Η Ελπίδα

                

 

Η Ελπίδα κρεμασμένη στο μπαλκόνι

Αγωνιά στο πέρασμα του χρόνου

Κοιτά το δρόμο ξέπνοη

Ποιος θα ΄ναι ο επόμενος διαβάτης;

Η Ελπίδα προσδοκά

Η προσμονή παγιδεύει

Βγάλε Ελπίδα μου φτερά και πέτα πάνω από την πόλη

Με φυλακίζει!

Φτερά δεν έχει , ούτε θα βγάλει

Είναι αυταπάτη μου μεγάλη 

που τρέφεται απ' τη μοναξιά

Κάποιος την σπρώχνει να τη ρίξει

Εκείνη αρπάζεται από κάπου να πιαστεί

Αστραπιαία 

της περνά απ' το μυαλό ν' αυτοκτονήσει

Μα η ανάγκη μου τη θέλει 

ζωντανή

και τείνει το χέρι της 

γερά να την κρατήσει...

                                                                               νάμα