"Υπάρχει κάτι σάπιο στο βασίλειο της Δανιμαρκίας"

Ας μην κρυβόμαστε άλλο!
"Υπάρχει κάτι σάπιο στο βασίλειο της Δανιμαρκίας" (από τον Άμλετ του Σαίξπηρ)...

Δεν είναι τυχαίο ότι όσοι πέσουν στα χέρια της ΕΛ.ΑΣ. μετατρέπονται σε κλωτσοσκούφια και σάκους πυγμαχίας! Ούτε η πρωτοφανής αγριότητα και το αβυσαλέο μίσος με το οποίο οι Ματατζήδες και οι δικυκλιστές ροπαλοφόροι (όλοι αυτοι με τα απλανή βλέμματα και τα  παγωμένα σαν των νεκρών πρόσωπα) χτυπούν αλύπητα μαθητές, συνταξιούχους, διαδηλωτές, τυχαίους περατικούς, ακόμη και ανάπηρους! (Δεν ξεχνιέται το "πάρτυ" των παραπάνω στις 28/29 Ιούνη 2011 στο Σύνταγμα, ούτε η πληθώρα των πρόσφατων, γενικά, περιστατικών)

Όλα αυτά είναι πληγές που ποτέ δεν έκλεισαν και έχουν τις ρίζες τους στο σπαραγμό του Εμφύλιου και ακόμα πιο πίσω: στην απίστευτη πόλωση, το διχασμό, το ρόλο του παρακράτους, τα στρατιωτικά πραξικοπήματα από το 1914 ως το 1936...

Ακόμη και επί χούντας και της μετέπειτα πτώσης της που έφερε τη λεγόμενη μεταπολίτευση, ποτέ δεν επήλθε κάποια στοιχειώδης, έστω, κάθαρση.
Επί χούντας στα κολαστήρια της ΕΑΤ/ΕΣΑ τα βασανιστήρια συλληφθέντων φοιτητών, αγωνιστών, αντιφρονούντων περιελάμβαναν μια μεγάλη γκάμα: εκπαραθυρώσεις, βιασμούς, τράβηγμα των νυχιών με τανάλιες, φάλαγγα στα πόδια, δέσιμο στον πάγκο και χτυπήματα με βαριά ξύλα, χοροπήδημα πάνω στους πνεύμονες μέχρι ασφυξίας, κρέμασμα σε σιδερένιους γάντζους και τράβηγμα με σύρμα των γεννητικών οργάνων και πιο "λάιτ" όπως ξερίζωμα μαλλιών από το τράβηγμα και χτύπημα κεφαλιών στους τοίχους...
 Όταν όμως έπεσε η χούντα, οι δίκες των βασανιστών έγιναν μετά από έγκληση των θυμάτων και όχι αυταπάγγελτα, ώστε να ασκηθούν ποινικές διώξεις εναντίον των βασανιστών της Ασφάλειας και της ΕΣΑ. Στις φοιτητικές σχολές είχαν συγκροτηθεί επιτροπές για να συγκεντρωθούν στοιχεία και καταγγελίες βασανισθέντων φοιτητών (από τις κινητοποιήσεις και μεγάλες φοιτητικες διαδηλώσεις και αντιδικτατορικής δράσης πολλών απ'αυτούς) για την άσκηση δικαστικών διώξεων. Στις "δίκες" που αργότερα έγιναν στη Χαλκίδα, τον Κορυδαλλό και το Ρουφ, με δεκάδες κατηγορούμενους βασανιστές, τα κακουργήματα μετατράπηκαν σε πλημμελήματα, που "δεν έγιναν εκ προθέσεως" κι ότι "οι παθόντες αυτοτραυματίσθησαν για να συκοφαντήσουν την υπηρεσίαν" (η προκλητική κοροϊδία "πήγαινε σύννεφο" από τότε!). Και κανένας δεν αποτάχθηκε, ούτε μπήκε φυλακή!!! Αποδοση δικαιοσύνης στη μεταχουντική Ελλάδα...

Δεν είναι λοιπόν να απορεί κανείς για νοοτροπίες που ζούσαν, ζουν και βασιλεύουν κι αναπαράγονται στους κόλπους των "φρουρών της έννομης τάξης και προστασίας του πολίτη"...αλλά και, γενικότερα, σε έναν ολόκληρο κρατικό (και παρακρατικό) μηχανισμό!