" Ελευθερία κι όχι τυραννία για σένα;
Φρέντι...
ναυτικέ των θαλασσών.
Δεν πληρώνεις ποτέ ενοίκιο.
Είσαι ελεύθερος να πας όπου σ'ευχαριστεί.
Πήγαινε λοιπόν.
Πήγαινε σε όποιο γεωγραφικό πλάτος επιθυμείς και καλή τύχη.
Γιατί, αν βρεις έναν τρόπο να ζήσεις
χωρίς να υπηρετείς έναν αφέντη...
...οποιονδήποτε αφέντη...
πες το και σ'εμάς τους υπόλοιπους, εντάξει;
Γιατί τότε θα είσαι ο πρώτος άνθρωπος στην ανθρώπινη ιστορία
που θα το'χει καταφέρει..! "
από την ταινία "Τhe Master" (2012), μια από τις πιο "εσωτερικές" ταινίες της τελευταίας δεκαπενταετίας τουλάχιστον (επίσης το "Αmerican Beauty" του 1999, ήταν μια ταινία που είχε κάτι πραγματικά πολύ σημαντικό να πει, σε σχέση και με τον αρχικό τίτλο της ανάρτησης...).
Ιστοριούλες περί εαυτού κι ελευθερίας ή ελευθερίας του εαυτού...
"Γαμώτο μου και ούτε μια πέτρα δεν πέταξα, πρώτη φορά κατέβηκα στο δρόμο και κοίτα τι έπαθα!" σκεφτόταν στριμωγμένος μέσα στο τροχοφόρο κλουβί που τον μετέφερε στα κεντρικά της μπατσαρίας, μαζί με άλλα νεαρά αγόρια και κορίτσια, κάποια από αυτά με μώλωπες και αίμα στο πρόσωπο.
Στα κεντρικά, του φέρθηκαν σχεδόν σα να ήταν κάτι σαν κοινός εγκληματίας και του κακοφάνηκε. Σκεφτόταν πως όταν τελειώσει με την ειδικότητά του ως γιατρός, δεν θα 'ταν άσχημα τελικά, όπως τον συμβούλευε κι ο άνεργος πλέον πατέρας του ελέω μνημονιακής "ανάπτυξης", να γυρέψει δουλειά σε μια άλλη χώρα. Όπου υπήρχε ακόμη στοιχειώδης σεβασμός στα δικαιώματα των ατόμων και της ελευθερίας τους στην επιλογή και το δικαίωμα εργασίας και έκφρασης. Αυτά που η "ελεύθερη αγορά" στραγγάλιζε με ύπουλο και βάναυσο τρόπο, στο όνομα της...ελευθερίας.
Ξαφνικά ένας ένστολος που φαινόταν συνομήλικός του, τον σκούντηξε στον ώμο και τον έβγαλε από τις σκέψεις του:
- Με θυμάσαι ρε τσόγλανε; του είπε με μάτια που γυάλιζαν.
-Μα...εσύ δεν είσαι ο Κ., που ήμασταν συμμαθητές στο δημοτικό; Άλλαξες! Έγινες μπ...ήθελα να πω αστυνομικός; Θυμάμαι που ήσουν ένα πολύ καλό και ήσυχο παιδί, σχεδόν δεν σε πρόσεχε κανείς! Ε...μα γιατί με βρίζεις όμως; Σου είχα κάνει κάτι μήπως;
Η σφαλιάρα από το βαρύ χέρι του πρώην συμμαθητή του ήταν τόσο δυνατή που του άνοιξε τη μύτη, συνοδευόμενη με τα λόγια καταπιεσμένου μίσους χρόνων:
- Έγινα μπάτσος! Ναι ρε! Για να είμαι ελεύθερος να βουλώνω κάτι στόματα σαν το δικό σου! Ώστε δεν με πρόσεχε κανείς τότε; Τώρα όμως σου τράβηξα την προσοχή έτσι; Μεγάλωσα βλέπεις και βρήκα τον εαυτό μου!
β) Η Λ. κοίταξε ίσια στα μάτια τον Χ, ένα ύφος που ξεχείλιζε από λαγνεία ανέμεικτη με έρωτα, και του είπε:
- Σε αγαπώ τόσο πολύ κι ας είμαστε τόσο διαφορετικοί! Το ξέρεις και ξέρω πως δεν σου είμαι αδιάφορη! Αλλιώς δεν θα μου έκανες έρωτα με τόσο πάθος. Χαίρομαι που το προκάλεσα να συμβεί αυτό. Θέλω να είμαστε μαζί, δεν είμαι ο εαυτός μου τελευταία, σε σκέφτομαι συνέχεια..
Ο Χ. την κοίταξε με ένα θλιμμένο χαμόγελο και της είπε με απαλή φωνή:
- Κακώς που δεν είσαι ο εαυτός σου, μην κάνεις εκπτώσεις για κανέναν, ούτε για εμένα.
Μου αρέσεις πάρα πολύ κι αυτό φάνηκε όπως καταλαβαίνεις, αλλά ως εκεί...Όπως το είπες είμαστε πολύ διαφορετικοί. Θα είμαι ειλικρινής, θέλω να είμαι ο εαυτός μου πάντα. Δεν είμαι ερωτευμένος μαζί σου και δεν το θεωρώ το να είμαστε μαζί σωστό. Είμαι μόνο 23 χρονών και θέλω να γνωρίσω κι άλλες γυναίκες, δεν νιώθω έτοιμος να δεσμευτώ. Ίσως γιατί έχω μια δική μου αντίληψη περί ελευθερίας που δεν ταιριάζει καλώς ή κακώς με τη δική σου, απ'όσο έχω καταλάβει το λίγο καιρό που σε ξέρω. Μου άρεσε ό,τι συνέβη μαζί σου, αλλά καλύτερα να τραβήξει ο καθένας το δρόμο του, γιατί δεν είναι σωστό να συνεχίσουμε τις στενές επαφές μια κι εσύ νιώθεις έτσι κι εγώ όχι.
Η Λ. τον κοιταξε με οργή, έμοιαζε έτοιμη να του χιμήξει σαν αγριόγατα:
- Να τη χέσω την αντίληψή σου περί ελευθερίας. Και την ειλικρίνειά σου!Δεν τελειώσαμε τ'ακούς;
Λίγες μέρες μετά έκανε απόπειρα αυτοκτονίας, τη γλίτωσε (δεν κάνεις κάθετες τομές στις φλέβες αν θες να πεθάνεις στ'αλήθεια), ανακατεύτηκαν σόγια, φίλοι και γνωστοί, έπεσε τεράστια πίεση προς τη μια πλευρά και στο τέλος ο Χ. βρέθηκε παντρεμένος με τη Λ.
Ο Χ. πέθανε μετά από 10 χρόνια από καρκίνο στα έντερα. Λίγο πριν πεθάνει, που τον είδα στο νοσοκομείο, μου είπε πως ένιωθε τελείως ξένος με τον εαυτό του. Η Λ. ξαναπαντρεύτηκε έναν καραβανά.
γ) Οι νεαροί σύντροφοι και "συναγωνιστές" είχαν μαζευτεί στη συνέλευση της τοπικής του "κόμματος του λαού". Ο Ν. (παλιός φίλος) έκανε την πρότασή του επί του θέματος της συζήτησης, που παρέκκλινε πολύ από το πνεύμα των "συντρόφων" και την ομοφωνία τους.
-Τι με κοιτάτε έτσι ρε συντρόφια; Δηλαδή δεν είμαστε ελεύθεροι να εκφράζουμε τουλάχιστον τις απόψεις μας; Δηλαδή υπάρχει τελικά ακόμα κι εδώ αστυνομία σκέψης;
Οι άλλοι, οι "σύντροφοι" τον κοίταξαν με βλέμματα αμηχανίας έως απέχθειας. Το λόγο πήρε ο αρμόδιος "καθοδηγητής", που σε κάθε συνέλευση εξέφραζε και μετέφερε τις κατευθυντήριες γραμμές του..κόμματος του λαού.
-Σύντροφε, τι είναι αυτά που λες; Παραφέρεσαι και ζήτα αμέσως συγγνώμη. Όσο για την ιδέα σου; Καλή είναι στις προθέσεις της, δεν λέω! αλλά ξεφεύγει από τις βασικές θέσεις κι αντιλήψεις του κόμματος. Η αλληλεγγύη που μας λες έχει και όρια αν δεν μπορείς να αποκομμίσεις κι έμπρακτα οφέλη! Και ελευθερία είναι να είσαι σε θέση να στηρίζεις και να παίρνεις στήριξη από τους συντρόφους σου στον ταξικό αγώνα ενάντια στο καπιταλιστικό κτήνος.
Ο Ν. δεν άντεξε, τα είχε μαζέψει κι από καιρό.
-Ρε! δεν τη θέλω την ελευθερία σας υπό όρους, ούτε το σεχταρισμό σας, ούτε τη συλλογική σας ταξική χολή. Δεν μου κάνετε, τ'ακούτε; Βάλτε τα συντροφιλίκια εκεί που ξέρετε, η δικιά μου ελευθερία δεν έχει σημεία επαφής με τη δικιά σας, θέλει αέρα να αναπνέει και χώρο να κινηθεί!
Οι πρώην σύντροφοι τον πέταξαν έξω με τις κλωτσιές. Και κυκλοφόρησαν και φήμες ότι ήταν και κρυφοφασίστας, εχθρός ταξικός...
ανιχνευτής
Είχε αναρτηθεί αρχικά στο no Gravity Zone
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου