Το παραλήρημα της προσποίησης

-Με ακούς;   με ρώτησε
-Ακούω, ναι σε ακούω...


-Αλλά να σου πω τι σκέφτομαι για όλα αυτά που λες; 
Πως είναι ψέματα, σχεδόν όλα ..
-Όχι, όχι δεν είναι ψέματα, θα μου πεις.
-Δίκιο έχεις, δεν είναι ψέματα, είναι προσποίηση, είναι εμπαιγμός!
Φανέρωσε μου τις σκέψεις σου, μη κρύβεσαι πίσω από τη μάσκα σου.
Κουράστηκα να αποκωδικοποιώ τις ανάσες!
Ανακυκλώνεις την ανία μου!
-Μα τι άλλο να σου πω, αυτός είναι ο ρόλος μου,
 ο ρόλος του φίλου...

Και κάπου εδώ ξεκίνησε το παραλήρημα:


-Κρύψου πίσω από τις λέξεις σου , μπορείς να καμουφλάρεις τις σκέψεις σου..
Μα όσο υπάρχουν τα μάτια,θα προδίδουν την προσποίηση. 
Παίξε το ρόλο σου σωστά ηθοποιέ της πλάκας.
Ποιά κοινωνία σου επέβαλε αυτό το ρόλο κι εσύ σαν πιστό σκυλί- ηθοποιός τον παίζεις τέλεια;
Μα ποιός σου έβαλε στο στόμα αυτή την παράλογη αερολογία- μπουρδολογία;
Πόση παράνοια, άλλα να σκέφτεσαι και άλλα να λες.
Πόσα ενδόμυχα μυστικά κρύβεις; 
Αναλογίστηκες  πόσες στιγμές πάνε χαμένες;
Πόση πίκρα από τα ανείπωτα ποτίζει την ψυχή σου.
Ποιά προκατάληψη γκρεμίζει τη ζωή σου;
Ποιά αλήθεια κομπάζει στο λαιμό σου;
Πόσες υποχωρήσεις κάνεις για να είσαι αρεστός;
Ποιά απόσταση χωρίζει εσένα από τις αληθινές επιθυμίες  και σκέψεις σου;
Ποιά ανοχή τις ενοχοποιεί;
Ποιά ενοχή απογυμνώθηκε μπροστά στην αιτία της;
Ακολούθησες ποτέ το ένστικτό σου;
Αφουγκράστηκες τη διαίσθησή σου;
Μισάνοιξες την πόρτα να κρυφοκοιτάξεις ;
Και την έκλεισες έντρομος!
Πως να αντέξεις τόση ομορφιά, ξενοιασιά , ελευθερία..
Χωρίς τα δεσμά σου είσαι λειψός!

Και η απάντηση του πληγωμένου του  εγωισμού δεν άργησε να έρθει:


-Νομίζεις πως διαφέρεις;
Νομίζεις πως μπορείς να ξεφύγεις;
Να απαλλαχθείς από τις αόρατες αλυσίδες σου;
Που θα πας;  Που;  Εδώ θα γυρίσεις...
Είσαι μία από 'μας.
Μάθε ξανά να προσποιείσαι και μάθε το καλά.
Ποιά νομίζεις ότι είσαι; 
Η μοναδική, η ξεχωριστή , η άδολη, η έξυπνη, η νοήμων;
Αναγνωρίζεις τις συνθήκες. Δεν τις αλλάζεις!
Γιατί είμαστε εμείς εδώ και τις συντηρούμε, 
γιατί είμαστε πολλοί, δε μπορεί να κάνουμε όλοι λάθος!
Με εμάς έχεις  να αντιπαρατεθείς.
Αντέχεις τις επιπτώσεις;
Μπορείς να σκέφτεσαι ότι θέλεις.
Αλλά δε μπορείς να είσαι!

- Είσαι η  φωνή της λογικής του παραλόγου.
Έχω απενοχοποιήσει τις σκέψεις μου ,
 αλλά δε μπορώ να απενοχοποιήσω τις πράξεις μου!
Γιατί αντίκειται στη λογική σας! 


-Με ακούς; με ξαναρώτησε.
- Ναι, σε ακούω! Αλλά δε σε βλέπω..
- Δε με βλέπεις;
-Έλα να βγάλουμε τις μάσκες μας
 και να τα πούμε όλα από την αρχή...




νάμα