Η ανεκτίμητη αξία της "προσπέρασης"

Αν η ουτοπία είναι ο τόπος που μας αρμόζει και οι συνοδοιπόροι μας οι σύντροφοί μας, είμαστε σε καλό δρόμο. Ακόμα κι αν δεν φτάσουμε ποτέ στο τέλος του.

Η ανεκτίμητη αξία της "προσπέρασης"

Ο δάσκαλος μου είπε να μην εξερευνώ νεφέλες αλλά να προσγειωθώ στη γη.

Ο ιερέας μου είπε ότι ο θεός που γυρεύω δεν έχει το θεό του.

Ο ψυχολόγος μου είπε ότι δεν πατώ γερά στο έδαφος της ωρίμανσης και πως ίσως βρίσκομαι σε σύγχυση που χρήζει αγωγής.

Ο λοχαγός μου είπε πως είναι χρέος μου να σκοτώσω για την πατρίδα και να σκοτωθώ γι'αυτήν. 

Κι εγώ όταν τον ρώτησα το λόγο 

κι αν για πατρίδα άξια θυσίας πιάνονται και οι ευπροσάρμοστοι σε ιδανικά "μεγάλοι":

τραπεζίτες, βιομήχανοι, εφοπλιστές, εργολάβοι...

φουντωμένος μου'ριξε δυο χούφτες φυλακή.

Ο έμπορας είπε πως δεν κάνω για πελάτης

κι ο πελάτης πως δεν κάνω για πωλητής.

Ο πολιτικός  είπε ότι οι ιδέες μου θα με κεράσουν μόνο μπελάδες και δεινά

και είναι κρίμα το παιδί.

Ο επιστήμονας αποφάνθηκε ότι οι απορίες μου δεν είναι καταχωρημένες στις επίσημες λίστες.

Ο dj μου είπε ότι οι μουσικές που ζητώ δεν είναι μοδάτες κι άρα και στο πρόγραμμά του.

Η παρέα μου είπε ότι γίνομαι παράξενος και καθόλου ρεαλιστής.

Κι ότι επιβάλλεται να χαλαρώσω και να μη στοχάζομαι πολύ.

Κι εγώ

άλλους τους ευχαρίστησα

κι σ'άλλους γρύλισα σαν ανεπίδεκτο εκπαίδευσης σκυλί.

Και τους προσπέρασα.

ανιχνευτής