Φασισμός, ρατσισμός , μύθοι και υπόβαθρο...

O φασισμός είναι η δημιουργία μύθων που προτείνονται ως πραγματικότητα και γίνονται αντιληπτοί ως τέτοια και η επιλεκτική αντιμετώπιση του ιστορικού χρόνου, με μεγάλα κενά και χάσματα, μέσα στα οποία πέφτει και χάνεται η λογική...

Ακούγοντας κι αυτό το παραινετικό ("αν έχεις έναν ρατσιστή για φίλο, τώρα είναι ο καιρός για τη φιλία σας να τελειώσει") τραγούδι του 1984, σκέφτομαι ότι και τα διάτρητα ιδεολογήματα του ρατσισμού αποτέλεσαν το βολικό δεκανίκι για αποικιοκράτες, δουλέμπορους και τους λογής θησαυρίζοντες από την κτηνωδία, να προκαλέσουν φοβερά δεινά στην ανθρωπότητα...

 Ο ρατσισμός όμως πρέπει να ιδωθεί ως φαινόμενο που τοποθετείται σε κοινωνικές και πολιτιστικές βάσεις συνάμα, για να ερμηνευτεί προσεχτικά. 'Οπως λέει και ο Νίκος Δήμου:

"Ας ξεκινήσουμε από την βάση: όλοι γεννιόμαστε ρατσιστές – δηλαδή φοβισμένοι, δύσπιστοι προς τον ξένο, τον διαφορετικό. Γι αυτό και η φράση «οι Έλληνες δεν είναι ρατσιστές» είναι ρατσιστική. Θεωρεί ότι οι Έλληνες είναι καλύτεροι από τους άλλους λαούς. Όμως όλοι κρύβουμε μέσα μας ένα ρατσιστή και μόνον η σωστή παιδεία και η ορθός λόγος μας βοηθάνε να τον εξουδετερώσουμε. Κι αυτό χρειάζεται σχεδόν καθημερινή προσπάθεια." (Και μεγάλη αυτάρκεια χαρακτήρα και πνευματική διεύρυνση, προσθέτω εγώ, ώστε να σκοτώσει κάποιος οριστικά τον "μπάτσο που κρύβει μέσα του" κι απελευθερώνει, κάτω από συγκεκριμένες συνθήκες, σε κάθε έκφανση της ζωής του!)

Ας δούμε και την άποψη του Κάρολου Μπρούσαλη:

«Διαφωνώ με αυτά που λες αλλά θα δώσω και την τελευταία ρανίδα του αίματός μου για να έχεις την ελευθερία να τα λες», είπε ο Βολτέρος. Και ο Λένιν πρόσθεσε: «Οι ιδέες είναι σαν τα καρφιά: όσο τα χτυπάς, τόσο βαθύτερα μπήγονται». Με άλλα λόγια, δημοκρατία δεν έχουμε όταν κυβερνά η πλειοψηφία αλλά όταν η πλειοψηφία σέβεται τις θέσεις της μειοψηφίας. Η οποία πλειοψηφία δεν είναι απαραίτητο να έχει την απόλυτα σωστή άποψη.

 .........................................................................................................................

Ο Γάλλος κοινωνιολόγος Μ. Duverger εξήγησε ότι ο ρατσισμός έγινε βίωμα και ανάγκη των οικονομικά ασθενέστερων και κοινωνικά προβληματικών ομάδων. Στην Αμερική ειδικά, ρατσιστές είναι κάποιοι λευκοί που προέρχονται από φτωχές ή προβληματικές οικογένειες, μη επιτυχημένοι κοινωνικά, που «ανακαλύπτουν» στους μαύρους ένα πληθυσμό «υποδεέστερό» τους: Ανθρώπους που είναι «ακόμα πιο κάτω από τους ίδιους». Κι αυτό σημαίνει ότι ναι μεν οι ίδιοι καταπιέζονται και είναι αποτυχημένοι αλλά «υπάρχουν και χειρότερα». Που, αν δεν υπήρχαν, θα τους υποβίβαζαν αυτόματα στην τάξη των «τελευταίων τροχών της αμάξης».

Συνέπεια όλων αυτών είναι ο ρατσισμός να συμβαδίζει με την αμορφωσιά, την ανέχεια, τον απειλούμενο ή υπαρκτό κοινωνικό αποκλεισμό και το περιθώριο. Με τους πολιτικούς να επενδύουν σ’ αυτόν όλα τα ψηφοθηρικά οφέλη και να τον μετουσιώνουν σε ξενοφοβία, εθνικισμό και υποδαύλιση των «εθνικών» ή «φυλετικών» προτερημάτων εκείνων, από τους οποίους ζητούν να τους εμπιστευτούν την εξουσία. Και με τα ΜΜΕ να αναζητούν τα δικά τους οφέλη από την καλλιέργεια του φυλετικού μίσους. Ή από το στήσιμο ρινγκ.

Εγώ, να προσθέσω κι εδώ ότι αυτό το "στήσιμο του ρινγκ" ποιους εξυπηρετεί τελικά; Μήπως φανερά αλλά και κρυφά κέντρα εξουσίας που κόβουν τα λουριά και "ξαμολούν" ελεύθερα ανάμεσα στον κόσμο τις αγέλες των κανιβαλιστικών φανατισμένων εθνικο-ακροδεξιών σκυλιών; Και η πρόκληση ανεξέλεγκτης τυφλής,  φυλετικής και κατ'επέκταση γενικότερης κοινωνικής βίας, δίνει σ'αυτά τα σκοτεινά κέντρα τη δικαιολογία για την επιβολή ακόμα πιο σφιχτής (αποπνιχτικής πλέον) αστυνομοκρατίας και απόλυτα φασιστικών μεθοδεύσεων ελέγχου τόσο των τοπικών όσο και του παγκόσμιου πληθυσμού...

 

 Άλλωστε είπαμε στην αρχή για τη σχέση φασισμού και μύθων. 'Ενας από τους κυριότερους είναι "η τάξη και η ασφάλεια των πολιτών" (δηλ. άβουλων φοβισμένων μαριονετών) ως προϋπόθεση της ευημερίας τους, μέσα και σε..."δημοκρατικές" κοινωνίες!


ανιχνευτής