AYTO TO AΙΣΧΟΣ ΠΑΥΕΙ ΝΑ ΑΠΟΤΕΛΕΙ ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΑΝΘΡΩΠΩΝ. ΚΑΙ ΜΟΙΑΖΕΙ ΟΛΟ ΚΑΙ ΠΙΟ ΠΟΛΥ ΜΕ ΧΩΜΑΤΕΡΗ ΠΕΡΙΦΕΡΟΜΕΝΩΝ ΖΩΝΤΑΝΩΝ-ΝΕΚΡΩΝ!

 Eίναι πράγματα που τα'χω αναφέρει σε προηγούμενα άρθρα, ξανά και ξανά, με πιθανότητα να χαρακτηριστώ και επίμονα κουραστικός. Καθώς, αυτά όμως, δε σταματούν να χορεύουν τόσο μέσα στο κεφάλι μου όσο κι έξω απ'αυτό, ολόγυρά μου/μας. Σαν δαίμονες θαρρείς που δραπέτευσαν από τα σκοτάδια της κόλασης στη γη και κατέλαβαν τους ιθαγενείς της...

Σε τούτους λοιπόν τους κομβικούς καιρούς, όχι μόνο η χώρα αλλά κι ένα τεράστιο κομμάτι του πλανήτη βρίσκεται στα πρόθυρα του βουλιάγματος μέσα στη "μεγάλη νύχτα" της ανθρωπότητας. Η οποία επελαύνει όχι μόνο στο ελληνικό "πείραμα", αλλά σε βάρος τόσων λαών με μια ύπουλα ολοκληρωτική άσκηση εξουσίας. Η οποία μοιράζεται ανάμεσα στην οικονομική μέγγενη-φορέα απόλυτης εξαθλίωσης και στην "απελευθέρωση" όσων δεν υιοθετούν εν λευκώ την ατάκα-κλειδί των καιρών: "yes men!"

Γι' αυτό θα επιμείνω για άλλη μια φορά (και σίγουρα όχι τελευταία):

Πόσες συζητήσεις επί συζητήσεων, εκτιμήσεις, συνελεύσεις και διαδικασίες επί διαδικασιών απαιτούνται ακόμη; Ώστε ο καθένας από εμάς, που δεν κερδοσκοπεί κι επωφελείται τα μάλα από το διεστραμμένο "κοινωνικό πείραμα" του σοκ και του αμόκ συνάμα, να εμπεδώσει το ΑΥΤΟΝΟΗΤΟ.


Ότι μια κοινωνία χωρίς έμπνευση και όραμα, χωρίς κοινωνικά συμβόλαια προστασίας υπέρ των εργαζομένων και ισότιμης κατανομής του παραγόμενου πλούτου, μια κοινωνία χωρίς ρωμαλέα αίσθηση της δημοκρατίας (χα! εδώ βασιλεύει το δίχως τέλος ολιγαρχικό "πάρτι" της πλέον μισάνθρωπης νεοφεουδαρχίας και των επιστατών της!), μια κοινωνία...Μια "κοινωνία" χωρίς αλληλεγγύη, παραδομένη ψυχή τε και σώματι στην απελπισία και στην κραυγή "ο σώζων εαυτώ σωθήτω", χωρίς να διαπνέεται από κοινές ανθρώπινες αξίες, αρκετά σθεναρές ώστε τα μέλη της (ή ένα μεγάλο ποσοστό αυτών) να τις υπερασπίσουν. Θυσιάζοντας την όποια ατομική "ασφάλειά τους" και καλοπέρασή τους και την άκριτη συνεχή κατανάλωση προϊόντων και στέλνοντας στον αγύριστο την αντιγραφή κι αναπαραγωγή της τηλεκουλτούρας...
 Τότε αυτό το χάλι ΔΕΝ είναι κοινωνία αυτόνομων όντων, άξια να ζήσει μέσα στους κόλπους της κάποιος.

Είναι μια συλλογική κατάσταση εκχυδαϊσμού κάθε υψηλής έννοιας που νοηματοδοτεί την Ύπαρξη, είναι μια εξαμβλωτική παρακμή που τείνει στον εκφυλισμό, στην απονέκρωση...Μια προσβολή της ανθρώπινης νοημοσύνης (το πρόβλημα βέβαια είναι και ΔΙΑΝΟΗΤΙΚΗΣ φύσης) και της ίδιας της ανθρώπινης ύπαρξης.

Πώς μπορεί να αποδέχεται ένας φυσιολογικός άνθρωπος την κάθε μέρα που κυλάει στους δικούς της παρανοϊκούς ρυθμούς, μέσα σε μια τόσο χαμηλών δονήσεων κι ευτελέστατης ποιότητας κοινωνία;  Είναι να την φτύνεις και να της εναντιώνεσαι μέχρι τον πυρήνα της. Για να αντιστραφεί η διαστροφή-γέννημα διεστραμμένων ιθύνοντων νόων, χρειάζονται κατά τη γνώμη μου τα εξής: Συνειδητοποίηση και απαλλαγμένη από ιδεολογήματα "ανάγνωση και μελέτη" των διεργασιών(και των υπόγειων όπου είναι δυνατόν) και μηχανισμών που τροφοδοτούν και θρέφουν ετούτη την κατάσταση-Ενεργοποίηση πέρα από κάθε αγελαία νοοτροπία- Αλληλεπίδραση γενναία- Δράση...
 Είναι θετικό, στα πρώτα στάδια μιας τέτοιας συντονισμένης δράσης από τα κάτω (αν είναι εφικτό και δεν σαμποταριστεί απ'τα γεννοφάσκια κι από λογής "καθοδηγητές" που θα πέσουν σαν τα σκυλιά για την πρωτοκαθεδρία) να ασκηθεί στοχευμένη πίεση, να θορυβηθεί με πολλά ρίχτερ δονήσεων, να κλονιστεί και ν'αρχίσει να αποκτάει ρωγμές και ραγίσματα αυτή η μοχθηρή συνωμοσία κατά του ίδιου του ανθρώπου!

Είμαι βέβαιος, ότι υπάρχουν πολλοί που τους απασχολεί έντονα και η επόμενη μέρα της επόμενης μέρας. Και δεν θα ήθελαν, ακόμα κι αν δεν είναι αυτοί πια εδώ, οι γενιές που θα'ρθουν, κι από τις οποίες δανειζόμαστε όσα καταναλώνουμε ή καταστρέφουμε, να μας σκατοψυχιάζουν που κληρονόμησαν μια επίγεια κόλαση. Λόγω της απάθειάς των προηγούμενων, της δουλικότητάς τους και της αποχαύνωσης που αυτή φέρνει. Μια κόλαση ανθρώπινων ερειπίων, ανέργων κι αστέγων κι εξαθλιωμένων δούλων (πρόθυμων για κάθε χυδαία ή αποτρόπαια πράξη αν είναι να κερδίσουν τίποτε ψίχουλα παραπάνω απ'τους ομοιοπαθείς τους) κι άβουλων ομήρων μέσα σε απέραντες Ε.Ο.Ζ. κι άλλα σκλαβοπάζαρα...

Θεέ των πλουσίων και δολοπλόκων και διάβολε-διακορευτή των φτωχών! Τα ψωμιά σου είναι νομοτελειακά καταδικασμένα σε μαρασμό κι αφανισμό! Πότε; Αν όχι τώρα πότε; Αφού περάσουν κάμποσες δεκαετίες ακόμα μέσα στο "λούνα παρκ" των κυρίαρχων φατριών και των παρασιτικών οργανισμών τους;

Δεν έχω έτοιμη απάντηση, βέβαια. Δεν ξέρω. Αυτό που ξέρω είναι ότι θέλω το πέρασμά μου σε τούτονε τον κόσμο να αποτελεί στοιχείο ανέλιξης κι όχι στασιμότητας, εκχυδαϊσμού και συνέργειας στην αποσύνθεση.

Εσύ, άνθρωπε, τι λες; Θα συνεχίζει αέναα ο βίος σου να είναι αβίωτος, μέσα σε μια δύσοσμη ομήγυρη που θέλει ν'αποκαλείται κι ανθρώπινη κοινωνία και ο...θάνατός σου η βολική λύση για την ευημερία των χρηματιστηριακών δεικτών;
Ή μήπως είσαι ήδη νεκρός κι ας μη το'χεις συνειδητοποιήσει; Κι ας περιφέρεσαι μουγκρίζοντας, βαρυγκομώντας, υποφέροντας, αιμορραγώντας ή πέφτοντάς την και στον δίπλα σου για να χορτάσεις την πείνα σου με τα κομμάτια του...Μέσα στη "δημοκρατικά οργανωμένη" και όλο και πιο οικεία σου zombieland...

 ανιχνευτής