Kάποτε νόμιζα ότι η αγάπη είναι κάτι σαν παιδικό παιχνίδι. Αυτό που μαδάς τα φύλλα απ'το λουλούδι, κακομεταχειρίζοντας και στραπατσάροντάς το, για να μάθεις αν σε αγαπούν. Κι άργησα να καταλάβω πόσο μεγαλειώδης είναι η υπόσταση ενός ολόκληρου μικρού κι εύθραυστου άνθους. Που δεν ανθίζει απλώς για να κεντρίσει το θαυμασμό.
Αλλά γιατί είναι φύση του.
Ο Ένοικος..
Η εξόριστη ΔΥΝΑΜΗ!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου