Μια ατάκα, μια υποχρέωση, ένα παλιό "καράβι" που βουλιάζει κι ένα νέο που έρχεται...

Ένα σωρό ατάκες μας στοιχειώνουν ολόγυρα και αντανακλούν σε όλη του τη μεγαλοπρέπεια το "πνεύμα των καιρών"(μη ξεχνάτε ότι πνεύμα=φάντασμα, αν θέλουμε να ακριβολογούμε). Μια απ'τις πιο δημοφιλείς είναι και τούτη:

" ο κόσμος τα'χει παίξει! "
Ακούγεται σε φούρνους, σούπερ μάρκετ, μανάβικα, καφενεία, φαρμακεία, δημόσιες υπηρεσίες κι εφορίες που τρέχεις (και πιθανότατα παγιδεύεσαι στην ουρά των "παιγμένων") για να διευθετήσεις αυτά που δεν διευθετούνται με τίποτα σχεδόν.

 Και γιατί να τα διευθετήσεις; Αλλιώς θα σου πάρουν τα υπάρχοντα και θα σε χώσουν στα μπουντρούμια του κράτους; Τι λέτε ρε! Πόσα μπουντρούμια διαθέτουν (αφού όλα είναι υπερπλήρη και ήδη ξεχειλίζουν) για να πετάξουν μέσα το 90% του πληθυσμού που αδυνατεί να "εκπληρώσει τις υποχρεώσεις του;" Και για να ακριβολογούμε (πάλι): υποχρέωση=κάτι για το οποίο σε ΥΠΟΧΡΕΩΝΕΙ κάποιος να κάνεις, άσχετα αν αυτό μπορεί και να είναι (όπως συμβαίνει στον "αγώνα για τη σωτηρία της χώρας" χωρίς όμως τους "χωρικούς") ανήθικο, παράλογο, παράνομο (για τσεκάρετε πόσα βασικά άρθρα του Συντάγματος περί μέριμνας για στέγαση, εργασία των πολιτών κτλ. έχουν ξεσκιστεί κυριολεκτικά!) και δολοφονικό για αυτόν που "υποχρεώνεται". Ο οποίος, άρα, μπορεί κάλλιστα αν ΘΕΛΕΙ (κι έχει το δικαίωμα) ΝΑ ΑΡΝΗΘΕΙ να κάνει πράξη την επιβαλλόμενη τέτοιου τύπου "υποχρέωση!" Γιατί;
Μα γιατί πρόκειται πλέον περί νόμιμης άμυνας σε απειλή κατά της επιβίωσης, κατά της ίδιας της ζωής της δικής του και της οικογένειάς του! ΚΑΙ Ν'ΑΝΤΙΔΡΑΣΕΙ ΔΥΝΑΜΙΚΑ (κι ακόμα καλύτερα μαζικά κι οργανωμένα με τους άλλους "υποχρεωμένους") όταν οι "υπο-χρεωτές" ξαμολύσουν τα μαντρόσκυλά τους για να εισπράξουν τα "οφειλόμενα", που αυτοί ανακάλυψαν, αυτοί θέσπισαν χωρίς να ρωτήσουν καν εκείνους που τους τοποθέτησαν με τη "δημιοκρατική ψήφο" στο τιμόνι του καραβιού (αλλά κι εκείνους που τους γύρισαν την πλάτη ή επέλεξαν άλλους "σωτήρες") και τώρα γαβγίζουν παράφωνα και απειλητικά περί εισπράξεων "για να μη βουλιάξει το καράβι!"
 

 Ε! λοιπόν αν είναι γραφτό του, ας βουλιάξει το σαπιοκάραβο αυτό να τελειώνουμε! Γιατί έχει καταντήσει υπόδειγμα παρακμής: πολιτικής-ηθικής-πνευματικής-κοινωνικής!
Με κύρια χαρακτηριστικά τη διάσπαση και τη φαγωμάρα μεταξύ των μελών του πολύπαθου πληρώματος αντί για τη συσπείρωσή του, τη νοοτροπία του διαίρει και βασίλευε να μεσουρανεί και τους βασανιστές καραβοκύρηδες να τρίβουν από άγρια ικανοποίηση τα διεφθαρμένα χέρια τους και να βομβαρδίζουν το πλήρωμα με φούμαρα και ασυναρτησίες για να το ναρκώνουν και να μην αντιδρά στα δίχως τέλος "μαστιγώματα". Κι ενώ το αίμα ρέει πάνω σε όλο το κατάστρωμα πια, κάποιοι γυρνούν την πλάτη να μη βλέπουν μέχρι να'ρθει και η δικιά τους σειρά να ματώσουν ακατάσχετα, κάποιοι τα βάζουν με τους "λαθρεπιβάτες" λες κι αυτοί χαράζουν τη ρότα του καραβιού ή αυτοί επέλεξαν τους συγκεκριμένους καραβοκύρηδες να κουμαντάρουν το καράβι-φάντασμα ή λες και επέλεξαν να παραμείνουν σε αυτό το ρημαγμένο καράβι και δεν θέλουν να φύγουν και, τέλος, όσοι λίγοι αλλά αποφασισμένοι επισημαίνουν όλα τα προηγούμενα κακώς κείμενα και παρακινούν στην αναπόφευκτη ανταρσία (και πραγματική σωτηρία), κυνηγιούνται από τους ρομποτοειδείς (άρα και χωρίς ανθρώπινα στοιχεία μέσα τους) φρουρούς του καραβιού σαν τις δήθεν μάγισσες του Μεσαίωνα!


 Κι όταν βουλιάξει για τα καλά (αν ήδη είναι με την πλώρη κάτω απ΄την επιφάνεια της θάλασσας), όσοι δεν το βάζουν κάτω (και λειτουργεί ακόμα μέσα στο γενικότερο μούδιασμα της αδράνειας το ένστικτο της αυτοσυντήρησης), θα επιπλεύσουν, θα πεισμώσουν απέναντι στα κύματα και θα καταφέρουν να βγουν σε μια νέα, πολλά υποσχόμενη, στεριά. Και θα φτιάξουν με ιδρώτα και πίστη στις προσωπικές ικανότητες του ο καθένας, ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ ένα νέο γερό σκαρί για να ξανοιχτούν και πάλι στα πελάγη! Μαθημένοι όμως (αν έχουν στοιχειώδη ευφυία) από τα αλεπάλληλα χαστούκια και σαδιστικά καψόνια των "καραβοκύρηδων", αυτή τη φορά το καράβι να είναι στημένο με νέα δομικά υλικά: βγαλμένα μέσα από το λαμπερό εργαστήρι της Ελευθερίας, της εντιμότητας, της δικαιοσύνης για όλους, της ανάληψης προσωπικών ευθυνών και δράσεων, της συλλογικότητας και συνεργατικότητας, των πιο διάφανων αδούλωτων ονείρων..!

Και σε όσους δεν αρέσει αυτό, τότε ας βολοδέρνουν στα κύματα και, αν δεν πνιγούν, ας ξεβραστούν σε μια άλλη στεριά κι ένα άλλο λιμάνι κι ας μολύνουν άλλα καράβια (αν μπορούν, γιατί τα πληρώματα έχουν αρχίσει σιγά σιγά να ξυπνούν και να θωρούν με άγρια βλέμματα καραβοκύρηδες και υποταχτικούς τους) με τα θανάσιμα μικρόβια της απληστίας, της αναλγησίας ή της μιζέριας και δουλικότητας...

ανιχνευτής

 ΥΓ: όταν ο αλησμόνητος πρώην υπουργός οικονομικών κ.Παπακων/νου μιλούσε για ελληνικό "Τιτανικό", παρέλειψε να μας θυμίσει (ή να πληροφορήσει όσους δεν ξέρουν το story) ότι από εκείνο το ναυάγιο σώθηκαν μέσα στις βάρκες μόνο επιβάτες της α' ή και β' θέσης. Το πλήθος των επιβατών της γ΄θέσης αφέθηκε απλά να πνιγεί στα παγωμένα νερά του Ατλαντικού...Οι οπλισμένοι ναύτες τους έκλεισαν τις πόρτες εξόδου προς το κατάστρωμα ή τους απαγόρευσαν να ανεβούν στις βάρκες, που χωρούσαν πολύ περισσότερους από εκείνους που μπήκαν σ'αυτές!