουσίας μας στην αποδοχή ψευδαισθητικών πραγματικοτήτων αναπόφευκτων μονόδρομων, ακόμα και προβλέψιμων γι'αυτούς-απρόβλεπτων για τις πεποιθήσεις μας πορειών και βλαβερών για τη φύση μας και την ίδια τη ζωή μας "αναγκαιοτήτων" και συνηθειών.

Το Φόβο θα συντρίψουμε για τα καλά! Και μαζί του όλες τις στρατιές των ύπουλων, μηχανιστικών κι αυτοποιημένων κι εκφυλιστικών γεννημάτων του και "παρελκόμενών τους". Αν μετρηθούμε μαζί του στα "μαρμαρένια αλώνια του μυαλού μας", με ανυποχώρητη αυτοπειθαρχία και σθένος.

Κι ας μην ξεχνάμε: πριν από κάθε γόνιμο και καλό διάλογο, απαιτείται ένας καλός και γενναίος μονόλογος. Ο εξαντλητικός θόρυβος των δημοφιλών απόψεων, σκέψεων και αόριστων ιδεών και των χαοτικών δινών τους, απαιτεί πολύ συνετό χειρισμό. Ο ίδιος ο κόσμος εξαρτάται και διαμορφώνεται κάθε στιγμή από αυτόν.

Ο Ένοικος...