Nα'μαι λοιπόν κι εγώ!
Ο Ένοικος ανάμεσα στους κόσμους, στο παρελθόν το παρόν και το μέλλον. Σε κόσμους που ταξιδεύω με τα καύσιμα του μυαλού κι όχημα τη φαντασία και προορισμό το πουθενά και το παντού συγχρόνως.
Η φαντασία του καθενός:το μαγικό χαλί από τις 1000 και μια νύχτες (όπου αυτή η τελευταία νύχτα κάνει τη διαφορά), το πιο στρατηγικό οχυρό του ανθρώπου, αναπόσπαστο μέρος του φυσικού μηχανισμού του. Αν θυμάμαι καλά ο δρ.ΤΙΜΟΘΥ ΛΗΡΥ δεν ήταν που μέσα από την ψυχεδέλεια (που σημαίνει "δήλωση της ψυχής") και τα μουσικά-νοητικά-υπερβατικά ταξίδια των '60ς δήλωνε:
"Ο άνθρωπος πρέπει να εμπιστεύεται το φυσικό μηχανισμό του και η φύση του ανθρώπου είναι η εκστατική διαίσθηση, ο εκστατικός θαυμασμός, η εκστατική ακριβής κίνηση. Μη συμβιβάζεσαι με τίποτε λιγότερο".
Πράγματα που δηλαδή οι Ισχυροί των εποχών αντιστρατεύονται με ζήλο και επιστημονικο-τεχνολογική καταστολή σε οτιδηποτε αυθεντικό και σύμφυτο και πηγαίο υπάρχει μέσα στους ανθρώπους. Η Φαντασία που ανοίγει λεωφόρους για να περιηγηθείς στα ίδια τα αστέρια, που χαρίζει απλόχερα τη μαγεία που χρειάζεται για να νοηματοδοτήσει και να κάνει ξεχωριστή τη ζωή, που σε παίρνει από το χερι και σε προχωρεί στο επόμενο βήμα της εξέλιξης σου ως είδος. Η φαντασία που την κατάντησαν να φυτοζωεί και να συρρικνώνεται και να εξαλείφεται μπροστά σε ένα σωρό τεχνολογικά "εργαλεία διευκόλυνσης και διασκέδασης" που περιέχουν οθόνες και πληκτρολόγια. Κι ένα σωρό παρελκόμενα, όπως τα γκάτζετ που μετατρέπουν τον άνθρωπο σε τεχνοζόμπι και όλα μαζί εισβάλλουν στην καθημερινή του ζωή. Πράγμα πολύ επικίνδυνο.
Στους κόσμους όμως που κατοικοεδρεύω εγώ τέτοιες νόρμες και συνήθειες δεν παίζουν. Και δεν ιδρώνω που αναγκάζομαι να υπάρχω και στην πλευρά της κανονικότητας και της κυριαρχίας των αγορών και των εμπόρων και των εμπορευμάτων τους, άψυχων κι έμψυχων. Αλλά δεν ταυτίζομαι μαζί τους, απεχθάνομαι τις πρακτικές τους και την αυτοτροφοδοτούμενη μαυρίλα τους και τα μονίμως απειλητικά γαβγίσματα των αρχοντων αυτής της πλευράς και τη στεγνότητα αυτού του κόσμου. Και δεν εννοω μόνο τη χρηματική. Και σε πείσμα του σκεπτικισμού των αγορών, των χρηματιστηριακών διακυμάνσεων, της αχρειότητας των πολιτικών αντιπροσώπων, της μιζέριας που ψεκάζουν οι ψεκαστήρες των εποχών, εγώ έχω μονίμως αναμμένη τη μηχανή του οχήματος που με βοηθά να ταξιδεύω στους κόσμους της δημιουργίας και της έμπνευσης και της ελεύθερης εισόδου και σ'άλλους κόσμους: Του οχήματος της Φαντασίας μου!
Η φαντασία του καθενός:το μαγικό χαλί από τις 1000 και μια νύχτες (όπου αυτή η τελευταία νύχτα κάνει τη διαφορά), το πιο στρατηγικό οχυρό του ανθρώπου, αναπόσπαστο μέρος του φυσικού μηχανισμού του. Αν θυμάμαι καλά ο δρ.ΤΙΜΟΘΥ ΛΗΡΥ δεν ήταν που μέσα από την ψυχεδέλεια (που σημαίνει "δήλωση της ψυχής") και τα μουσικά-νοητικά-υπερβατικά ταξίδια των '60ς δήλωνε:"Ο άνθρωπος πρέπει να εμπιστεύεται το φυσικό μηχανισμό του και η φύση του ανθρώπου είναι η εκστατική διαίσθηση, ο εκστατικός θαυμασμός, η εκστατική ακριβής κίνηση. Μη συμβιβάζεσαι με τίποτε λιγότερο".
Πράγματα που δηλαδή οι Ισχυροί των εποχών αντιστρατεύονται με ζήλο και επιστημονικο-τεχνολογική καταστολή σε οτιδηποτε αυθεντικό και σύμφυτο και πηγαίο υπάρχει μέσα στους ανθρώπους. Η Φαντασία που ανοίγει λεωφόρους για να περιηγηθείς στα ίδια τα αστέρια, που χαρίζει απλόχερα τη μαγεία που χρειάζεται για να νοηματοδοτήσει και να κάνει ξεχωριστή τη ζωή, που σε παίρνει από το χερι και σε προχωρεί στο επόμενο βήμα της εξέλιξης σου ως είδος. Η φαντασία που την κατάντησαν να φυτοζωεί και να συρρικνώνεται και να εξαλείφεται μπροστά σε ένα σωρό τεχνολογικά "εργαλεία διευκόλυνσης και διασκέδασης" που περιέχουν οθόνες και πληκτρολόγια. Κι ένα σωρό παρελκόμενα, όπως τα γκάτζετ που μετατρέπουν τον άνθρωπο σε τεχνοζόμπι και όλα μαζί εισβάλλουν στην καθημερινή του ζωή. Πράγμα πολύ επικίνδυνο.
Στους κόσμους όμως που κατοικοεδρεύω εγώ τέτοιες νόρμες και συνήθειες δεν παίζουν. Και δεν ιδρώνω που αναγκάζομαι να υπάρχω και στην πλευρά της κανονικότητας και της κυριαρχίας των αγορών και των εμπόρων και των εμπορευμάτων τους, άψυχων κι έμψυχων. Αλλά δεν ταυτίζομαι μαζί τους, απεχθάνομαι τις πρακτικές τους και την αυτοτροφοδοτούμενη μαυρίλα τους και τα μονίμως απειλητικά γαβγίσματα των αρχοντων αυτής της πλευράς και τη στεγνότητα αυτού του κόσμου. Και δεν εννοω μόνο τη χρηματική. Και σε πείσμα του σκεπτικισμού των αγορών, των χρηματιστηριακών διακυμάνσεων, της αχρειότητας των πολιτικών αντιπροσώπων, της μιζέριας που ψεκάζουν οι ψεκαστήρες των εποχών, εγώ έχω μονίμως αναμμένη τη μηχανή του οχήματος που με βοηθά να ταξιδεύω στους κόσμους της δημιουργίας και της έμπνευσης και της ελεύθερης εισόδου και σ'άλλους κόσμους: Του οχήματος της Φαντασίας μου!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου