ΧΩΡΙΣ ΤΙΤΛΟ : (γιατί ακόμα και η εύρεση τίτλων ή ορισμών είναι κάτι το περιοριστικό!)

Ξέσκισμα!
Της ψυχής. Των ίδιων των ενστίκτων. Της ελεύθερης ανάπτυξης της σκέψης. Των πιο αυθεντικών χαμόγελων, κυρίως αυτών στα οποία εκείνοι δεν έβλεπαν το λόγο. Των παιδικών μας παιχνιδιών στη γειτονιά, όταν οι γειτόνοι έσκουζαν κι αγρίευαν για το πόσο ταράζουμε την ησυχία τους και οι γέροι μας μάς φώναζαν να χωθούμε στα σπίτια μας για να μην ενοχλούμε. Των πρώτων μας σκιρτημάτων που ενοχοποιούνταν και καταδικάζονταν από την αρρώστια της χαμηλοβλεπούσας κομπλεξικής ομήγυρης, κοινωνιούλας γονιών, συγγενών, δασκάλων, αυτόκλητων δικαστών, παπάδων, ηθικολόγων υποκριτών.
Της αγάπης για μάθηση από το παραλήρημα σογιών και περίγυρων και εκπαιδευτικών κάτεργων για προσκόμμιση των πρέποντων βαθμών και απόκτησης λειψής και στρεβλής γνώσης.
Των πανιών στα καραβάκια που φτιάχναμε από μικροί.
Των σχεδίων πλεύσης σε ρότες προσωπικές, περιπειώδεις, ανακαλυπτικές.
Της άρνησης ψυχαναγκαστικής εισόδου μας στη δουλεμπορική αγορά εργασίας τους, στα σαλόνια της ασφυκτικής κι αυτοματοποιημένης κανονικότητάς τους, στα πυραμιδικά ιδρύματα της πραγματικότητάς τους.
Των εννοιών που μας δίδασκαν στη θεωρία τους και σταύρωναν στην πράξη τους.
Της ανάγκης να φωνάξεις, να φωνάξεις έστω και αν παραμείνεις λουφαγμένος στη γωνία, αλλά όχι! τους κακοφαινόταν ακόμη κι αυτό, γιατί...ακούγεσαι! Οφείλαμε να σφραγίζουμε το στόμα μας όταν μας έπνιγε η μυστική κραυγή του πεσμένου σε κώμα που αντιλαμβανόταν το φως της ύπαρξης μα δεν μπορούσε να σαλέψει κινούμενος προς αυτό...

Αλλά...

...η επανάσταση είναι ένα αγόρι κι ένα κορίτσι που, αγριεμένα και πιασμένα χέρι χέρι, αφήνουν πίσω τις νουθεσίες των γνωστικών γονέων και την αποσύνθεση της ασφάλειας και των μεταμφιέσεων του μνήματος του παλιού κόσμου. Και, μεθυσμένα από τις αιώνιες χαρές και πιο γενναίες υποσχέσεις της ζωής, ανακαλύπτουν μαζί καινούργιες συναρπαστικές διαδρομές. Όχι για να σταθούν στο ξεκίνημά τους εκθειάζοντάς τες απλώς. Όχι για να παγιδευτούν σε ατέλευτες ομιλίες, θεωρίες και διακηρύξεις γύρω από το ρίσκο και τα οφέλη του τολμήματος. Όχι για να γενούν στο πέρασμα τελικά τα σκιάχτρα του εαυτού τους και των αρχικών προθέσεών του, ώστε ν'αποθαρρύνουν και μελλοντικούς συν-οδοιπόρους. Αλλά για να γενούν τα ίδια το ταξίδι, ο αυτοκαθορισμός της πορείας και η εκπλήρωση της λαχτάρας...

" Όλη μου τη ζωή ο κόσμος προσπαθεί να ταρακουνήσει το κλουβί μου για να με αναγκάσει να εκραγώ. Με δοκιμάζει. Προσπαθώντας να βρει την αδυναμία μου. Η μάνα μου έλεγε 'γιε μου μην κάθεσαι στο κρύο' κι ο πατέρας μου το ίδιο. Θα έλεγε 'ποτέ σου μη χάσεις τον έλεγχο του εαυτού σου'. Αλλά ανοίγω το παράθυρο. Αφήνω τον κρύο αέρα να διαπερνάει. Έχασα τον έλεγχο" - Ποίημα του νεαρού Brian Deneke, τραγικού ήρωα της ταινίας "BOMB CITY"

Μην μου λες ότι είμαι ένας κακόμοιρος τοσοδούλης μπροστά σε ασύλληπτα για την κατανόησή μου μεγέθη. Ακόμα και η τοσοδούλα του παραμυθιού κατάφερε στο τέλος να...αποκτήσει φτερά! Μην μου τσαμπουνάς ότι είμαι πολύ μικρός για να καταφέρω οτιδήποτε σημαντικό, για να'χω δυνατότητες που αγγίζουν δυσθεώρητα ύψη, για να αλλάξω οτιδήποτε μέσα στο υπέροχο Χάος της απεραντοσύνης του σύμπαντος. Αφού κι εγώ είμαι κομμάτι ενεργό αυτού του ...εύρυθμου χάους! Θέλω να γίνω ο δαμαστής του θηρίου του εαυτού μου, που αν καταφέρω να γνωρίσω την Ουσία και τη Δύναμη πίσω από τα αυτοματοποιημένα περιτυλίγματά του, μπορώ να γίνω ο μοναδικός κυρίαρχός του...Και ξέρεις; Μπορώ από κάμπια που σέρνεται να μεταμορφωθώ σε πεταλούδα. Που το άνοιγμα των φτερών της στο Τόκιο μπορεί να φέρει τυφώνες στη Νέα Υόρκη και το αντίστροφο...Μπορεί να φέρει τη δραματική ανατροπή, την ολοσχερή μεταβολή κλειστών συστημάτων, την εκτροπή της ροής των "πραγμάτων" προς μεταμορφωτικές κοσμικές λεωφόρους. Σιγά μην κλάψω, σιγά μην φοβηθώ...

Κυριακή 27 Σεπτεμβρίου 2020

" μουτζαχεντίν Ανθρωποφύλακες Υγείας "

   

Ένα δυστοπικό σενάριο για την Ιατρική…

Δυστυχώς η Ιατρική μια κοινωφελής επιστήμη με ακρότητες κι επιβολή, την εργαλειοποίηση της από την πολιτική τον Δογματισμό κάποιων εκφραστών της, την καταπίεση και τον ολοκληρωτισμό που επέτρεψε στο όνομά της, τον Μεσαίωνα της καραντίνας και των lockdown εν ονόματί της (μεσαιωνικό μέσο του 13ου αι.), θα περιέλθει τις επόμενες δεκαετίες σε ολική αναξιοπιστία και υποτίμηση κάτι που όντως εγκυμονεί κινδύνους για την παγκόσμια Υγεία. Ο Νέος Μεσαίωνας δεν έγινε στο όνομα του Θεού αλλά της Υγείας-Ιατρικής ήδη έχει στηθεί Ιερά Εξέταση για επιστήμονες και πολίτες που υπεραμύνονται το Βολταιρικό δίκαιο, τα στοιχειώδη ανθρώπινα δικαιώματα…Ο Διαφωτισμός και η Αναγέννηση που θα επέλθουν θα καταστήσουν το γιατρό μίασμα….Θα βιώσει την υποτίμηση της θρησκείας μετά το Μεσαίωνα και ως σήμερα.

Ο γιατρός θα γίνει ο περίγελoς της κοινωνίας του μέλλοντος . Θα υπάρξει κοινωνική του περιθωριοποίηση, θα είναι ταυτισμένος με το σκοταδισμό και την ανελευθερία, τη στυγνή καταπίεση, τον ολοκληρωτισμό, τον αυταρχισμό, την στέρηση και της τελευταίας ατομικής ή συλλογικής ελευθερίας..Οι άνθρωποι θα βλέπουν γιατρό και θα τον εμπαίζουν, δεν θα θέλουν ν’ακούσουν για ιατρική.. Η αυθεντία από όπου κι αν προέρχεται είναι ιστορικά παρωχημένη και καταδικασμένη…Το τέλος της Ιατρικής είναι κοντά αν οι ίδιοι οι γιατροί δεν αναλάβουν ξανά τις τύχες της, πέραν της κερδοσκοπικής σκοπιμότητας των φαρμακοβιομηχανιών και της πολιτικής…

Η Ιατρική είναι συνώνυμη με τον Ανθρωπισμό ταυτισμένη στις συνειδήσεις των πολλών με την κοινωνική προσφορά και την έρευνα αν συνεχιστεί η ανεξέλεγκτη εμπορευματοποίησή της θ΄απωλέσει ανεπανόρθωτα το κύρος της…Ήδη ο γιατρός δεν είναι ελεύθερος ν΄ασκήσει το λειτούργημά του καθώς είναι δέσμιος στα πρωτόκολλα στη μη ελεύθερη συνταγογράφηση παρά δια ντιρεκτίβων, καταγγέλουν γιατροί στο εξωτερικό…

Και φυσικά θα πρέπει να ληφθούν μέτρα για προστασία της Δημόσιας Υγείας όπως σε κάθε περίπτωση αλλά η έλλειψη μέτρου εκθέτει τα ίδια τα μέτρα, στ’ όνομα του επιμέρους δεν θα πρέπει να θυσιαστεί το σύνολο να φτάσουμε στην κοινωνική συντέλεια..Ο Γερμανός Υπουργός Οικονομικής Συνεργασίας και Ανάπτυξης Gerd Muller είπε ότι το ευρωπαϊκό lockdown θα σκοτώσει περισσότερους απ΄ότι ο ιός.

H ιατρική έγινε για τον άνθρωπο και όχι ο άνθρωπος για την ιατρική..

Απαιτείται μια πολιτική, μια ιατρική με ανθρώπινο πρόσωπο ….και όχι μουτζαχεντίν Ανθρωποφύλακες Υγείας….

Σύνδεση:
"105 Πανεπιστημιακοί (κι ο Έλληνας Καθηγητής Νομικής Charalambos Apostolidis), το νο1 γαλλικής διανόησης-Φιλοσοφίας André Comte-Sponville,επιστήμονες,γιατροί για Covid: δεν θέλουμε πλέον να κυβερνιόμαστε από και δια του φόβου.Δεν είμαστε σε πόλεμο.. αλλά ούτε ο πόλεμος δικαιολογεί κατάλυση του κράτους δικαίου και δημόσιων ελευθεριών.Οι κυβερνήσεις εργαλειοποιούν την επιστήμη.Οι επιταγές προστασίας κατά της μετάδοσης να μην οδηγούν στην προδοσία της ιατρικής ηθικής και των θεμελιωδών ανθρωπιστικών αρχών."


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου