ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΥ ΩΡΑΙΟ ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΔΑΣΚΑΛΟΣ...

Αρθρογράφος: Υπερκινητικός Δάσκαλος

Να πιστεύουν πως τα ξέρεις όλα και κατέχεις τη γνώση του κόσμου.

Να σε ρωτάνε "Μα πώς τα ξέρετε όλα αυτά, κύριε;"

Να σου λένε πως ξέρεις τόσο καλά τους υπολογιστές που ούτε ο...Μπιλ Γκέιτς δεν συγκρίνεται μαζί σου.

Να σου κάνουν κριτική για τα γένια και πως είσαι ομορφότερος όταν τα κόβεις.

Να σου προτείνουν τον σκελετό γυαλιών που σου ταιριάζει περισσότερο. 

Φυσικά να είσαι ο πιο δυνατός, όταν σηκώνεις ένα θρανίο (ίσως μετά τον μπαμπά τους).

Να στρέφονται σ' εσένα όταν ένας συμμαθητής τους τους αδικεί και να είναι σίγουρα πως αποδίδεις θεϊκή δικαιοσύνη.

Να έχεις να λύσεις...

το μεγαλύτερο πρόβλημά τους: Ποιος κυνηγά στο διάλειμμα...

Να θέλουν να γίνουν δάσκαλοι και δασκάλες και να καταλαβαίνεις πως οφείλεται σ΄εσένα και μετά από λίγα χρόνια θα το έχουν ξεχάσει...

Να σηκώνεις λίγο τη φωνή σου κι αμέσως να μετανιώνεις γιατί τα απέναντι ματάκια βούρκωσαν...

Να τα κάνεις να γελούν και να ξεχνάς όλους τους λογαριασμούς που σε περιμένουν έξω από την πόρτα...

Να σε ρωτάνε "Θα μας πάρετε και του χρόνου;" κι ας έχουν περάσει μόλις 2 μήνες που τα πήρες. 

Να σου λένε "Η μαμά λέει πως είμαστε τυχεροί που μας πήρατε!"

Να σε φωνάζουν "μαμά", "μπαμπά" κι εσύ να γελάς γιατί ξέρεις πως δεν είναι από συνήθεια αλλά μάλλον από αγάπη.

Να τους λες κάθε πρωί "Bonjour" και να σου απαντάνε το ίδιο χωρίς να ξέρουν τι σημαίνει ακριβώς αλλά "Αφού το λέει ο κύριος..."

Να μπαίνεις μετά από κάθε διάλειμμα και να σε χαιρετούν ξανά και ξανά σαν να σε βλέπουν πρώτη φορά.

Να παραφυλάνε κάθε πρωί πίσω από την πόρτα, εσύ να κάνεις πως δεν ξέρεις τίποτα και να πετάγονται μπροστά σου για να σε τρομάξουν.

Να σ' αγκαλιάζουν κάθε μεσημέρι με τη σειρά κι ας είναι φορτωμένα με τσάντες τόνων που σε κάνουν να αναρωτιέσαι πώς τις σηκώνουν.

Να έρχονται μετά από χρόνια και να σου μιλούν με εκτίμηση και σεβασμό.

Να βλέπεις κάθε πρωί τον ορισμό του αγνού, του άδολου, του ανιδιοτελούς γιατί ακόμη η κοινωνία δεν πρόλαβε να τα εκπαιδεύσει.

Κι έχω κι άλλα ατελείωτα...


Το διάβασα ΕΔΩ και μ'έκανε να νιώσω όμορφα για την απλότητα και αμεσότητα του λόγου του, όσον αφορά τις σχέσεις δασκάλου (εκπαιδευτικού και ανθρώπου μαζί, με αγάπη στην ψυχή του για τα παιδιά)- μαθητών...