Στίχοι βγαλμένοι όχι από γεννήματα της φαντασίας...

Αναδημοσιεύω (υπάρχουν ήδη μέσα στο μπλογκ μαζί με πολλούς άλλους ΕΔΩ) κάποιους στίχους μου, γιατί έχω την επίμονη εντύπωση ότι οι συνθήκες και καταστάσεις που λαμβάνουν συνεχώς χώρα και βιώνονται τόσο εντός όσο κι εκτός τειχών (σ'έναν κόσμο όπου όλα συνδέονται μεταξύ τους), τους καθιστούν ιδιαίτερα επίκαιρους.
 Κτηνώδης βία με μανδύα νομιμότητας, δημοκρατικότητας ή απλώς ως λογική(!) απόρροια απολυταρχιών καθεστώτων, μέσα σε σκοτεινά κελιά. Άνθρωποι που σαπίζουν σε μπουντρούμια χωρίς δίκες, χωρίς αποδείξεις, με έγκλημά τους τις ιδέες τους. Διάχυση της παράλογης βίας, του Φόβου και των ιδεολογιών υπηρέτησής του σε ολόκληρες κοινωνίες, εξυπηρετώντας απόλυτα το Σύστημα ελέγχου των ανθρώπινων μαζών. Φρικιαστικές ανισότητες μεταξύ των ανθρώπων, που αποτελούν όνειδος για τον όποιο "πολιτισμό", ψευδοεπιστημονικά αυθαίρετα δόγματα, αριστοτεχνικά στημένα ψεύδη και απάτες σε βάρος των ανθρώπινων αναλώσιμων πληθυσμών. Εκτρώματα και τερατουργήματα να διαφεντεύουν τις ζωές μας, με τη δική μας (στη συντριπτική μέχρι σήμερα ανθρώπινη πλειοψηφία) σιωπηλή αποδοχή, απάθεια, ουσιαστική μη-δράση. Αντιεξέλιξη...

Κι αν όλη αυτή η ατμόσφαιρα σας φαίνεται εφιαλτική κι αποκρουστική, διαλογιστείτε με ειλικρίνεια και διαυγή ματιά πάνω στο ποιος είναι ο ρόλος του καθενός χωριστά και όλων μαζί στην ύπαρξη και διαιώνισή της..

ανιχνευτής

 για να θυμηθούμε, λοιπόν, για άλλη μια φορά:

> Ο ήχος!

...αφιερωμένο σε όλα τα επώνυμα κι ανώνυμα αδέλφια μου, τα οποία δεν γνώρισα ποτέ, που διέσχισαν τους πολύπαθους ωκεανούς του χρόνου πάνω στα δικά τους πειρατικά σκαριά (αποκηρυγμένα στις πολιτείες των αρχόντων και των υποτελών τους) και συκοφαντήθηκαν, αλυσοδέθηκαν, διαπομπεύθηκαν, βασανίστηκαν. Για να σβήσουν τελικά στα χέρια της μνησικακίας ενάντια στη ζωή, του σκοταδισμού, του μίσους, της φαυλοκρατίας, της τυραννίας, της ιδεολογικής νοσηρότητας...

Ο ήχος!

Ο ήχος!

Το κορμί μου κτήμα των βασανιστών μου.

Εκείνος όμως μέσα στο μυαλό μου βρήκε χώρο

και τη δική του έστησε σωτήρια κατάληψη.

Το μίσος τους ανήμπορο πια να με βλάψει.

Αυτός ο ήχος!

Μέσα σ'ένα κύκλο μαρτυρίου και παραφροσύνης

στο ρυθμό του με κρατάει ακόμα ζωντανό.

Το σολάρισμα!

Λες και μου μιλάει, κάτι να πασχίζει να μου πει.

Έτσι άγριο που χύνεται,

χείμαρρος ασυγκράτητος,

κλειδί ελευθερίας από το υγρό μου κελί.

Ο μακρόσυρτος αυτός ματωμένος σκοπός!

Σ'ένα τρυφερό, ανώδυνο τραγούδι μεταλάσσεται.

Και το ξέρω πια!

Κι εγώ τώρα κομμάτι του

μαζί γινόμαστ' ένα.

Κούτσουρο που πλέει γαληνεμένο

σε ποτάμι ονειρικό,

με μια αδιατάραχτη ακολουθία από νότες φτιαγμένο...

που μου ψιθυρίζουν απαλά

πως δεν έχω να φοβάμαι πια.

Γιατί σύντομα και πάλι

μ' ένα απτόητο νέο παράστημα,

με αρυτίδωτη θωριά και φλεγόμενη λαλιά,

με νέες απερίφραχτες ιστορίες να διηγηθώ,

με νέα ρεσάλτα

να κουρσέψω τις απαίσιες γαλέρες τους ...

...θα είμαι πάλι εδώ!

  

> Δημοφιλή συνθήματα των καιρών!

(ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΠΟΥ ΧΤΙΖΟΥΝ (ΑΠΟ ΠΑΛΙΑ) ΓΙΑ ΕΜΑΣ ΧΩΡΙΣ ΕΜΑΣ , Η ΛΕΞΗ ΠΟΙΟΤΗΤΑ (ΚΑΙ Ο,ΤΙ ΣΧΕΤΙΖΕΤΑΙ Μ 'ΑΥΤΗ) ΕΧΕΙ ΑΠΩΛΕΣΕΙ ΤΗΝ ΠΟΙΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΚΑΙ ΟΙ ΛΕΞΕΙΣ ΚΑΙ ΦΡΑΣΕΙΣ ΑΠΟΚΤΟΥΝ ΣΙΓΑ ΣΙΓΑ ΜΙΑ ΒΟΛΙΚΗ ΓΙ ΑΥΤΟΥΣ ΑΝΤΙΣΤΡΟΦΗ ΝΟΗΜΑΤΟΔΟΤΗΣΗ ΣΕ ΣΧΕΣΗ ΜE ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΣΗΜΑΙΝΑΝ ΑΡΧΙΚΑ...ΣΗΜΕΙΑ ΤΩΝ ΚΑΙΡΩΝ ή ΟΧΙ, ΕΙΝΑΙ ΣΤΟ ΧΕΡΙ ΜΑΣ ΝΑ ΜΗ ΠΕΦΤΟΥΜΕ ΣΤΗΝ ΠΑΓΙΔΑ ΤΟΥΣ ΚΑΙ ΝΑ ΧΤΙΣΟΥΜΕ ΕΝΑΝ ΚΑΛΥΤΕΡΟ ΚΟΣΜΟ, ΠΑΡΑΜΕΝΟΝΤΑΣ ΣΥΝΕΙΔΗΤΟΠΟΙΗΜΕΝΟΙ ΚΑΙ ΕΥΘΥΤΕΝΕΙΣ!)

Όταν σου φωνάζουν "σήκω!" εννοούν άλλαξε στάση καναπέ.

Όταν τους ακούς να λένε ¨ξύπνα!" πειραματίζονται απλώς με καινούργια υπνωτικά.

Όταν συμβουλεύουν για "ωριμότητα!" προσδοκούν να παψεις ν'αναπτύσσεσαι
και σε μια προβλέψιμη να κρυσταλλωθείς νεκρή κουλτούρα.

Όταν σου μιλούν για "ευθύνες" τότε αναζητούν πειθήνια  υποζύγια.

Όταν κόβονται για "αγώνες!"  μία ακόμη προδοσία έχει υφανθεί.

Όταν σου δηλώνουν πως οφείλεις "να οργανωθείς"
μιας πολιτικής στημένης χρεοκοπίας γυαλίζουνε τη μηχανή του κιμά.

Όταν ουρλιάζουνε "περί τάξης!" τρέμουνε πραγματικά
τη μεγαλοσύνη του Χάους στην Ύπαρξη
που πορεύεται αδελφωμένο με την Τάξη.

Όταν πια διακηρύττουνε το "δίκαιο!"
πιστωτές και νεκροθάφτες κάνουνε χρυσές δουλειές.

Κι όταν βγάζουνε φωτιές για "ελευθερία!"
αυξάνονται οι υψίστης ασφαλείας φυλακές.

Καλώς ήλθες σ'έναν κόσμο που δεν πλάστηκε από αγγέλους.
Σ'ένα σύστημα που σε μετρά ως ένα ασήμαντο αριθμό.

Όμως στο χέρι σου είναι να τ'αλλάξεις όλα αδέλφι μου...

...και στο δικό μου!

Όταν τα ερεθίσματα γύρω σου (απ'όλα τα γεωγραφικά μήκη και πλάτη) είναι καταιγιστικά, οι εντυπώσεις που σου ανακατεύουν τα σωθικά από αυτό το παγκόσμιο "εργαστήρι υποκρισίας, φρίκης και παραλογισμού" (το οποίο εχθρεύεται κάθε ένοια ανθρωπισμού, αρμονίας και ομορφιάς), μπορεί να βρουν διέξοδο, έστω και προσωρινά, σε κάτι τέτοιους στίχους:

>Ανάμεσά σας


Έφηβο μέλος συμμοριών
στους δρόμους του Λος Άντζελες πυροβολήθηκα θανάσιμα
θέλοντας και μη μπλεγμένος σ'ένα δίχως τέλος σπαραγμό.
Άραβας νεαρός, άνεργος και πεινασμένος
στα σκοτεινά γκέτο της Πόλης του Φωτός
από ρατσιστές της έννομης τάξης δάρθηκα μέχρι θανάτου.
Από ανήλικους ένστολους δολοφόνους
κάπου στην Αφρική κατακρεουργήθηκα
σ'ένα εμφύλιο μίσος παγιδευμένος.
Πολιτικός αντιφρονούντας στην Κίνα εξαφανίστηκα
ή ψηλά μήπως στη Σιβηρία
ήταν που δια παντός χαθήκανε τα ίχνη μου;
Στο θεοκρατικό Αφγανιστάν ή το Σουδάν
ήμουν γυναίκα όταν ομαδικά βιάστηκα
και σε πολλά μέρη παιδί όταν απάχθηκα.
Σε κάποια χούντα νοτιοαμερικάνικη
εν ψυχρώ με τους συντρόφους μου εκτελέστηκα
και σε μια τρύπα του Γκουαντανάμο
για προληπτικούς λόγους πετάχτηκα.
Ήταν πολλές φορές που άγρια απειλήθηκα
γιατί δικαιοσύνη και ισότητα απαίτησα.
Ακόμα περισσότερες φορές που απολύθηκα
γιατί η εταιρεία μ'έκρινε ως ασύμφορο.
Συχνά στην οικογένειά μου άγρια ξέσπασα
και τράβηξα πολλούς μαζί μου στον κατήφορο.
Μέλος παραθρησκευτικής ομάδας αυτοκτόνησα
γιατί έτσι ο παράδεισος θα μου ανοιγότανε.

Κι έκλεψα, ψευδορκίστηκα, πρόδωσα, εξαπάτησα,
ακόμα και τα παιδιά μου κακοποίησα και τρομοκράτησα.

Τις περισσότερες φορές δεν πιάστηκα.

Κι αν κυκλοφορούμε ανάμεσά σας
εγώ κι όλοι όσοι με δολοφόνησαν,
και δεν παύουνε στιγμή να με δολοφονούν,
είναι γιατί πολλά ονόματα μας έδωσαν
μα στα κατώγια μέσα του μυαλού τους μας απώθησαν...

.........................