Οκτώβριος...
Ξημέρωσε μία όμορφη φθινοπωρινή Κυριακή.
Η Λουίζα ξύπνησε άνοιξε το παράθυρο και το δωμάτιο πλημμύρισε φως.
Η μέρα την καλούσε να τη γευτεί.
Έφτιαξε τον καφέ της, φόρεσε τη φόρμα και τα αθλητικά της και αποφάσισε να πάει μία βόλτα στο πάρκο που ήταν δίπλα στο σπίτι της.
Ο αέρας της φυσούσε τα μαλλιά και ο ήλιος ζέσταινε το δέρμα της.
-Τι ομορφιά! Σκέφτηκε, καθώς πλησίαζε στην είσοδο του πάρκου.
Όσο πλησίαζε μία μυρωδιά από γαζία γινόταν όλο και πιο έντονη, μέχρι που άρχισε να την τραβάει από τη μύτη.Ακολούθησε τη μυρωδιά σχεδόν με κλειστά τα μάτια ,παραδομένη στη μαγεία της στιγμής. Ώσπου βρέθηκε μπροστά της!
Ένα ολάνθιστο δέντρο γεμάτο μικρές στρογγυλές φουντίτσες που μοσχοβολούσαν.
Άπλωσε το χέρι της να κόψει ένα ανθάκι, μα δίστασε πιστεύοντας ότι θα το πονέσει.
-Έλα πάρε ένα λουλουδάκι, μη φοβάσαι... Με χαρά σου προσφέρω την ομορφιά μου!
σα να είπε η γαζία...
Η Λουίζα ήταν σχεδόν σίγουρη ότι την άκουσε , μα ήταν πεπεισμένη πως ένα δέντρο είναι ζωντανό, έχει ζωή, πνοή και έκφραση.
-Ευχαριστώ, θα πάρω μόνο ένα και προσεκτικά, όσο πιο απαλά μπορούσε το έκοψε.
Τα φύλλα της γαζίας θρόισαν από χαρά.
Η Λουίζα πήρε το λουλουδάκι της και κρατώντας το τρυφερά το μύριζε και το ξαναμύριζε χωρίς να το χορταίνει. Αυτή είναι η μυρωδιά της ευτυχίας, σκέφτηκε και αμέσως ένοιωσε μία έντονη επιθυμία να τη μοιραστεί , να τη διαδώσει, να τη μετακυλίσει και σε κάποιον άλλο, τόσο γεμάτη ήταν,τόση ευτυχία από ένα τόσο δα λουλουδάκι.
Μπαίνοντας στην είσοδο του πάρκου βλέπει μία κυρία μεσήλικη, με τα γυαλάκια της, ντυμένη με τζιν πουκάμισο και παντελόνι. Εντελώς αυθόρμητα τείνει το χέρι της και της λέει:
- Θέλετε μία γαζία;
Η γυναίκα κοντοστέκεται μέχρι να συνειδητοποιήσει τι συμβαίνει.
Το στόμα της ανοίγει , τα μάτια της λάμπουν και απλώνει το χέρι της να τη πάρει.
- Μία γαζία λέει με θαυμασμό και την κοιτάζει, ύστερα την μυρίζει με κλειστά τα μάτια.
Τη λατρεύω τη γαζία, ξέρεις, που να το ξέρεις, μου θυμίζει τα παιδικά μου χρόνια!
Ένα κορίτσι μου πρόσφερε ένα λουλούδι, δε το πιστεύω!
Θα σου πω κάτι που έμαθα με τον καιρό..
Όταν παίρνεις γεμίζει η αγκαλιά. Όταν δίνεις γεμίζει η ψυχή.
Κι εσένα τώρα γέμισε η ψυχή σου! Σου εύχομαι ότι καλύτερο στη ζωή σου.
Η Λουίζα άκουγε άφωνη.
-Ευχαριστώ...είπε. Γεια σας!
-Γεια σου, είπε η γυναίκα, ενώ η Λουίζα την άκουγε καθώς απομακρυνόταν να μονολογεί:
Αχ! ένα κορίτσι μου έδωσε μία γαζία!Μία γαζία!
Και οι δύο ακολούθησαν το δρόμο τους...Δε συστήθηκαν ποτέ, δε γνωρίστηκαν,ούτε ξέρουν αν θα συναντηθούν ποτέ ξανά στη ζωή τους, μα μοιράστηκαν μια στιγμή ευτυχίας. Μια στιγμή φτιαγμένη απ' το "τίποτα", μια στιγμή μαγική με αφορμή μία γαζία.
Τόσο απλά
Στιγμές μαγικές
προσφέροντας ένα λουλούδι...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου