Η τέχνη της ευγενούς περιφρόνησης

" Nα περιφρονείς τα πάντα, αλλά με τέτοιον τρόπο που η περιφρόνηση να μη σε ενοχλεί. Μη θεωρείς πως είσαι ανώτερος επειδή περιφρονείς. Σε αυτό συνίσταται ακριβώς η τέχνη της ευγενούς περιφρόνησης".

Φερνάντο Πεσόα, "Ο ερημίτης του μαύρου βουνού"

Σχόλιο ανιχνευτή: μια αίσθηση ανωτερότητας σαν αυτή που αναφέρει ο πολύ σπουδαίος Πορτογάλος ποιητής (ο ποιητής του Μηνύματος και διηγηματογράφος του Αναρχικού τραπεζίτη), προφανώς μπορεί να γίνει και... άξια περιφρόνησης. Ακόμα και να συνειδητοποιείς την αξία σου, τη διαφορά που κάνεις, ΔΕΝ έχεις να αποδείξεις τίποτα σε κανέναν και πολύ περισσότερο στον ίδιο τον εαυτό σου, όταν αυτός Γνωρίζει πραγματικά.
 Κι από την άλλη πρέπει να προσέχεις μήπως ταυτιστείς στο τέλος με το αντικείμενο της περιφρόνησής σου! Μήπως καταλήξεις να επιτρέψεις ν'αναπτυχτεί μια λανθάνουσα σχέση οικειότητας με αυτό, όπως συμβαίνει πολλές φορές με το μίσος. Και δεν είναι καλό η περιφρόνηση να εξελιχτεί σε μίσος, προτιμότερο να δώσει τη θέση της στην αδιαφορία. Μια αδιαφορία που ΔΕΝ αποκλείει καθόλου τη δράση απέναντι σε αυτό που περιφρονείς και συνάμα οφείλεις να αντιμετωπίσεις, να χειριστείς με τον καλύτερο, τον πιο αποτελεσματικό τρόπο όταν δεν μπορείς να το αποφύγεις χωρίς να εμπλακείς. Κι όταν οι συνθήκες απαιτούν να το κάνεις για να προχωρήσεις στη ζωή σου.
 Όμως σε καμιά περίπτωση δεν είναι καλό για σένα να γίνεις ίδιος ή και χειρότερος από αυτό που περιφρονείς...