του ανιχνευτή
Γκρινιάζεις για την καλπάζουσα ανεργία (που μπορεί να έπληξε κι εσένα) κι όλα τα άλλα δεινά, για την επανάσταση από τον κόσμο (λες κι εσύ δεν είσαι κομμάτι του) που δεν γίνεται, για τον κρύο και βροχερό χειμωνιάτικο καιρό, για τη λειψυδρία και ζέστη του καλοκαιριού...
Ίσως μια καλή ιδέα είναι να σηκωθείς και να φύγεις μετανάστης (μετανάστης=αυτοί οι "ξεβράκωτοι" που ήρθαν εδώ να σου κλέψουν τη δουλειά, γιατί έμαθαν ότι έχει "πολύ ψωμί", ακόμη κι αν πολλοί είναι εδώ χρόνια και τα παιδιά τους γεννήθηκαν εδώ και πηγαίνουν στα σχολεία σου) είτε στη ζεστή Αυστραλία είτε στην παγωμένη Σουηδία.
Σ'ακούω συνέχεια πια να παραπονιέσαι για τις αντιλαϊκότατες επιλογές της κυβέρνησης (που πιθανώς κι εσύ ψήφισες κι ας μη το ομολογείς ανοιχτά, για να μην υποβαθμίσεις την τωρινή σου "δίκαιη αγανάκτηση"), οι οποίες οδηγούν στη διάλυση της ζωής ΣΟΥ, όπως λες, χωρίς να αναφέρεις και πολύ τη διάλυση της ζωής και των άλλων γύρω σου, εστιάζοντας στο "σου". Ακόμα, μήπως, δεν κατάλαβες ότι βρίσκεσαι σε άμεση κι έμμεση αλληλεπίδραση με τους άλλους; λες και η δική σου ζωή ήταν ως τώρα κλεισμένη μέσα σε μια προστατευτική προσωπική γυάλα, που πλέον θρυμματίζεται. Κι ότι πρέπει, είτε το θες είτε όχι, να έρθεις κοντά στον "άλλο" μια και πλήττεστε αλυσιδωτά όλοι. Και ξαφνιασμένος ανακαλύπτεις ότι τα συμφέροντα είναι, τελικά, κοινά!
Να υποθέσω, εγώ ο αισιόδοξος, ότι αυτό μπορεί και να σημαίνει πως αποκτάς σιγά σιγά, έστω και λόγω των κατεδαφιζόμενων βασικών αναγκών, ταξική συνείδηση και κατανόηση του αυτονόητου: όλοι μαζί ενωμένοι μπορούν να διεκδικήσουν και να καταφέρουν πολλά, αν όχι και τα πάντα..!
Χμ! Δεν είμαι και τόσο σίγουρος σε σχέση μ'αυτή μου την υπόθεση...
Δεν είμαι γιατί σε άκουγα, πριν όχι πολύ καιρό, στις καφετέριες, τα σούπερ μάρκετ, τα λεωφορεία και τρένα, και πιο παλιά όταν πήγαινες σε κάποια τράπεζα για να κάνεις αίτηση για άλλο ένα δάνειο που θα τάιζε άλλη μια "ανάγκη" που ανακάλυψες, να δηλώνεις σε γνωστούς κι αγνώστους ότι φταίνε για όλα τα κακά κάποιοι άλλοι.
Έχω και παραδείγματα να σου αραδιάσω επί τούτου.
Αν θες, χάρισέ μου λίγο την προσοχή σου.
Έφταιγαν οι δημόσιοι υπάλληλοι που τα ξύνουν και πληρώνονται αδρά, όπως έλεγες αν ήσουν ιδιωτικός υπάλληλος ή ελεύθερος επαγγελματίας. Ξεχνώντας(ή αγνοώντας) ότι οι αυθαίρετες γενικεύσεις χαρακτηρίζουν το βλάκα ή το δολοπλόκο! Ξεχνώντας ότι στο Δημόσιο υπάρχουν πολλές κατηγορίες και διαβαθμίσεις και δεν είναι όλοι βολεμένα βύσματα, υπάλληλοι της βουλής, καρεκλοκενταυρίσκοι σε υπουργεία κι άλλες υπηρεσίες, ή παρόντες μόνο με το πνεύμα κι όχι με το σώμα σε κάτι απίθανων αντικειμένων πόστα...Ξεχνώντας ότι οι δημόσιοι υπάλληλοι είναι π.χ. και οι εκπαιδευτικοί (που, όπως έμαθα, ανήκαν στην 23η -από τις 25-κατηγορία χειρότερα πληρωμένων υπαλλήλων του Δημοσίου), αυτοί που εμπιστεύεσαι τα βλαστάρια σου για να μάθουν γράμματα. Και ξεχνώντας ότι η οικονομία "ρόλαρε", σε μεγάλο βαθμό, από τα φράγκα που άφηναν με τις αγορές τους ή τις εξόδους τους οι δημόσιοι υπάλληλοι στο μαγαζί σου, που τώρα βάζει λουκέτο.
Κι από την άλλη, δεν είχες ενδοιασμούς να "φιλήσεις κατουρημένες ποδιές" για να χώσεις τα βλαστάρια σου στο Δημόσιο, ή το ξεχνάς; Και ξεχνούσες να καταγγείλεις παράνομες και απαράδεκτες συμπεριφορές δημόσιων υπαλλήλων, αν ήταν (και με το αζημίωτο, βέβαια) να γίνει η δουλίτσα σου ή να τελεσφορήσει πιο γρήγορα παρακάμπτοντας τις όποιες χρονοτριβές. Η γραφειοκρατία, τα λαδώματα και τα φακελάκια δεν εδραιώθηκαν από μόνα τους, "νομιμοποιήθηκαν" από μια γενικευμένη συναίνεση και αποδοχή τους ως αναπόφευκτα, ως "φυσική ροή" των πραγμάτων...
Έφταιγαν και οι απεργοί διαφόρων κοινωφελών κλάδων που απεργούσαν διεκδικώντας πράγματα που ίσως εσύ δεν διανοήθηκες ποτέ να το κάνεις, όπως τη μη ισοπέδωση των συλλογικών συμβάσεων, τη μη απόλυση συναδέλφων τους, τη μη συρρίκνωση και αποτροπή υποβάθμισης των υποδομών κλπ. Είτε λέγονται εργαζόμενοι στις υπηρεσίες καθαριότητας (εσύ τους αποκαλείς σκουπιδιάρηδες, βέβαια), που μαζεύουν τους τόνους από τα σκουπίδια που παράγεις, καθώς δεν ομιλείς κινέζικα για να καταλάβεις τη λέξη "ανακύκλωση", είτε εργαζόμενοι στα ΜΜΜ, που σε μεταφέρουν καθημερινά στις γυροβολιές σου, είτε ναυτεργάτες ή ό,τι άλλο. Που όπως έλεγες (και πιθανώς να λες ακόμα) "δεν σκέφτονται την ταλαιπωρία της κοινωνίας" με τις επίμονες απεργίες διαρκείας.
Εσύ ως μέλος αυτής της περίφημης "κοινωνίας", που ΔΕΝ περιστρέφεται γύρω από τον εαυτό σου, σκέφτηκες ποτέ την ταλαιπωρία που την περιμένει απ'τη δική σου ως τώρα αδιαφορία που εξελίχτηκε σε ανησυχία, από την απάθεια που εξελίχτηκε πια σε φόβο για το δικό σου μόνο αύριο, από τη ΜΗ ΔΡΑΣΗ σου που εκτονώνεται σε ανώδυνη για τους καταπιεστές κριτική, γκρίνια, μυξοκλάματα; ΔΕΝ ΣΚΕΦΤΗΚΕΣ ΠΟΤΕ "αγανακτισμένε" ότι η αιμοραγία κάποιου απ'τα μέλη του κοινωνικού σώματος αν δεν αντιμετωπιστεί αποφασιστικά και με τη συνδρομή και των υπόλοιπων μελών και οργάνων του, τότε είναι άμεσος ο κίνδυνος να μολυνθεί ΟΛΟΣ ο οργανισμός και το σώμα να καταρρεύσει ως χάρτινος πύργος; Όχι;
Δεν σε είχαν μάθει να σκέφτεσαι έτσι τα κανάλια που τους αφιέρωνες την προσοχή σου, οι εφημεριδούλες που τους εμπιστευόσουν την ενημέρωσή σου; Ούτε σου πέρασε ποτέ απ'το μυαλό να ψάξεις απλά να δεις ποιοι είναι οι καναλάρχες πίσω από τα κανάλια και οι μεγαλοεκδότες πίσω από τις φυλλάδες για να υποψιαστείς το μέγεθος της αντικειμενικότητας των "προϊόντων τους". Δεν σε είχαν μάθει να σκέφτεσαι έτσι ούτε οι παρεούλες, όπου τέτοιου είδους προβληματισμοί θεωρούνταν "καταθλιπτικοί", αφού το μόνο που μετρούσε ήταν "η έξω καρδιά" των "περνάμε καλά!" (των περιφερόμενων νευρώσεων κι ανασφαλειών και της μόνιμης ανίας).
Πώς άραγε ακούγονται τώρα στα αυτιά σου λέξεις κι εκφράσεις-έννοιες όπως αυτοοργάνωση, αυτοδιαχείριση, σεβασμός της ετερότητας και διαφορετικότητας, αυτοκαθορισμός, δικαίωμα στην αυτοδιάθεση, επαναθέσμιση όλων των θεσμών, λαϊκές συνελεύσεις και ζύμωση, έμπρακτη αλληλεγγύη, ελευθερία πνεύματος, ελευθερία κινήσεων, ελευθερία έκφρασης..; Και να είσαι κι έτοιμος να πληρώσεις και, βαρύ αν χρειαστεί, τίμημα υπερασπιζόμενος όλα αυτά...
Βλέπεις; υπάρχει κι ένας ολόκληρος διαφορετικός κόσμος έξω από το μικρόκοσμό σου, πολλά υποσχόμενος και συναρπαστικός, ανοιχτός σε νέες ιδέες (οπότε οι κομματικά προκαθορισμένες και οι κομματικά περιχαρακωμένες αγκυλώσεις δεινοσαυρικού τύπου προτιμούν οι ίδιες να μένουν απ'έξω) και εξελισσόμενος..!
Τελοσπάντων, έστω και λόγω "ειδικών συνθηκών" που δεν σε άφησαν κι εσένα ανέγγιχτο, ίσως δεν είναι ποτέ αργά για να έρθεις σε επαφή με τις παραπάνω έννοιες...
Και ποιος ξέρει; Ίσως και ν'ανακαλύψεις μέσα σου έκπληκτος/η κάποιες ως τώρα θαμμένες κι άγνωστες πτυχές του εαυτού σου!
Και να ξεκαθαρίσεις μέσα σου τι είναι αυτό που επιθυμείς πραγματικά για την επόμενη μέρα. Τη δική σου μέρα σε συνάρτηση με τη μέρα και των άλλων γύρω σου!
(... αλλά δεν μπορώ και να μην εκφράσω την απορία αυτή: Αν διαγραφόταν ως διά μαγείας αύριο όλο το χρέος-κοπανιστός στην ουσία του αέρας, που δεν τον χρωστάμε σε κανέναν πραγματικά!-και οι μισθοί έπαιρναν την ανιούσα, πόσο καιρό θα σου έπαιρνε για να επιστρέψεις στην παλιά καλή σου νοοτροπία;)
Ίσως μια καλή ιδέα είναι να σηκωθείς και να φύγεις μετανάστης (μετανάστης=αυτοί οι "ξεβράκωτοι" που ήρθαν εδώ να σου κλέψουν τη δουλειά, γιατί έμαθαν ότι έχει "πολύ ψωμί", ακόμη κι αν πολλοί είναι εδώ χρόνια και τα παιδιά τους γεννήθηκαν εδώ και πηγαίνουν στα σχολεία σου) είτε στη ζεστή Αυστραλία είτε στην παγωμένη Σουηδία.
Σ'ακούω συνέχεια πια να παραπονιέσαι για τις αντιλαϊκότατες επιλογές της κυβέρνησης (που πιθανώς κι εσύ ψήφισες κι ας μη το ομολογείς ανοιχτά, για να μην υποβαθμίσεις την τωρινή σου "δίκαιη αγανάκτηση"), οι οποίες οδηγούν στη διάλυση της ζωής ΣΟΥ, όπως λες, χωρίς να αναφέρεις και πολύ τη διάλυση της ζωής και των άλλων γύρω σου, εστιάζοντας στο "σου". Ακόμα, μήπως, δεν κατάλαβες ότι βρίσκεσαι σε άμεση κι έμμεση αλληλεπίδραση με τους άλλους; λες και η δική σου ζωή ήταν ως τώρα κλεισμένη μέσα σε μια προστατευτική προσωπική γυάλα, που πλέον θρυμματίζεται. Κι ότι πρέπει, είτε το θες είτε όχι, να έρθεις κοντά στον "άλλο" μια και πλήττεστε αλυσιδωτά όλοι. Και ξαφνιασμένος ανακαλύπτεις ότι τα συμφέροντα είναι, τελικά, κοινά!
Να υποθέσω, εγώ ο αισιόδοξος, ότι αυτό μπορεί και να σημαίνει πως αποκτάς σιγά σιγά, έστω και λόγω των κατεδαφιζόμενων βασικών αναγκών, ταξική συνείδηση και κατανόηση του αυτονόητου: όλοι μαζί ενωμένοι μπορούν να διεκδικήσουν και να καταφέρουν πολλά, αν όχι και τα πάντα..!
Χμ! Δεν είμαι και τόσο σίγουρος σε σχέση μ'αυτή μου την υπόθεση...
Δεν είμαι γιατί σε άκουγα, πριν όχι πολύ καιρό, στις καφετέριες, τα σούπερ μάρκετ, τα λεωφορεία και τρένα, και πιο παλιά όταν πήγαινες σε κάποια τράπεζα για να κάνεις αίτηση για άλλο ένα δάνειο που θα τάιζε άλλη μια "ανάγκη" που ανακάλυψες, να δηλώνεις σε γνωστούς κι αγνώστους ότι φταίνε για όλα τα κακά κάποιοι άλλοι.
Έχω και παραδείγματα να σου αραδιάσω επί τούτου.
Αν θες, χάρισέ μου λίγο την προσοχή σου.
Έφταιγαν οι δημόσιοι υπάλληλοι που τα ξύνουν και πληρώνονται αδρά, όπως έλεγες αν ήσουν ιδιωτικός υπάλληλος ή ελεύθερος επαγγελματίας. Ξεχνώντας(ή αγνοώντας) ότι οι αυθαίρετες γενικεύσεις χαρακτηρίζουν το βλάκα ή το δολοπλόκο! Ξεχνώντας ότι στο Δημόσιο υπάρχουν πολλές κατηγορίες και διαβαθμίσεις και δεν είναι όλοι βολεμένα βύσματα, υπάλληλοι της βουλής, καρεκλοκενταυρίσκοι σε υπουργεία κι άλλες υπηρεσίες, ή παρόντες μόνο με το πνεύμα κι όχι με το σώμα σε κάτι απίθανων αντικειμένων πόστα...Ξεχνώντας ότι οι δημόσιοι υπάλληλοι είναι π.χ. και οι εκπαιδευτικοί (που, όπως έμαθα, ανήκαν στην 23η -από τις 25-κατηγορία χειρότερα πληρωμένων υπαλλήλων του Δημοσίου), αυτοί που εμπιστεύεσαι τα βλαστάρια σου για να μάθουν γράμματα. Και ξεχνώντας ότι η οικονομία "ρόλαρε", σε μεγάλο βαθμό, από τα φράγκα που άφηναν με τις αγορές τους ή τις εξόδους τους οι δημόσιοι υπάλληλοι στο μαγαζί σου, που τώρα βάζει λουκέτο.
Κι από την άλλη, δεν είχες ενδοιασμούς να "φιλήσεις κατουρημένες ποδιές" για να χώσεις τα βλαστάρια σου στο Δημόσιο, ή το ξεχνάς; Και ξεχνούσες να καταγγείλεις παράνομες και απαράδεκτες συμπεριφορές δημόσιων υπαλλήλων, αν ήταν (και με το αζημίωτο, βέβαια) να γίνει η δουλίτσα σου ή να τελεσφορήσει πιο γρήγορα παρακάμπτοντας τις όποιες χρονοτριβές. Η γραφειοκρατία, τα λαδώματα και τα φακελάκια δεν εδραιώθηκαν από μόνα τους, "νομιμοποιήθηκαν" από μια γενικευμένη συναίνεση και αποδοχή τους ως αναπόφευκτα, ως "φυσική ροή" των πραγμάτων...
Έφταιγαν και οι απεργοί διαφόρων κοινωφελών κλάδων που απεργούσαν διεκδικώντας πράγματα που ίσως εσύ δεν διανοήθηκες ποτέ να το κάνεις, όπως τη μη ισοπέδωση των συλλογικών συμβάσεων, τη μη απόλυση συναδέλφων τους, τη μη συρρίκνωση και αποτροπή υποβάθμισης των υποδομών κλπ. Είτε λέγονται εργαζόμενοι στις υπηρεσίες καθαριότητας (εσύ τους αποκαλείς σκουπιδιάρηδες, βέβαια), που μαζεύουν τους τόνους από τα σκουπίδια που παράγεις, καθώς δεν ομιλείς κινέζικα για να καταλάβεις τη λέξη "ανακύκλωση", είτε εργαζόμενοι στα ΜΜΜ, που σε μεταφέρουν καθημερινά στις γυροβολιές σου, είτε ναυτεργάτες ή ό,τι άλλο. Που όπως έλεγες (και πιθανώς να λες ακόμα) "δεν σκέφτονται την ταλαιπωρία της κοινωνίας" με τις επίμονες απεργίες διαρκείας.
Εσύ ως μέλος αυτής της περίφημης "κοινωνίας", που ΔΕΝ περιστρέφεται γύρω από τον εαυτό σου, σκέφτηκες ποτέ την ταλαιπωρία που την περιμένει απ'τη δική σου ως τώρα αδιαφορία που εξελίχτηκε σε ανησυχία, από την απάθεια που εξελίχτηκε πια σε φόβο για το δικό σου μόνο αύριο, από τη ΜΗ ΔΡΑΣΗ σου που εκτονώνεται σε ανώδυνη για τους καταπιεστές κριτική, γκρίνια, μυξοκλάματα; ΔΕΝ ΣΚΕΦΤΗΚΕΣ ΠΟΤΕ "αγανακτισμένε" ότι η αιμοραγία κάποιου απ'τα μέλη του κοινωνικού σώματος αν δεν αντιμετωπιστεί αποφασιστικά και με τη συνδρομή και των υπόλοιπων μελών και οργάνων του, τότε είναι άμεσος ο κίνδυνος να μολυνθεί ΟΛΟΣ ο οργανισμός και το σώμα να καταρρεύσει ως χάρτινος πύργος; Όχι;
Δεν σε είχαν μάθει να σκέφτεσαι έτσι τα κανάλια που τους αφιέρωνες την προσοχή σου, οι εφημεριδούλες που τους εμπιστευόσουν την ενημέρωσή σου; Ούτε σου πέρασε ποτέ απ'το μυαλό να ψάξεις απλά να δεις ποιοι είναι οι καναλάρχες πίσω από τα κανάλια και οι μεγαλοεκδότες πίσω από τις φυλλάδες για να υποψιαστείς το μέγεθος της αντικειμενικότητας των "προϊόντων τους". Δεν σε είχαν μάθει να σκέφτεσαι έτσι ούτε οι παρεούλες, όπου τέτοιου είδους προβληματισμοί θεωρούνταν "καταθλιπτικοί", αφού το μόνο που μετρούσε ήταν "η έξω καρδιά" των "περνάμε καλά!" (των περιφερόμενων νευρώσεων κι ανασφαλειών και της μόνιμης ανίας).
Πώς άραγε ακούγονται τώρα στα αυτιά σου λέξεις κι εκφράσεις-έννοιες όπως αυτοοργάνωση, αυτοδιαχείριση, σεβασμός της ετερότητας και διαφορετικότητας, αυτοκαθορισμός, δικαίωμα στην αυτοδιάθεση, επαναθέσμιση όλων των θεσμών, λαϊκές συνελεύσεις και ζύμωση, έμπρακτη αλληλεγγύη, ελευθερία πνεύματος, ελευθερία κινήσεων, ελευθερία έκφρασης..; Και να είσαι κι έτοιμος να πληρώσεις και, βαρύ αν χρειαστεί, τίμημα υπερασπιζόμενος όλα αυτά...
Βλέπεις; υπάρχει κι ένας ολόκληρος διαφορετικός κόσμος έξω από το μικρόκοσμό σου, πολλά υποσχόμενος και συναρπαστικός, ανοιχτός σε νέες ιδέες (οπότε οι κομματικά προκαθορισμένες και οι κομματικά περιχαρακωμένες αγκυλώσεις δεινοσαυρικού τύπου προτιμούν οι ίδιες να μένουν απ'έξω) και εξελισσόμενος..!
Και ποιος ξέρει; Ίσως και ν'ανακαλύψεις μέσα σου έκπληκτος/η κάποιες ως τώρα θαμμένες κι άγνωστες πτυχές του εαυτού σου!
Και να ξεκαθαρίσεις μέσα σου τι είναι αυτό που επιθυμείς πραγματικά για την επόμενη μέρα. Τη δική σου μέρα σε συνάρτηση με τη μέρα και των άλλων γύρω σου!
(... αλλά δεν μπορώ και να μην εκφράσω την απορία αυτή: Αν διαγραφόταν ως διά μαγείας αύριο όλο το χρέος-κοπανιστός στην ουσία του αέρας, που δεν τον χρωστάμε σε κανέναν πραγματικά!-και οι μισθοί έπαιρναν την ανιούσα, πόσο καιρό θα σου έπαιρνε για να επιστρέψεις στην παλιά καλή σου νοοτροπία;)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου