Γιατί τα εκπαιδευτικά συστήματα που κύριος οργανωτής τους είναι το κράτος και οι εκάστοτε κυβερνήσεις, είναι έτσι στημένα ώστε να μην διδάσκουν τη θεμελιώδη ανάγκη "το πώς να είμαστε ευτυχισμένοι". Το ερώτημα* αυτό γεννιέται από το 13χρονο κοριτσάκι θαύμα, την Logan Laplante που διαγνώσθηκε με μαθησιακά προβλήματα αλλά τελικά αποδείχθηκε... διάνοια.
Σήμερα ετοιμάζεται να τελειώσε το κολλέγιο στα 13 της ενώ στο παρελθόν οι γονείς της πήραν από το σχολείο καθώς είχε την ταμπέλα του προβληματικού, έτσι εκπαιδεύθηκε για μεγάλο χρονικό διάστημα στο σπίτι.
Στην ομιλία αυτή εξηγεί γιατί όταν την ρωτάνε τι θέλει να γίνει όταν μεγαλώσει, απαντάει «θέλω να γίνω ευτυχισμένη και υγιής».
Το είδαμε στο ΑlfaVita
* μια μικρή προσέγγιση από εμάς σχετικά με το παραπάνω ερώτημα: διότι τα εκπαιδευτικά συστήματα με τα ανάλογα αναλυτικά προγράμματα και σχολικά βιβλία, ΔΕΝ επιθυμούν, κι ας κόβονται για το αντίθετο, να εμφυσήσουν στην καρδιά και το πνεύμα των μικρών μαθητών το πιο όμορφο πράγμα που υπάρχει: Την αφύπνιση της δημιουργικής χαράς με την οποία θα'πρεπε να ξεχελίζει η ζωή, διότι κάτι τέτοιο είναι και το πιο επαναστατικό πράγμα του κόσμου. Είναι η δύναμη που διαμορφώνει ελεύθερους ανθρώπους, χωρίς προσκολλήσεις, παρανοήσεις, δογματισμούς, λανθασμένες συλλήψεις, δουλικότητα ανάμεικτη με μισαλλοδοξία. Όλα εκείνα δηλαδή τα χαρακτηριστικά που το Σύστημα (και το εκπαιδευτικό σύστημα αποτελεί ένα υπερπολύτιμο εργαλείο του) επιθυμεί διακαώς να χαρακτηρίζουν τους υπηκόους του...
Και το πραγματικό καθήκον ενός συνειδητοποιημένου εκπαιδευτικού (που τόσο πλήττεται κι αυτός από την υποβάθμιση του επαγγέλματός του και την επιχειρούμενη διάλυση της εκπαίδευσης σε αυτή τη χώρα) είναι πιστεύω αυτό: να πράξει ό,τι κι όπως μπορεί για να σαμποτάρει από μέσα αυτό το στείρο, μη βιωματικό (όσον αφορά τη μετάδοση της γνώσης και του κριτικού πνεύματος πάνω σε αυτή τη διαδικασία κι όχι την άκριτη συσσώρευση γνώσεων και πληροφοριών) και ύπουλο σχεδιασμό που προωθείται με πλαστή επιστημοσύνη και υποκρισία. Αλλά και, κυρίως, με άπλετη αδιαφορία για τις πραγματικές ανάγκες των παιδιών, της παιδικής φύσης.
Κι ένα πολύ καλό εκπαιδευτικό μότο είναι ίσως το "να παίζεις σαν να μαθαίνεις και να μαθαίνεις σαν να παίζεις!", που είχα διαβάσει σε κάποιο άρθρο του συγγραφέα Παντελή Γιαννουλάκη, αν θυμάμαι καλά...
ανιχνευτής
Και κάποιοι επιπλέον προβληματισμοί, σκέψεις και προτάσεις επί του ζωτικού αυτού θέματος για κάθε οικογένεια και κάθε κοινωνικό ιστό:
Διαβάστε κι αυτό από τη νάμα: Το γαϊτανάκι καθώς και αυτό: H τεράστια σημασία της συναισθηματικής αγωγής των παιδιών, ενώ είναι πολύ ενδιαφέρον κι αυτό το βίντεο: Πως μειώνουμε την παιδική ευφυία στο 50%
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου