ΧΩΡΙΣ ΤΙΤΛΟ : (γιατί ακόμα και η εύρεση τίτλων ή ορισμών είναι κάτι το περιοριστικό!)

Ξέσκισμα!
Της ψυχής. Των ίδιων των ενστίκτων. Της ελεύθερης ανάπτυξης της σκέψης. Των πιο αυθεντικών χαμόγελων, κυρίως αυτών στα οποία εκείνοι δεν έβλεπαν το λόγο. Των παιδικών μας παιχνιδιών στη γειτονιά, όταν οι γειτόνοι έσκουζαν κι αγρίευαν για το πόσο ταράζουμε την ησυχία τους και οι γέροι μας μάς φώναζαν να χωθούμε στα σπίτια μας για να μην ενοχλούμε. Των πρώτων μας σκιρτημάτων που ενοχοποιούνταν και καταδικάζονταν από την αρρώστια της χαμηλοβλεπούσας κομπλεξικής ομήγυρης, κοινωνιούλας γονιών, συγγενών, δασκάλων, αυτόκλητων δικαστών, παπάδων, ηθικολόγων υποκριτών.
Της αγάπης για μάθηση από το παραλήρημα σογιών και περίγυρων και εκπαιδευτικών κάτεργων για προσκόμμιση των πρέποντων βαθμών και απόκτησης λειψής και στρεβλής γνώσης.
Των πανιών στα καραβάκια που φτιάχναμε από μικροί.
Των σχεδίων πλεύσης σε ρότες προσωπικές, περιπειώδεις, ανακαλυπτικές.
Της άρνησης ψυχαναγκαστικής εισόδου μας στη δουλεμπορική αγορά εργασίας τους, στα σαλόνια της ασφυκτικής κι αυτοματοποιημένης κανονικότητάς τους, στα πυραμιδικά ιδρύματα της πραγματικότητάς τους.
Των εννοιών που μας δίδασκαν στη θεωρία τους και σταύρωναν στην πράξη τους.
Της ανάγκης να φωνάξεις, να φωνάξεις έστω και αν παραμείνεις λουφαγμένος στη γωνία, αλλά όχι! τους κακοφαινόταν ακόμη κι αυτό, γιατί...ακούγεσαι! Οφείλαμε να σφραγίζουμε το στόμα μας όταν μας έπνιγε η μυστική κραυγή του πεσμένου σε κώμα που αντιλαμβανόταν το φως της ύπαρξης μα δεν μπορούσε να σαλέψει κινούμενος προς αυτό...

Αλλά...

...η επανάσταση είναι ένα αγόρι κι ένα κορίτσι που, αγριεμένα και πιασμένα χέρι χέρι, αφήνουν πίσω τις νουθεσίες των γνωστικών γονέων και την αποσύνθεση της ασφάλειας και των μεταμφιέσεων του μνήματος του παλιού κόσμου. Και, μεθυσμένα από τις αιώνιες χαρές και πιο γενναίες υποσχέσεις της ζωής, ανακαλύπτουν μαζί καινούργιες συναρπαστικές διαδρομές. Όχι για να σταθούν στο ξεκίνημά τους εκθειάζοντάς τες απλώς. Όχι για να παγιδευτούν σε ατέλευτες ομιλίες, θεωρίες και διακηρύξεις γύρω από το ρίσκο και τα οφέλη του τολμήματος. Όχι για να γενούν στο πέρασμα τελικά τα σκιάχτρα του εαυτού τους και των αρχικών προθέσεών του, ώστε ν'αποθαρρύνουν και μελλοντικούς συν-οδοιπόρους. Αλλά για να γενούν τα ίδια το ταξίδι, ο αυτοκαθορισμός της πορείας και η εκπλήρωση της λαχτάρας...

" Όλη μου τη ζωή ο κόσμος προσπαθεί να ταρακουνήσει το κλουβί μου για να με αναγκάσει να εκραγώ. Με δοκιμάζει. Προσπαθώντας να βρει την αδυναμία μου. Η μάνα μου έλεγε 'γιε μου μην κάθεσαι στο κρύο' κι ο πατέρας μου το ίδιο. Θα έλεγε 'ποτέ σου μη χάσεις τον έλεγχο του εαυτού σου'. Αλλά ανοίγω το παράθυρο. Αφήνω τον κρύο αέρα να διαπερνάει. Έχασα τον έλεγχο" - Ποίημα του νεαρού Brian Deneke, τραγικού ήρωα της ταινίας "BOMB CITY"

Μην μου λες ότι είμαι ένας κακόμοιρος τοσοδούλης μπροστά σε ασύλληπτα για την κατανόησή μου μεγέθη. Ακόμα και η τοσοδούλα του παραμυθιού κατάφερε στο τέλος να...αποκτήσει φτερά! Μην μου τσαμπουνάς ότι είμαι πολύ μικρός για να καταφέρω οτιδήποτε σημαντικό, για να'χω δυνατότητες που αγγίζουν δυσθεώρητα ύψη, για να αλλάξω οτιδήποτε μέσα στο υπέροχο Χάος της απεραντοσύνης του σύμπαντος. Αφού κι εγώ είμαι κομμάτι ενεργό αυτού του ...εύρυθμου χάους! Θέλω να γίνω ο δαμαστής του θηρίου του εαυτού μου, που αν καταφέρω να γνωρίσω την Ουσία και τη Δύναμη πίσω από τα αυτοματοποιημένα περιτυλίγματά του, μπορώ να γίνω ο μοναδικός κυρίαρχός του...Και ξέρεις; Μπορώ από κάμπια που σέρνεται να μεταμορφωθώ σε πεταλούδα. Που το άνοιγμα των φτερών της στο Τόκιο μπορεί να φέρει τυφώνες στη Νέα Υόρκη και το αντίστροφο...Μπορεί να φέρει τη δραματική ανατροπή, την ολοσχερή μεταβολή κλειστών συστημάτων, την εκτροπή της ροής των "πραγμάτων" προς μεταμορφωτικές κοσμικές λεωφόρους. Σιγά μην κλάψω, σιγά μην φοβηθώ...

Τρίτη 7 Ιουλίου 2015

Άραγε κατά πόσο νομιμοποιούσουν για αυτό;




Όταν μιλούσαμε για "ενωτικό μέτωπο", ενόψει των εξελίξεων, εννοούσαμε (κάτι που δεν χρειαζόταν πιστεύουμε περισσότερες επεξηγήσεις) σαφώς περί ένωσης σε επίπεδο κόσμου και δυνάμεων από τα κάτω, ανεξαρτήτως κομματικών και ιδεολογικών πεποιθήσεων και προτιμήσεων. Ανθρώπων που  παλεύουν ενάντια σε μικρούς "θεούς" (=κερδοσκόπους-τοκογλύφους-εγχώριους καταχραστές του δημόσιου χρήματος-εργοδότες που θησαυρίζουν από τις καταστάσεις) και δαίμονες(=μια συμμορία τεχνοκρατών και γραφειοκρατών που αντιμετωπίζουν τους λαούς ως σφάγια και αναλώσιμα πιόνια στην ταμειακή μηχανή τους).

ΔΕΝ αναφερόμασταν σε αποδεδειγμένα σεσημασμένους δωσίλογους, συνεργούς σε σχεδιασμούς κοινωνικών γενοκτονιών και πρόθυμους διεκπεραιωτές επιβολής και παγίωσης μιας επονείδιστης εργασιακής δουλείας που είχαν το σαδιστικό θράσος να της προσδίδουν και "κοινωφελή χαρακτήρα"("Κοινωφελής", ενοικιαζόμενη εργασία... και  «Ωφελούμενοι» δουλοπάροικοι) και ξεχαρβάλωσης του κοινωνικού ιστού και των ζωτικών υποδομών του(«Eκατόμβες νεκρών» ετοιμάζει η κυβέρνηση- Οι πρωθυπουργοί και υπουργοί Υγείας ήταν εδώ και χρόνια ενήμεροι για τους χιλιάδες νεκρούς που θα φέρει η πολιτική λιτότητας), ξεπωλητών του δημόσιου πλούτου και των φυσικών πόρων της χώρας (βλέπε π.χ. αρχέγονο δάσος Σκουριών Χαλκιδικής και "Eldorado Gold") σε διεθνείς "επενδυτές" και  τυχοδιώκτες έναντι εξευτελιστικού κάθε φορά πινακίου φακής, μηχανορράφους σε βάρος της δημόσιας υγείας (Η εισαγωγή των γενετικά τροποποιημένων οργανισμών, κοινώς μεταλλαγμένων, στην Ε.Ε. και η χώρα (ποια να είναι άραγε;) που σχεδόν πρωτοστατεί στο καλωσόρισμα και εγκατάστασή τους στα ευρωπαϊκά εδάφη...) και ταγμένους ψυχή τε και σώματι στα πολυεθνικά ψυχοπαθητικά συμφέροντα και τοκογλυφικά κέντρα αφαίμαξης των τοπικών οικονομιών και δημιουργίας χρέους από το τίποτα (ΒΙΝΤΕΟ (από τη γερμανική TV): "Στα Ίχνη της Τρόικας" (" Η ΕΕ και το ΔΝΤ θυσίασαν την Ελλάδα ") "...άλλαξε ο εσωτερικός κανονισμός του ΔΝΤ εν μια νυκτί μόνο για την Ελλάδα(;)". και Η διαπλανητική ανωμαλία του παγκόσμιου οικονομικού μοντέλου!)

Επίσης, είχαμε επισημάνει πριν το δημοψήφισμα το εξής για εμάς πολύ σημαντικό από την αμέσως επόμενη στιγμή του: "εφόσον γίνει το δημοψήφισμα και η κυβέρνηση αποσπάσει από αυτό εκείνο που θέλει, δεν θα πρέπει με άστοχες ενέργειες να το ευτελίσει, να το "κάψει" έως και διαστρεβλώσει στα χέρια της." Έχουμε λοιπόν την εντύπωση, ότι αυτό ακριβώς έπραξε η κυβέρνηση αμέσως μετά την είσπραξη ενός, κι από τη συμβολική ανάγνωσή του, σημαντικότατου "Όχι". Ως αντίδραση συνειδητή και φυσικά ως αποτέλεσμα συσσωρευμένης οργής και παρά την κολοσσιαία μιντιακή και ευρωπαϊκή εκστρατεία (εκπορευμένη από τους επίδοξους "σωτήρες" του τόπου) δυσφήμισης του δημοψηφίσματος και διάχυσης εσχατολογικής καταστροφολογίας. Μια ξεκάθαρη λαϊκή αποδοκιμασία σε όλα αυτά που αναφέραμε  σχεδόν επιγραμματικά στην ακριβώς παραπάνω παράγραφο και παρά το τεχνηέντως επιβεβλημένο κλείσιμο των παρασιτικών τραπεζών και τη χορήγηση ρευστού "με δελτίο".
Κι όταν λέμε ότι αυτό έπραξε η κυβέρνηση, αμέσως μετά το θετικό αποτέλεσμα γι'αυτήν, εννοούμε περί διαστρέβλωσης της σημασίας του. Ή να πούμε περί "λαθεμένης ανάγνωσης";


Γιατί ΔΕΝ ΝΟΜΙΜΟΠΟΙΕΙΣΑΙ ΝΑ ΣΥΓΚΑΛΕΙΣ ΑΥΤΟΥΣ ΣΤΟ ΙΔΙΟ ΤΡΑΠΕΖΙ της χάραξης πορείας της επόμενης ημέρας, μιας τέτοιας βαρύνουσας ιστορικής και κοινωνικοπολιτικής συγκυρίας και να τους χρίζεις "ίσους και όμοιους συνεργάτες της κυβέρνησής σου"!
ΔΕΝ νομιμοποιείσαι, παρά την "καλή σου ενωτική διάθεση" λόγω "εθνικής προσπάθειας" ή τη χριστιανικού τύπου συγχώρεση (παρά τη δηλωμένη αθεΐα σου) και στις υβριστικές έως και βαρύτατα προσβλητικές δηλώσεις τους για τους χειρισμούς έως και το ποιόν το δικό σου και της κυβέρνησής σου. Εκτός κι αν στο δημοψήφισμα είχες και μια άλλη παράγραφο, με ψιλά γράμματα, όπου το "Όχι" σήμαινε και μεγαλόψυχη συγχώρεση των πεπραγμένων όλων αυτών των σαπισμένων φρούτων...
ΔΕΝ νομιμοποιείσαι να χρίζεις ισότιμους συνομιλητές αυτούς που τα τελευταία χρόνια επιχείρησαν να αποτεφρώσουν την κοινωνία και κυρίως τα ασθενέστερα στρώματά της (τα οποία και δηλώνεις ότι υπερασπίζεσαι και προστατεύεις!) και να ξεσκίσουν ό,τι είχε απομείνει από το μπαλωμένο ένδυμα της δημοκρατίας. Με κάθε τρόπο, παρανοϊκό χαράτσι και δολοφονικό φόρο, αυταρχικές μεθοδεύσεις και ενορχηστρωμένο εξευτελισμό του συντάγματος με βομβαρδισμό "πράξεων νομοθετικού περιεχομένου" και παράτυπων και παράνομων τροπολογιών.
Πρωτίστως, ΔΕΝ νομιμοποιείσαι γιατί ο ίδιος ο κόσμος, που το βράδυ του δημοψηφίσματος ύμνησες το κουράγιο και επαίνεσες τη θέλησή του, σου έδωσε αυτό το ποσοστό κάνοντάς σου συνάμα σαφές (εκτός κι αν εσύ κάνεις πώς δεν κατάλαβες) την αηδία του απέναντι σε αυτές τις δυνάμεις του ψεύδους-της τρομοκράτησης-της εσχάτης προδοσίας που εσύ κάλεσες σε συνάντηση και απόπειρα σύγκλισης, μαζί τους. Με αυτούς. Αυτούς! "Τα φίδια στον κόρφο", την επώδυνα δοκιμασμένη και θανάσιμα αποτυχημένη "συνταγή", αυτούς που οκόσμος ήθελε να στείλει μια και καλή στη δεξαμενή των δύσοσμων αποβλήτων της Ιστορίας (του).

Αλλά εσύ κρίνεις πως τα εγχώρια αγκάθια μπορούν και να μεταμορφωθούν, έστω και προσωρινά, σε ρόδα.
Όπως και... ευελπιστείς! Πως η πιο αυταρχική, αντιλαϊκή και ισοπεδώτρια κάθε δημοκρατικού θεσμού(βλέπε περί "Κομισιόν"), μισάνθρωπη, κυνική, μη εκλεγμένη θεσμικά και μυστικοπαθής(βλέπε περί οργάνου με τον τίτλο "Eurogroup"), οργανωμένη πάνω σε μια επικίνδυνα αποδομητική αντίληψη περί οικονομίας, προστάτιδα της υψηλής κερδοσκοπίας και τοκογλυφίας με πολυεθνικά και γεμάτα "χρηματοπιστωτικό κύρος" ονοματεπώνυμα, αυτού του είδους η εξουσία με αυτής της νοοτροπίας τους "θεσμούς" θα το ξανασκεφτεί καλύτερα στη νέα διαπραγμάτευση. Υιοθετώντας αντιλήψεις περί "κοινωνικής δικαιοσύνης".

Χμ...

ανιχνευτής

ΥΓ: την Κυριακή αποφάσισα κι εγώ να επισκεφτώ ένα εκλογικό τμήμα και να σταυρώσω το κουτάκι με το "ΟΧΙ". Αυτό όμως σε καμία περίπτωση δεν σήμαινε και..."γιατί όχι;"
Γιατί μια "δημοκρατία", που θέλει να έχει στοιχειώδη σεβασμό στον εαυτό της και τους θεσμούς της, όχι μόνο δεν τσαλαπατά την προσωπικότητα των πολιτών της, αλλά και θωρακίζει τις άμυνές της απέναντι σε αυτούς που έχουν αποδείξει ότι την επιβουλεύονται και την περιφρονούν και τους τιμωρεί παραδειγματικά.
Ή.."όχι";


2 σχόλια:

  1. @
    "ΔΕΝ νομιμοποιείσαι γιατί ο ίδιος ο κόσμος, που το βράδυ του δημοψηφίσματος ύμνησες το κουράγιο και επαίνεσες τη θέλησή του, σου έδωσε αυτό το ποσοστό κάνοντάς σου συνάμα σαφές (εκτός κι αν εσύ κάνεις πώς δεν κατάλαβες) την αηδία του απέναντι σε αυτές τις δυνάμεις του ψεύδους-της τρομοκράτησης-της εσχάτης προδοσίας που εσύ κάλεσες σε συνάντηση και απόπειρα σύγκλισης, μαζί τους. Με αυτούς. Αυτούς! "Τα φίδια στον κόρφο", την επώδυνα δοκιμασμένη και θανάσιμα αποτυχημένη "συνταγή", αυτούς που οκόσμος ήθελε να στείλει μια και καλή στη δεξαμενή των δύσοσμων αποβλήτων της Ιστορίας (του)."

    Έτσι ακριβώς. Το μή τοξικό (όπως μου αρέσει να το αποκαλώ) κομμάτι του πληθυσμού, που αψήφισε την μηντιακή και εργοδοτική terrorganda, πρέπει όχι μόνο να μην κλείσει το μάτι που μισάνοιξε, αλλά να ανοίξει και το άλλο. Να περιφρουρήσει και να επιβάλλει ΜΕ ΟΠΟΙΟΝ ΤΡΟΠΟ ΝΟΜΙΖΕΙ την επιλογή του για κοινωνική δικαιοσύνη στη χώρα (γιατί για μένα αυτό σημαίνει το "όχι", όπως κι αν ερμηνευθεί). Να μην αποκοιμηθεί. Π.χ. να απαιτήσει κι άλλο δημοψήφισμα για όποια "συμφωνία" του φέρουν.
    Αν μή τί άλλο, είναι κάβλα να μην μπορούν να κάνουν τίποτα χωρίς εσένα...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Όπως τα λες περί ανοιχτών (και υποψιασμένων) ματιών.Όσο για αυτή την κάβλα που λες, ναι! είναι του τύπου "καβλώνω άρα υπάρχω!" Σκέψου αυτή την "πειραγμένη ρήση" απαλλαγμένη από τη σεξουαλική φόρτιση και ενδεδυμένη με την ποιότητα εκείνης της ευδαιμονίας που προσφέρει στον άνθρωπο μια ριζικά και κατηγορηματικά (διαρκώς εξελισσόμενη) ανθρωποκεντρική κοινωνικοπολιτική συνθήκη!

      Διαγραφή