Ποιους στοιχειώνει η φωνή της;

 

" Δεν ξέρω γιατί. Αλλά αυτήν εδώ την κυρία την τρέμουν. Όλοι τους. Ακόμα και αυτοί που δήθεν είναι μαζί της. Όλοι. Όλο το πολιτικό σύστημα. Μια απλή μάνα. Που το σάπιο κομματικό κράτος δολοφόνησε το παιδί της. Ένας απλός πολίτης.." 

Κείμενο από το πρώην τουίτερ , απ' όπου και το παραπάνω βίντεο.

Η κυρία Καρυστιανού, πρόεδρος του Συλλόγου Οικογενειών Θυμάτων του "εξωπραγματικού" σιδηροδρομικού δυστυχήματος στα Τέμπη, δεν είναι απλή πολίτης.. Κάποτε μπορεί να ήταν. Τώρα πια έχει αναβαθμιστεί σε Πολεμιστή, μέσα από την τραγική και άδικη απώλεια του παιδιού της.  Έχει υψωθεί στα πεδία εκείνης της ξεχωριστής ύπαρξης που έχει στόχο, είναι απόλυτα προσηλωμένη σε αυτόν, εφαρμόζει και αν χρειαστεί αναπροσαρμόζει τις στρατηγικές της και κοιτάζει κατάματα τον Φόβο -γιατί δεν έχει πλέον να χάσει και τίποτε πιο πολύτιμο από αυτό που ήδη απώλεσε- προκειμένου να φτάσει με την ικανοποίηση της νίκης ως το τέλος της πορείας. Όπως η ίδια την έχει οραματιστεί και αναπαραστήσει νοητικά. Πριν το συμβάν ίσως και η ίδια, ζώντας μια "φυσιολογική ζωή" μέσα στη "Χώρα των Θαυμάτων", να μην είχε κατανοήσει  την "ποιότητα" των συνθηκών που καθορίζουν σε κάθε πτυχή της τη θλιβερή αυτή πραγματικότητα. 

Μέχρι που μετά από το συμβάν, δυστυχώς για το τίμημα που της έτυχε, ίσως και να ένιωθε μέρα με τη μέρα όλο και περισσότερο σαν την "Αλίκη" στο αλληγορικό μυθιστόρημα του Λούις Κάρολ. Ωστόσο δεν δέχτηκε ούτε στιγμή να καταλαγιάσει κι άρα να προσαρμοστεί στις "ιδιαιτερότητες" της "ανάποδης λογικής" που ταλανίζει την επιβεβλημένη "πραγματικότητα"  και να αποδεχτεί το status quo του παραλογισμού. Στον οποίο λίγο-πολύ όλοι μας λογοδοτούμε και, κυρίως, βρίσκουμε δικαιολογίες για να ανεχόμαστε το άψυχο βλέμμα του, την εξωφρενική ρητορική του και τα αυθαίρετα αν όχι τρομακτικά καμώματά του..

Η επίμονη και άφοβη αυτή κυρία, ακόμη και αν βρεθεί να πει κάποιος πως δεν παύει να του δίνει την εντύπωση ότι εξακολουθεί να κινείται στα όρια της ευθείας γραμμής στη μέση του δρόμου, αυτή τη φοβερή χάραξη που κατευθύνει την απονεκρωμένη από τη σύλληψή της πορεία του προβλέψιμου πολίτη-υπηκόου, ωστόσο είναι ικανή να καταφέρει ή να "γρατζουνίσει" πράγματα που φαντάζουν "υπερβολικά" ως προς το άγγιγμά τους, για τον συνήθη "πολίτη". Τον συνήθη τυπάκο με την ποδηγετήσιμη αντίληψη  και την προβληματική συνειδητότητα. Το άτομο "γηπεδικής" και οπαδικής γενικώς υφής, χωρίς να περιορίζεται αυτό σε κάποιου είδους μπάλα και άθλημα, ο φανατισμός έχει διάφορες τραγελαφικές εκφάνσεις, κάτι που τόσο βολεύει τους δυνάστες του.

Η κυρία του βίντεο μήπως είναι ικανή να εκπλήξει ακόμη και τον ίδιο τον εαυτό της; Κι όχι μόνο τη μαύρη οντότητα -με όλα της τα "πλοκάμια"- που αποκαλείται κράτος..Ειδικά αν η φωνή της παύει όλο και πιο πολύ να αποτελεί φωνή βοώντος εν τη ερήμω!

Ο Ένοικος...

Παρεμφερές: Τι είδους ερώτημα είναι αυτό; ρητορικό ή αυθεντική απορία;