ΣΚΕΨΕΙΣ ΠΑΝΩ Σ'ΕΝΑ ΑΡΘΡΟ: "Η καμπύλη του Laffer και η Ελλάδα!"

Κοινωνική γενοκτονία!

Διαβάζοντας το παρακάτω άρθρο (που σημειωτέον ότι γράφτηκε πριν 3 χρόνια περίπου) μπορεί κάποιος να καταλήξει στα παρακάτω εύλογα συμπεράσματα:
Παρά τη μεγάλη μείωση της αξίας των ελληνικών ομολόγων μέσω της αναδιάρθρωσής τους και τη συνεχή λήψη μέτρων, έχουμε ΤΟ ΧΡΕΟΣ ΝΑ ΑΥΞΑΝΕΤΑΙ ΚΙ ΟΧΙ ΝΑ ΜΕΙΩΝΕΤΑΙ! Μάλιστα, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή επισημαίνει ότι το χρέος από 176,7% του ΑΕΠ το 2012 επεκτείνεται στο 188,4% του ΑΕΠ για το 2013!  Δηλαδή, αποδεικνύεται ότι τα περιοριστικά μέτρα που συρρικνώνουν την τοπική οικονομία και οδηγούν σε εξωπραγματική ανεργία είναι ΚΕΝΑ ΟΠΟΙΑΣΔΗΠΟΤΕ ΟΥΣΙΑΣ. Καθώς ΔΕΝ αποκαθιστούν τη ρευστότητα στην οικονομία και δεν επιλύουν ούτε στο ελάχιστο τα πραγματικά προβλήματα της κοινωνίας, μια και η δημοσιονομική πολιτική προσανατολισμένη σε αυξανόμενες διαρκώς  περιοριστικές μεθοδεύσεις και η ολοένα μεγαλύτερη μείωση του κόστους εργασίας, ΔΕΝ ευνοούν με τίποτε την αποκατάσταση της ρευστότητας! Και οι επιπλέον φορολογικές αυξήσεις μειώνουν τα φορολογικά έξοδα και ΔΕΝ τα αυξάνουν! Διότι λειτουργούν επιβαρυντικά  στη ζήτηση της αγοράς και, τελικά, μειώνουν τους φόρους οι οποίοι αποδίδονται στα δημόσια ταμεία...
 Συρρικνωμένα εισοδήματα = περιορισμένη αισθητά ζήτηση = προβληματική παραγωγικότητα στον επιχειρησιακό τομέα = ΕΛΛΕΙΨΗ ΡΕΥΣΤΟΤΗΤΑΣ και ουσιαστική απαγόρευση της αποκατάστασής της που, σε συνδυασμό με το όλο και πιο μειωμένο κόστος εργασίας, μόνο στην  αύξηση της ανταγωνιστικότητας δεν καταλήγουμε με αυτή η "εξίσωση"... Της αύξησης της ανταγωνιστικότητας, τόσο μαζοχιστικά ευαγγελιζόμενης από τα διεθνή κι εγχώρια χρηματοοικονομικά "σαΐνια", με το παραπάνω τίμημα (κι όσο ΔΕΝ υπάρχει αποκατάσταση της οικονομικής σταθερότητας) που ακυρώνει κάθε ιδέα περί αυτής στην πράξη.
 Και ΔΟΛΟΦΟΝΕΙ ΒΑΝΑΥΣΑ ΤΟΥΣ ΠΟΛΙΤΕΣ (στην ουσία υπηκόους: Γιατί οι λαοί είναι υπήκοοι τρομοκρατικών καθεστώτων...), καθώς και ο τομέας της ΥΓΕΙΑΣ ΣΥΡΡΙΚΝΩΝΕΤΑΙ ΑΠΕΛΠΙΣΤΙΚΑ, αποτελώντας το μεγάλο στόχο δανειστών και υπηρετών τους, με περίπου 3,5 εκ. ανασφάλιστους(!)-ομήρους της "μαύρης εργασίας" και της εφιαλτικής φτώχειας. Κλείσιμο δημόσιων νοσοκομείων, απολύσεις και διαθεσιμότητα υγειονομικού προσωπικού (η Αττική έχει μείνει με κάπου 600 κλίνες λιγότερες), απίστευτες ελλείψεις σε βασικά υλικά για τη φροντίδα των ασθενών, εισβολή των ιδιωτών και..."κλειστά ενοποιημένα νοσήλεια" με απόφαση του Υπουργείου Υγείας. Που σημαίνει ότι αν δεν καλύπτεσαι από κοινωνική ασφάλιση οφείλεις να πληρώσεις, π.χ. για μια χειρουργική επέμβαση, αλλιώς ο λογαριασμός του νοσοκομείου πηγαίνει στην εφορία!! Άρα ένας ανασφάλιστος θα σώσει τη ζωή του αλλά η αποπληρωμή της νοσηλείας του θα σημάνει...κατάσχεση του σπιτιού του, ώστε να γίνει ένας υγιής άστεγος!
 «Eκατόμβες νεκρών» ετοιμάζει η κυβέρνηση (Οι πρωθυπουργοί και υπουργοί Υγείας ήταν εδώ και χρόνια ενήμεροι για τους χιλιάδες νεκρούς που θα φέρει η πολιτική λιτότητας)

Και για να επιστρέψουμε στην Οικονομία: Με το να καταβαραθρώνονται οι οικονομικές δραστηριότητες κι άρα να υποβαθμίζεται ολοένα και περισσότερο η προσφορά και η ζήτηση, ΔΕΝ οδηγούμαστε με κανένα τρόπο στην οποιαδήποτε "ανάπτυξη" αλλά στην καθολική μείωση της παραγωγής, στην αποπνιχτική έλλειψη ρευστότητας, στην αποτροπιαστική ανεργία για την ευρυθμία και το μέλλον μιας κοινωνίας..!

Άραγε όλα τα παραπάνω δεν τα ήξεραν οι "φωτισμένοι" ιθύνοντες νόες; Που ξεπουλούν αντί πινακίου φακής, λες και είναι δικά τους, τη δημόσια περιουσία, τις βασικές υποδομές της χώρας (Υγεία, Παιδεία, οδικό δίκτυο, λιμάνια ), τους φυσικούς πλουτοπαραγωγικούς πόρους και το ίδιο το ήδη εξαθλιωμένο εργατικό δυναμικό (με το ρεύμα της μετανάστευσης να θυμίζει άλλες εποχές) σε πολυεθνικούς κι εγχώριους φεουδάρχες με την αποπροσανατολιστική ονομασία "επενδυτές"...

ανιχνευτής

Η καμπύλη του Laffer και η Ελλάδα! 


Η καμπύλη του Laffer πρωτοέγινε γνωστή διεθνώς τις δεκαετίες του 1970 και του 1980.

Η καμπύλη στηρίζεται σε μια απλή λογική διαπίστωση:

Όταν ο φορολογικός συντελεστής είναι μηδέν, το κράτος δεν εισπράττει καθόλου έσοδα.

Το ίδιο ισχύει αν ο φορολογικός συντελεστής είναι ίσος με 100%, για τον απλούστατο λόγο ότι ο φορολογούμενος δεν έχει κανένα κίνητρο να δουλέψει από τη στιγμή που το κράτος θα του πάρει όλα τα λεφτά.

Σύμφωνα με τον κ. Laffer, υπάρχει ενδιάμεσα ένας ιδανικός φορολογικός συντελεστής, π.χ. για κεφάλαιο ή εισόδημα, που μεγιστοποιεί τα έσοδα του κράτους.

Αν ο ισχύων συντελεστής, π.χ. εισοδήματος, είναι μεγαλύτερος από τον ιδανικό, ο κρατικός κορβανάς θα εισπράττει λιγότερα έσοδα από αυτά που θα μπορούσε. Αν είναι μικρότερος, το κράτος θα μπορούσε να τον αυξήσει για να πλησιάσει τον ιδανικό συντελεστή και να μεγιστοποιήσει τα φορολογικά του έσοδα.

Όμως, η καμπύλη έμελλε να μείνει στην Ιστορία, παρότι ο οικονομολόγος κ. Arthur Laffer, από τον οποίο πήρε το όνομα, απέδωσε την αρχική ιδέα σε έναν μουσουλμάνο δάσκαλο του 14ου αιώνα και στον John Maynard Keynes.

Η Ιστορία θέλει ο Laffer να χαράσσει την καμπύλη πάνω σε ένα χαρτομάντιλο σε μια συνάντηση που είχε το 1974 με δημοσιογράφο της "Wall Street Journal" και τους ρεπουμπλικανούς πολιτικούς Dick Cheney και Donald Rumsfeld, για να επιχειρηματολογήσει εναντίον της αύξησης των φόρων από τον τότε ρεπουμπλικανό Πρόεδρο Gerald Ford.

Ο πρώην αντιπρόεδρος των ΗΠΑ, κ. Cheney, φέρεται να μην πείστηκε από τον κ. Laffer, όμως η καμπύλη έκανε εντύπωση στους υπόλοιπους που παρευρίσκονταν στη συνάντηση και φρόντισαν να τη διαδώσουν.

Η καμπύλη του Laffer χρησιμοποιήθηκε λίγα χρόνια αργότερα από τους οικονομολόγους που υποστήριζαν τον Πρόεδρο Reagan -τους αποκαλούμενους οπαδούς των οικονομικών της προσφοράς (supply siders)-, για να επιχειρηματολογήσουν υπέρ χαμηλότερων φορολογικών συντελεστών για την τόνωση της ανάπτυξης και την αύξηση των φορολογικών εσόδων.

Ο κ. Arthur Laffer ήταν ένας εξ αυτών.

Κατόπιν όλων αυτών, κάποιος μπορεί κάλλιστα να αναρωτηθεί γιατί αναφερόμαστε στην καμπύλη του Laffer.

Η απάντηση είναι ότι ίσως εμπεριέχει κάποιο δίδαγμα που μπορεί να φανεί χρήσιμο στη χώρα μας.

Ποιο είναι αυτό;

Μια σημαντική αύξηση των φορολογικών συντελεστών μπορεί να τους οδηγήσει πάνω από το ιδανικό επίπεδο, με αποτέλεσμα να πληγούν η κατανάλωση, οι επενδύσεις και εν τέλει η οικονομική ανάπτυξη και το Δημόσιο να εισπράττει λιγότερα φορολογικά έσοδα απ' όσα θα μπορούσε.

Πιθανόν ήδη βιώνουμε κάτι τέτοιο.

Αυτό δεν στηρίζεται απλώς σε μια εμπειρική παρατήρηση, που θα μπορούσε να κάνει ο καθένας μας και να αμφισβητηθεί.

Θα μπορούσε επίσης να στηριχτεί σε μια μελέτη της ΕΚΤ για την καμπύλη του Laffer που δημοσιεύθηκε τον περασμένο Απρίλιο.

Στην εργασία των οικονομολόγων της ΕΚΤ επιχειρείται μια σύγκριση των φορολογικών συντελεστών εισοδήματος, κεφαλαίου και κατανάλωσης μεταξύ των ΗΠΑ και 14 χωρών της Ε.Ε., συμπεριλαμβανομένης και της Ελλάδας.

Από τα στοιχεία προκύπτει ότι μια αύξηση των συντελεστών θα είχε σχετικά μικρό θετικό αποτέλεσμα στα ελληνικά φορολογικά έσοδα.

Όμως, τα πιο πρόσφατα στοιχεία που χρησιμοποιεί η συγκεκριμένη μελέτη αφορούν στο έτος 2007, όπου οι φορολογικοί συντελεστές ήταν πιο χαμηλοί από τους ισχύοντες.

Υπό αυτήν την έννοια, και με δεδομένο ότι ένας παρατηρητής θα πρέπει να είναι επιφυλακτικός απέναντι στο νεοκλασικό οικονομικό μοντέλο που χρησιμοποιεί η μελέτη της ΕΚΤ, προκύπτει ότι η μεγάλη αύξηση των φορολογικών συντελεστών σε κάποιους τομείς, π.χ. ΦΠΑ, βρίσκεται ήδη σε υψηλότερα επίπεδα από εκείνα που θα έπρεπε για να μεγιστοποιηθούν τα φορολογικά έσοδα.

Δεν εκπλήσσει λοιπόν που κάποια έσοδα υποφέρουν, παρά τις μεγάλες αυξήσεις των φορολογικών συντελεστών, και η οικονομία διολισθαίνει πιο βαθιά στην ύφεση.

Το διαβάσαμε ΕΔΩ