Σήμερα είναι η μέρα της Ανάστασης (για τους ορθόδοξους χριστιανούς, γιατί οι καθολικοί έχουν άλλο timing). Τη δική μου γνώμη γι'αυτό την έχω καταθέσει ήδη ΕΔΩ. Ό,τι κι αν συμβολίζει πάντως αυτή η μέρα για τον καθένα, όποιες ευχές κι αν ανταλλάσσονται, συχνά τελείως τυπικά ή μηχανικά, εγώ νιώθω την ανάγκη να αφιερώσω σε όλους/ες, αντί για ευχές, το παρακάτω. Με την προτροπή να'στε πάντα ο εαυτός σας και να μην επιτρέψετε ποτέ σε κανένα να σας το πάρει αυτό!
Οι δρόμοι που μας καλούν να τους βαδίσουμε...
Έχεις στ'αλήθεια αυτιά;
Για ν'ακούς
τα πρωινά τραγούδια των φτερωτών φιλαράκων
να σου θυμίζουν πως στο στερέωμα
κάθε αυγή είναι και μία νέα αρχή.
Για ν'ακούς
το ασυμβίβαστο κάλεσμα των ανέμων
που συμμέτοχο σε χρίζουν στους πιο αρχέγονους πόθους.
Για ν'ακούς
την οδύνη του άλλου δίπλα σου
και να την κάνεις και δικιά σου.
Και τη θεραπεία της υπόθεση κοινή.
Για ν'ακούς
το θρήνο της Μεγάλης Μητέρας
όποτε της λαμπαδιάζουν το δέρμα
και της γδέρνουν τα σωθικά.
Έχεις στ'αλήθεια μάτια;
Για να βλέπεις τις εικόνες πίσω απ'τις εικόνες
μέσα κι έξω από θεατρινισμούς κι οθόνες.
Για να βλέπεις
πεινασμένα τσακάλια πίσω από μακάριους αμνούς.
Για να βλέπεις στον καθρέφτη πίσω απ'τον καθρέφτη
ένα είδωλο που έπαψε να είναι εσύ.
Για να βλέπεις
τα χαμόγελα μικρών και μεγάλων παιδιών
που να ενηλικιωθούν αρνήθηκαν με πείσμα.
Έχεις στ'άλήθεια ψυχή;
Για να σε συντρίψει της μηδαμινότητάς σου η γνώση
ώστε ν'αφουγκραστείς της παρουσίας σου το μεγαλείο.
Για να σε συγκινήσει η απλότητα της ομορφιάς.
Για να σε μεθύσει το κρασί της γαλήνης.
Που στη γεύση ωριμάζει του σθένους
παρασύροντας σε δύσβατες διαδρομές ελευθερίας.
Για να σε ηλεκτρίσει η ενέργεια που μέσα της κολυμπάς.
Για να σε λιγώσει η λαχτάρα της μεταμόρφωσης.
Γιατί κάθε πραγματική αλλαγή
απαιτεί ένα θάνατο και μια ανάσταση...
Εν ζωή!
ανιχνευτής
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου