...όπως η αγελάδα όταν την αρμέγουν άγαρμπα τα αφεντικά της...
Στα γήπεδα, του ΓΙΟΥΡΟ 2012 της Νέας παγκόσμιας Τάξης, η Ελλάδα αναστενάζει πίνοντας μπύρες και φραπέδες (ή φρέντο που είναι πιο "ιν"). Εκεί όπου τα βάσανα των λαών της Ευρώπης "παγώνουν" και μετατρέπονται σε αποχαυνωμένους οπαδούς, που φανατίζονται (κι ενίοτε ξυλοφορτώνονται άγρια μεταξύ τους) υπέρ ποδοσφαιρόπληκτων εθνικών ιδεωδών!
Που νίκη της ομάδας σημαίνει τελικά τι;
Προσωπικό γόητρο για καθένα χωριστά; "Ατομικόν και εθνικόν κύρος;" Μήπως ευκαιρίες προσωπικής και συλλογικής ευημερίας των οπαδών;(σε συνάρτηση με τις φουσκωμένες τσέπες των ποδοσφαιρικών αστέρων, από τους κοινωνικά προκλητικούς μισθούς, τα παχυλά πριμ, τις διαφημίσεις). Τι σημαίνει τελοσπάντων; μόνο ο μυστηριώδης εγκεφαλικός πολτός το γνωρίζει, ίσως (αν μπορεί και στροφάρει αξιοπρεπώς...) Του φουσκωμένου από εθνικοποδοσφαιρική περηφάνια οπαδού...
Κι έτσι αναστενάζει από αγωνία η Ελλάδα, είτε μεταφερόμενη στα γήπεδα της Πολωνίας είτε μπροστά σε οθόνες πλάσμα, κράζοντας σαν όρνιο.
Η Ελλάδα που αυτοκτονεί μαζικά λόγω μνημονίων, που ασφυχτιά υπό την οικονομική μέγγενη, που βάζει συνέχεια λουκέτα σε μαγαζιά κι επιχειρήσεις λόγω υπερχρέωσης και οικονομικής αφαίμαξης, που δεν έχει καλά καλά να φάει, που σύντομα δεν θα'χει πια κεραμίδι πάνω απ' το κεφάλι της (όλοι εν δυνάμει άστεγοι), που γίνεται εύπιστο θύμα ψυχολογικής τρομοκρατίας, που γίνεται θύμα ροπαλοφόρας χημικολάγνας αστυνομικής βαρβαρότητας, που αποτελεί εύγευστο μεζεδάκι στο πιάτο της προπαγάνδας επιτήδειων δημαγωγών, που ψηφίζει "εν βρασμώ" ή φοβισμένα όποτε αποφασίσουν οι πολιτικοί ταγοί της, που επιλέγει να περισώσει τα ψίχουλα και κόκαλα τα οποία της πετούν οι διεθνείς κι εγχώριοι προαγωγοί της, που τρέχει να κρυφτεί μέσα σε γεμάτες μίσος παρανοϊκές ιδεολογίες φυλετισμού, που της φταίνε οι κλέφτες πολιτικοί της αλλά εξακολουθεί να τους ψηφίζει έστω και πιο "συγκρατημένα", που της φταίνε οι Ευρωπαίοι και ειδικά οι Γερμανοί...
...οπότε ήρθε η ιστορική για το έθνος στιγμή να τους ξεσκίσουμε στα γήπεδα του ΓΙΟΥΡΟ κι έτσι να σώσουμε την πληγωμένη τιμή μας και να πάρουμε το αίμα μας (ή τουλάχιστον ένα μέρος απ'αυτό) πίσω!!
Αλήθεια;
Μήπως αν νικήσουμε τους Γερμανούς και σηκώσουμε και το κυπελλάκι (γιατί αλήθεια χρησιμοποιούμε α΄πληθυντικό πρόσωπο; Οι παίκτες-επαγγελματίες θα το κάνουν, που πληρώνονται αδρά γι'αυτό, ΟΧΙ ο λαός!), θα προωθηθούν και οι "επαναδιαπραγματεύσεις" που σαν να είπαν (το είπαν;) ότι μπορεί και να κάνουν τα νεοεκλεχθέντα- και σύντομα συνεταιρισθέντα- φυντάνια με τους Ευρωπαίους εταίρους(=αποικιοκράτες); Οι ίδιοι δηλ. που αρχικά μας πέταξαν στο μνημόνιο, συνεργάστηκαν μετά για να το στηρίξουν με νύχια και δόντια και τώρα θα μας βγάλουν σιγά σιγά απ'αυτό; Πάντως ίσως σκάσουν μύτη στην εξέδρα των επισήμων την Παρασκευή 21/6, στο ματς-εθνικής τιμής (χα χα!) με τη Μέρκελ, σόρυ εννοούσα με την εθνική ομάδα της Γερμανίας...
Δε μου λέτε "ποδοσφαιρόπληκτοι πατριώτες": αν δεν πετάει, τουλάχιστον κλωτσάει μπάλα ο καπιταληστρικός γάιδαρος;
Που στοιβάζεστε στα γήπεδα σαν κοπάδια μέσα σε μαντριά με γκαζόν κι εξέδρες και μασκαρεύεστε σε στυλ κολεξιόν εθνικής παράκρουσης, ένα δηλ. κράμα από Halloween και παρείσφρησης αρχαίων οπλιτών με περικεφαλαίες! (μόνο τα δόρατα και τα σπαθιά λείπουν για να σφάξουν τους βάρβαρους εχθρούς).
Και το πιο αστείο είναι ότι συχνά οι ποδοσφαιρικοί σας φωστήρες (παίκτες, προπονητές, παράγοντες) δηλώνουν με πίστη(!;) πως η νίκη ήταν "θέλημα θεού!!!!!" Τέλεια! Δεν ξέραμε ότι ο θεούλης έχει και οπαδικές προτιμήσεις! Αλλά τώρα που γνωρίζουμε, θα το ψάξουμε μήπως υπόκειται και σε δωροδοκία, με μπόλικες δεήσεις και υποσχέσεις χριστιανικής ευλάβειας, μπας και στήσουμε κάνα παιχνίδι και τα κονομήσουμε στο Στοίχημα!
Η νίκη στο γήπεδο συνεπάγεται μεγάλη χαρά για τον οπαδό, όπως λένε όλοι.
Και η τέτοιου τύπου χαρά (ή και η απογοήτευση), για να σας χαλάσουμε λίγο τη "συνταγή" εμείς οι ρεαλιστές, συνεπάγεται ανοησία!
Γιατί δεν υπάρχει σ' αυτήν την "ευδαιμονία" ίχνος, για τον καθένα, προσωπικής προσπάθειας και κατάκτησης κάποιου στόχου: προσωπικού, επαγγελματικού αν θέλετε, κοινωνικού, πολιτιστικού, πνευματικού...ΤΙΠΟΤΑ! Που να κάνει τη ζωή του και τη ζωή των συνανθρώπων του καλύτερη... ή για να το θέσω αλλιώς:
Υπάρχουν ίσως δυο ειδών άνθρωποι. Αυτοί που αντιμετωπίζουν τις καταστάσεις, τα εμπόδια, τα προβλήματα στη ζωή κι αυτοί που κρύβονται πίσω από ανόητα-αν και συχνά εντυπωσιακά-θεάματα ή φανταστικούς (αλλά καθόλου γοητευτικούς) κόσμους, για να αποφύγουν όλα τα προηγούμενα (η απώθηση όμως δεν σημαίνει και λύση)!
Δεν θα μας τρελάνετε εσείς!
ανιχνευτής
Στα γήπεδα, του ΓΙΟΥΡΟ 2012 της Νέας παγκόσμιας Τάξης, η Ελλάδα αναστενάζει πίνοντας μπύρες και φραπέδες (ή φρέντο που είναι πιο "ιν"). Εκεί όπου τα βάσανα των λαών της Ευρώπης "παγώνουν" και μετατρέπονται σε αποχαυνωμένους οπαδούς, που φανατίζονται (κι ενίοτε ξυλοφορτώνονται άγρια μεταξύ τους) υπέρ ποδοσφαιρόπληκτων εθνικών ιδεωδών!Που νίκη της ομάδας σημαίνει τελικά τι;
Προσωπικό γόητρο για καθένα χωριστά; "Ατομικόν και εθνικόν κύρος;" Μήπως ευκαιρίες προσωπικής και συλλογικής ευημερίας των οπαδών;(σε συνάρτηση με τις φουσκωμένες τσέπες των ποδοσφαιρικών αστέρων, από τους κοινωνικά προκλητικούς μισθούς, τα παχυλά πριμ, τις διαφημίσεις). Τι σημαίνει τελοσπάντων; μόνο ο μυστηριώδης εγκεφαλικός πολτός το γνωρίζει, ίσως (αν μπορεί και στροφάρει αξιοπρεπώς...) Του φουσκωμένου από εθνικοποδοσφαιρική περηφάνια οπαδού...
Κι έτσι αναστενάζει από αγωνία η Ελλάδα, είτε μεταφερόμενη στα γήπεδα της Πολωνίας είτε μπροστά σε οθόνες πλάσμα, κράζοντας σαν όρνιο.
Η Ελλάδα που αυτοκτονεί μαζικά λόγω μνημονίων, που ασφυχτιά υπό την οικονομική μέγγενη, που βάζει συνέχεια λουκέτα σε μαγαζιά κι επιχειρήσεις λόγω υπερχρέωσης και οικονομικής αφαίμαξης, που δεν έχει καλά καλά να φάει, που σύντομα δεν θα'χει πια κεραμίδι πάνω απ' το κεφάλι της (όλοι εν δυνάμει άστεγοι), που γίνεται εύπιστο θύμα ψυχολογικής τρομοκρατίας, που γίνεται θύμα ροπαλοφόρας χημικολάγνας αστυνομικής βαρβαρότητας, που αποτελεί εύγευστο μεζεδάκι στο πιάτο της προπαγάνδας επιτήδειων δημαγωγών, που ψηφίζει "εν βρασμώ" ή φοβισμένα όποτε αποφασίσουν οι πολιτικοί ταγοί της, που επιλέγει να περισώσει τα ψίχουλα και κόκαλα τα οποία της πετούν οι διεθνείς κι εγχώριοι προαγωγοί της, που τρέχει να κρυφτεί μέσα σε γεμάτες μίσος παρανοϊκές ιδεολογίες φυλετισμού, που της φταίνε οι κλέφτες πολιτικοί της αλλά εξακολουθεί να τους ψηφίζει έστω και πιο "συγκρατημένα", που της φταίνε οι Ευρωπαίοι και ειδικά οι Γερμανοί...
...οπότε ήρθε η ιστορική για το έθνος στιγμή να τους ξεσκίσουμε στα γήπεδα του ΓΙΟΥΡΟ κι έτσι να σώσουμε την πληγωμένη τιμή μας και να πάρουμε το αίμα μας (ή τουλάχιστον ένα μέρος απ'αυτό) πίσω!!
Αλήθεια;
Μήπως αν νικήσουμε τους Γερμανούς και σηκώσουμε και το κυπελλάκι (γιατί αλήθεια χρησιμοποιούμε α΄πληθυντικό πρόσωπο; Οι παίκτες-επαγγελματίες θα το κάνουν, που πληρώνονται αδρά γι'αυτό, ΟΧΙ ο λαός!), θα προωθηθούν και οι "επαναδιαπραγματεύσεις" που σαν να είπαν (το είπαν;) ότι μπορεί και να κάνουν τα νεοεκλεχθέντα- και σύντομα συνεταιρισθέντα- φυντάνια με τους Ευρωπαίους εταίρους(=αποικιοκράτες); Οι ίδιοι δηλ. που αρχικά μας πέταξαν στο μνημόνιο, συνεργάστηκαν μετά για να το στηρίξουν με νύχια και δόντια και τώρα θα μας βγάλουν σιγά σιγά απ'αυτό; Πάντως ίσως σκάσουν μύτη στην εξέδρα των επισήμων την Παρασκευή 21/6, στο ματς-εθνικής τιμής (χα χα!) με τη Μέρκελ, σόρυ εννοούσα με την εθνική ομάδα της Γερμανίας...
Δε μου λέτε "ποδοσφαιρόπληκτοι πατριώτες": αν δεν πετάει, τουλάχιστον κλωτσάει μπάλα ο καπιταληστρικός γάιδαρος;
Που στοιβάζεστε στα γήπεδα σαν κοπάδια μέσα σε μαντριά με γκαζόν κι εξέδρες και μασκαρεύεστε σε στυλ κολεξιόν εθνικής παράκρουσης, ένα δηλ. κράμα από Halloween και παρείσφρησης αρχαίων οπλιτών με περικεφαλαίες! (μόνο τα δόρατα και τα σπαθιά λείπουν για να σφάξουν τους βάρβαρους εχθρούς).
Και το πιο αστείο είναι ότι συχνά οι ποδοσφαιρικοί σας φωστήρες (παίκτες, προπονητές, παράγοντες) δηλώνουν με πίστη(!;) πως η νίκη ήταν "θέλημα θεού!!!!!" Τέλεια! Δεν ξέραμε ότι ο θεούλης έχει και οπαδικές προτιμήσεις! Αλλά τώρα που γνωρίζουμε, θα το ψάξουμε μήπως υπόκειται και σε δωροδοκία, με μπόλικες δεήσεις και υποσχέσεις χριστιανικής ευλάβειας, μπας και στήσουμε κάνα παιχνίδι και τα κονομήσουμε στο Στοίχημα!
Η νίκη στο γήπεδο συνεπάγεται μεγάλη χαρά για τον οπαδό, όπως λένε όλοι.
Και η τέτοιου τύπου χαρά (ή και η απογοήτευση), για να σας χαλάσουμε λίγο τη "συνταγή" εμείς οι ρεαλιστές, συνεπάγεται ανοησία!
Γιατί δεν υπάρχει σ' αυτήν την "ευδαιμονία" ίχνος, για τον καθένα, προσωπικής προσπάθειας και κατάκτησης κάποιου στόχου: προσωπικού, επαγγελματικού αν θέλετε, κοινωνικού, πολιτιστικού, πνευματικού...ΤΙΠΟΤΑ! Που να κάνει τη ζωή του και τη ζωή των συνανθρώπων του καλύτερη... ή για να το θέσω αλλιώς:
Υπάρχουν ίσως δυο ειδών άνθρωποι. Αυτοί που αντιμετωπίζουν τις καταστάσεις, τα εμπόδια, τα προβλήματα στη ζωή κι αυτοί που κρύβονται πίσω από ανόητα-αν και συχνά εντυπωσιακά-θεάματα ή φανταστικούς (αλλά καθόλου γοητευτικούς) κόσμους, για να αποφύγουν όλα τα προηγούμενα (η απώθηση όμως δεν σημαίνει και λύση)!
Δεν θα μας τρελάνετε εσείς!
ανιχνευτής
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου