Ως γνωστό, οι τράπεζες αποτελούν παρασιτικούς οργανισμούς που σαμποτάρουν στην ουσία την εύρυθμη λειτουργία των κοινωνιών, με το να οδηγούν σε οικονομική ομηρία τα μέλη της κοινωνίας στην οποία δραστηριοποιούνται, να αρπάζουν τον παραγόμενο πλούτο, προϊόν της εργασίας των ανθρώπων και με τις ρυθμιστικές τους παρεμβάσεις στις τοπικές οικονομίες με την ανοχή ή συνενοχή των κρατικών φορέων, στους οποίους τα τραπεζικά μεγαλοστελέχη ενσωματώνονται υπηρετώντας τα συμφέροντα οικονομικών ελίτ, οδηγούν σταδιακά σε πλήρη αποδόμηση ολόκληρους λαούς! Κι αυτό συχνά (σε μια δική τους διαστροφική διάλεκτο που αντιστρέφει κάθε έννοια) αποκαλείται "ανάπτυξη"(= κατάργηση όλων των υπηρεσιών και φορέων που συντελούν στη στοιχειώδη παροχή κοινωνικής πρόνοιας, ιδιωτικοποίηση όλων των δημόσιων οργανισμών & περιουσιακών δημόσιων στοιχείων-που αποτελούν κτήμα του λαού, και που η αξιοποίησή τους θα μπορούσε να αποφέρει λαϊκά οφέλη και, τέλος, φτωχοποίηση-υποτέλεια στους ισχυρούς της κοινωνικής πλειοψηφίας).
Το παρακάτω άρθρο από το Indymedia εξηγεί πως τα παραπάνω βαίνουν στο τελικό τους σιγά σιγά στάδιο, μετά την εσπευσμένη δρομολόγησή τους τα τελευταία 2 χρόνια, εδώ στην Ελλάδα. Λίγες μέρες μετά τις τελευταίες εκλογές και την "ώριμη ψήφο" εκείνων (εξαιρούνται αυτοί που έχουν μεγάλα ή μικρότερα συμφέροντα από την όλη κατάσταση) που εμπιστεύονται το παρόν και το μέλλον τους σε αποδεδειγμένα πλέον κοράκια και γύπες. Κι άραγε το 39% περίπου που δεν ψήφισε, είναι φαινόμενο αδιαφορίας; (όπως θα'λεγαν οι "ευαίσθητοι" κοινωνικοί-μηντιακοί αναλυτές) ή μια ξεκάθαρη συνειδητή πολιτική πράξη, προϊόν απέχθειας και εναντίωσης σε ένα σκουληκιασμένο πολιτικό σύστημα-εκπορνευτή της ιδέας περί Δημοκρατίας και παρακαταθήκη ίσως (μακάρι, γιατί το πλήρωμα του χρόνου είναι εδώ) μιας συλλογικής επερχόμενης αντίδρασης, ανατροπής και επαναθέσμισης των πάντων, προς όφελος των πολλών;
ανιχνευτής
Η νέα επιλογή για το υπουργείο οικονομικών είναι ακριβώς ίδια με τις προηγούμενες.πηγή: Indymedia
Ένα κράτος που πλέον οι συνεχείς μετασχηματισμοί του το ιδιωτικοποιούν όλο και βαθύτερα παρουσιάζει σημάδια πραγματικής παρακμής όλο και πιο ορατά, όλο και πιο έντονα.
Αποτελεί πραγματικότητα ο απολύτως έλεγχος του ελληνικού κράτους και της κοινωνίας από τους διεφθαρμένους τραπεζίτες, είτε ντόπιους είτε διεθνείς. Η σύσταση της κυβέρνησης ακολουθεί πιστά τους ιστορικούς μετασχηματισμούς που βρίσκονται σε εξέλιξη. Η ομηρία μίας ολόκληρης χώρας , του λαού της και της οικονομικής της κουλτούρας είναι πλέον σημείο του νέου ολοκληρωτισμού που διανύουμε. Το Κράτος και το Κεφάλαιο, οι μηχανισμοί τους ένθεν και ένθεν έχουν κοινό βηματισμό ενάντια στην κοινωνία.
H μεταπολιτευτική αστική δημοκρατία , μοναδική ιστορική φάση δημοκρατικής συνάφειας, έχει προσπεραστεί από ένα ιδιότυπο καθεστώς σαφώς ολοκληρωτικό. Οι δήθεν επιλογές που εκκένωσαν οι εκλογές έχουν ήδη μπει στο ράφι και το κυρίως μέτωπο του συστήματος βρίσκονται οι επιλογές της παρασιτικής αστικής Τάξης και των διεθνών μηχανισμών. Υπουργεία αλλάζουν χέρια ανάμεσα στους υπαλλήλους των τραπεζών και διεθνών οργανισμών που ήδη έχουν λεηλατήσει την Ελλάδα και άλλες χώρες. Η επιλογή σήμερα του Στουρνάρα, έναντι του τραπεζίτη Ράπανου, που πάτησε πάνω στον Γιαννίτσι είναι ίδιες επιλογές , όλοι αρχιτέκτονες της σημερινής κατάστασης λεηλασίας υπέρ των τραπεζών, όλοι τους παράσιτα του διεφθαρμένου τραπεζικού συστήματος που κατέκλεψε και υποθήκευσε με εκατοντάδες δις ευρώ την κοινωνία.
Μιλάμε για μερικές τράπεζες που ούτως ή άλλως ανήκουν σε ελάχιστες οικογένειες και λεηλάτησαν πλούτο που θα συντηρούσε την κοινωνία και τα κοινωνικά υποσυστήματα(Παιδεία-Υγεία-κλπ) για αρκετά χρόνια.
Τώρα όλα έχουν καταστραφεί και σε αυτό το χρονικό και οικονομικό σημείο αυτοί οι μηχανισμοί επιλέγουν τον ολοκληρωτικό έλεγχο της κοινωνίας. Η διαχείριση του υπ Οικονομικών από έναν εντεταλμένο υπάλληλο των τραπεζών και των διεθνών μηχανισμών(ΟΟΣΑ) , σημαίνει μία σειρά από απίστευτες εξελίξεις που δυστυχώς είναι πάρα πολύ άσχημες.. Η συντεταγμένη πληροφόρηση των περιουσιακών στοιχείων του κάθε πολίτη, της κάθε επιχειρήσεις, της κάθε αξίας που υπάρχει ή που δύναται να υπάρξει, δεν θα περάσει απλά στο χώρο των τραπεζιτών ως απλό ενδιαφέρον όπως συνέβαινε έως τώρα, αλλά θα υπάρχει δυνατότητα ελέγχου όλων αυτών μέσα από μία πολιτική που θα ρυθμίζεται από τα ίδια τα ανδρείκελα των τραπεζών. Ο απολύτως έλεγχος της οικονομικής Ζωής της κοινότητας είναι παρών σχεδόν Οργουελιανός και επιτυγχάνεται μέσω της συντεταγμένης πολιτικής διοίκησης του υπουργείου οικονομικών.
Σχηματικά θα διακινδυνεύαμε να τονίσουμε ότι είναι ακριβώς το ίδιο να δώσεις την διεύθυνση του στρατού σε μιλιταρι φασίστες όπως ίδιο είναι να δώσεις την διεύθυνση της κεντρικής διοίκησης των οικονομικών σε μιλίταρι τραπεζίτες. Το καθεστώς του Μνημονίου είναι σαφώς ολοκληρωτικό, όχι στρατιωτικά αλλά οικονομικά, η οικονομική ζωή και κουλτούρα από την πρωτογενή έστω πρωτόγονη παραγωγή(φύτευμα ενός κήπου) έως σύνθετες οικονομικές πράξεις, εργασία-φορολογία, ίδρυση επιχειρήσεις-φορολογία, «αποκρατικοποιήσεις» - διάλυση των κοινωνικών δομών(Παιδεία-Υγεία-κλπ), Χρηματηστήριο-νόμισμα κλπ θα ελέγχονται με τρόπο ολοκληρωτικό και ανταγωνιστικό προς όφελος των παρασίτων των τραπεζών έναντι της κοινωνίας και του πλούτου που παράγει ή που διαθέτει(πχ νερό) συνολικά …
Η νέα πραγματικότητα πολύ σύντομα θα ισοπεδώσει την κοινωνία σε τόσο άγνωστα και μεταξύ τους ανταγωνιστικά κοινωνικά μέρη που κάθε διαδικασία κοινωνικής σύνθεσης θα φαντάζει εξωπραγματική και παράλογη.
Η αποσύνθεση ενός κοινού οργανισμού όπως τελικά είναι η κοινωνία σε τελείως αποκομμένα οικονομικά μερίδια, άμεσα εξαρτώμενα από την ολοκληρωτική διαχείριση των τραπεζιτών… Για παράδειγμα , οι Οικονομικές Ζώνες(έχουν εξαγγελθεί) είναι ένα παράδειγμα βίαιης κοινωνικής αποσύνθεσης στην βάση ενός οικονομικού ολοκληρωτικού σχεδίου που ισοπεδώνει τις κοινωνίες.
ΥΓ: Η ανάλυση του κειμένου μπορεί να είναι ελλιπέστατη και μη κατανοητή ως ένα σημείο, είναι όμως άμεσα εσκεμμένο ο καθένας απο τη θέση που βλέπει το κράτος και το κεφάλαιο να δει την ολοκληρωτική παρέμβαση και την ανάπτυξη των νέων σχέσεων εξουσίας και την μορφή που αυτή παίρνουν πάνω στο διαλυμένο σώμα της κοινωνίας…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου