Όπως το βλέπω εγώ, με πολύ λίγες κουβέντες: δημοκρατία (πραγματική και όχι ιμιτασιόν ή απροκάλυπτα κουρελιασμένη) ισχύει όταν υπάρχει σύγκλιση ατομικού και συλλογικού συμφέροντος, ανάληψη ευθυνών (και όχι ανάθεση σε επαγγελματίες "ειδικούς") από κάθε μέλος της κοινότητας και ενεργός πρόσβαση, με διάφορους τρόπους, στις διαδικασίες λήψης αποφάσεων επί των κοινών, σε κάθε σημαίνουσα πτυχή τους. Με τη θέσπιση τέτοιων θεσμών που ρητά προϋποθέτουν τη συλλογική δραστηριότητα.
Αν τα παραπάνω φαντάζουν στους περισσότερους σαν γραφική ουτοπία, τότε οι κοινωνίες είναι καταδικασμένες να βιώνουν δυστοπικές και καθόλου σπάνια οργουελικές καταστάσεις με αφύσικα μοντέλα ζωής και καταστροφικές συνέπειες.
ανιχνευτής
" ΤΙ ΔΕΝ ΘΑ (ΜΑΣ) ΣΥΜΒΕΙ ΠΟΤΕ ΜΕ ΕΚΛΟΓΕΣ "
Όταν κάποτε τα εκλογικά παζάρια θα χαρακτηρίζονται από τους ιστορικούς ως μαζική παράκρουση και γραφικότητα...
Στις κοινωνίες των "συνενώσεων του πλούτου" δεν υπάρχει ούτε δημοκρατία ούτε ελευθερία, υπάρχει όμως εκτόνωση των μαζών σε "θεαματικές αρένες"..
Περί δημοκρατίας ο λόγος
"Η δημοκρατία βέβαια δεν ολοκληρώνεται ποτέ. Είναι ένα δυναμικό σύστημα. Που διαρκώς αυτοθεσμίζεται. Δημοκρατία σημαίνει αυτονομία, με την έννοια ότι οι νόμοι του κράτους προέρχονται από τον λαό. Όχι τον θεό ή τους αρχόντους.
Δεν ξέρουμε λοιπόν τι είναι δημοκρατία. Νομίζουμε ότι δημοκρατία είναι αντιπρόσωποι-βουλευτές με 4-ετείς θητείες και κόμματα και βουλή που νομοθετεί και ηγεσία της δικαιοσύνης διορισμένη από την κυβέρνηση. Αλλά κάνουμε λάθος. Μεγάλο. Και το πληρώνουμε καθημερινά. Για γενεές επί γενεών.
Ο κοινοβουλευτισμός δεν είναι δημοκρατία. Είναι ολιγαρχία ελαφρώς καλυμμένη.
Στην δημοκρατία οι πολίτες διοικούν, νομοθετούν και δικάζουν άμεσα. Αν είχαμε δημοκρατία, τότε οι πολίτες
δεν θα άφηναν το χρέος να φτάσει στα 300 δις, με δάνεια επί δανείων
δεν θα παράγγελναν υποβρύχια που γέρνουν και Απάτσι που πέφτουν
δεν θα ψήφιζαν νόμους υπέρ των πανωτοκίων των τραπεζών
δεν θα ψήφιζαν νόμο που εξαιρεί υπουργούς από την απονομή δικαιοσύνης
δεν θα επέτρεπαν ΦΠΑ στο πόσο είναι τώρα ρε παιδιά;
δεν θα έπαιζαν τα αποθεματικά των ταμείων σε τοξικά ομόλογα
δεν θα πουλούσαν αντί πινακίου φακής κερδοφόρες δημόσιες επιχειρήσεις στρατηγικής μάλιστα σημασίας
δεν θα …
[...]Το μεγάλο στήριγμα της δημοκρατίας είναι η μικρή ελεύθερη ιδιοκτησία. Η μικρή επιχείρηση δηλαδή. Είτε πρόκειται για αγρότη ή αυτο-απασχολούμενο επαγγελματία είτε πρόκειται για αυτό που λέμε μικρο-μεσαία επιχείρηση. Η σχέση της δημοκρατίας με την μικρή ελεύθερη ιδιοκτησία και επιχείρηση είναι ζήτημα επιβίωσης της ίδιας της δημοκρατίας. Ζωής και θανάτου. Της δημοκρατίας.
[...]Μεγάλο μυστικό: Η πραγματική εξουσία δεν ασκείται από τους άρχοντες που εκλέγει ο λαός
Στον κοινοβουλευτισμό, η κυβέρνηση που εκλέγει ο λαός στις εκλογές, δεν κυβερνά. Διαχειρίζεται απλώς τα ζητήματα. Ενας απλός διαχειριστής.
Οι επιλογές της κυβέρνησης σε αυτή την διαχείριση είναι περιορισμένες. Οχι τόσο από το Σύνταγμα και τους νόμους. Η κυβέρνηση μπορεί να επιστρατεύσει συνταγματολόγους που θα ερμηνεύσουν το Σύνταγμα κατά τα συμφέροντά της. Στο παρελθόν το πρόσφατο, αλλά και το πιο μακρινό, θα βρει κανείς στην ελληνική ιστορία πλείστα όσα επεισόδια όπου το Σύνταγμα έγινε λάστιχο. Πάντα με την «επιστημονική» συμβολή και την σοφή γνωμοδότηση έγκριτων συνταγματολόγων.
Το ρεπερτόριο των επιλογών που έχει μια κυβέρνηση στον κοινοβουλευτισμό, ως διαχειριστής, περιορίζεται και υποτάσσεται στην θέληση των εξω-θεσμικών κέντρων για λογαριασμό των οποίων η κυβέρνηση ασκεί την εξουσία της. Λιγώτερο ή περισσότερο κάθε κυβέρνηση στον κοινοβουλευτισμό έχει «υπογράψει» γραμμάτια. Αλλιώς δεν θα γινόταν ποτέ κυβέρνηση. Δεν θα μπορούσε εν ολίγοις να σταθεί στην εξουσία περισσότερο από μερικές εβδομάδες.
Με τα εξω-θεσμικά κέντρα και τα πρόσωπα αυτά, οι κορυφαίοι της κυβέρνησης, και της πολιτικής εξουσίας γενικά, κάνουν συχνά και προσωπικές συμφωνίες. Διάφορες συμφωνίες. Ολες αυτές οι συμφωνίες και τα γραμμάτια πρέπει μετά να εξαργυρωθούν κατά την διάρκεια της άσκησης της εξουσίας.
Ουσιαστικά η πραγματική εξουσία είναι στα χέρια προσώπων που δεν είναι ευρέως γνωστά. Ετσι η κυβέρνηση υποδύεται πως κυβερνά. Πως έχει πρόγραμμα να εφαρμόσει. Ενώ το μόνο που έχει να εφαρμόσει είναι η θέληση και τα συμφέροντα των ελεγκτών της. "
Η δημοκρατία είναι τόσο απλή που χωράει σε ένα φύλλο Α4
Κατεβάστε αυτό το κείμενο στον υπολογιστή σας σε μορφή Microsoft Word, σε ένα Α4, για να το τυπώσετε και να το μοιράσετε.
Χρησιμοποιούμε όλοι την λέξη δημοκρατία και τα παράγωγά της σχεδόν καθημερινά. Ομως η άγνοιά μας για το τι είναι δημοκρατία είναι τεράστια. Κι όμως δεν θα πρεπε μια και για να περιγραφεί το τι είναι η δημοκρατία, φτάνει και περισσεύει ένα φύλλο Α4.
Η δημοκρατία είναι μία απλή μέθοδος για να αυτο-κυβερνηθεί ένα σύνολο ανθρώπων. Είναι μια διαδικασία που μοιράζει την πολιτική ισχύ, την εξουσία δηλαδή, εξίσου σε όλα τα μέλη αυτού του συνόλου. Είτε πρόκειται για έναν σύλλογο, είτε πρόκειται για μια ολόκληρη χώρα.
Η δημοκρατία είναι μια διαδικασία που μας δίνει την δυνατότητα να παίρνουμε και να εφαρμόζουμε αποφάσεις, να επιτηρούμε την εφαρμογή τους, και να απονέμουμε δικαιοσύνη, συμμετέχοντας όλοι και άμεσα στα όργανα, τα σώματα και τους θεσμούς, χωρίς αντιπροσώπους.
Στην δημοκρατία προβλέπεται ΕΝΑ ΜΟΝΟ ΟΡΓΑΝΟ: η γενική συνέλευση όλων των μελών. Αυτή η γενική συνέλευση είναι που αποφασίζει τι άλλα όργανα ή σώματα ή θεσμούς θα συστήσει. Διότι η δημοκρατία αλλάζει διαρκώς τους θεσμούς της. Η δημοκρατία δεν γίνεται ποτέ τέλεια. Παραμένει πάντοτε ατελής. Αλλάζει ή καταργεί όργανα, σώματα και θεσμούς και στην θέση τους βάζει άλλα.
Μπορεί μια δημοκρατία να αποφασίσει πως θα έχει ένα όργανο, για παράδειγμα, που θα προετοιμάζει τα νομοσχέδια, και θα ονομάσει μάλιστα αυτό το όργανο Βουλή, και μετά θα έρχονται τα νομοσχέδια στην γενική συνέλευση για να γίνουν νόμοι. Μπορεί μια άλλη δημοκρατία να αποφασίσει μια εντελώς άλλη διαδικασία για το νομοπαρασκευαστικό έργο.
Με τον ίδιο τρόπο μια δημοκρατία δημιουργεί και αλλάζει συνεχώς και όλους τους άλλους θεσμούς και όργανα που πιστεύει ότι χρειάζεται. Από την κυβέρνηση της ως τον τρόπο απονομής της δικαιοσύνης. Ολα τα μέλη-πολίτες είναι εν δυνάμει πρωθυπουργοί, υπουργοί κλπ. Ολα τα μέλη-πολίτες είναι εν δυνάμει δικαστές καθώς η δημοκρατία υποστηρίζει πως και η απονομή δικαιοσύνης είναι καθαρά πολιτικό ζήτημα και όχι τεχνικό. Ολοι αυτοί οι θεσμοί και τα όργανα καθώς και οι μορφή τους, αποφασίζονται από την γενική συνέλευση όλων των μελών. Δηλαδή από όλους.
Η γενική συνέλευση έχει κατάλογο εγγεγραμμένων μελών. Δεν γίνεται δημοκρατία χωρίς κατάλογο μελών (με όνομα, διεύθυνση και τηλέφωνο).
Για την ανάδειξη στα αξιώματα χρησιμοποιείται η κλήρωση μεταξύ όλων των ενδιαφερομένων για το κάθε αξίωμα. Οχι η εκλογή. Η εκλογή είναι ολιγαρχικός τρόπος. Με εκλογή, και όχι κλήρωση, γίνεται η ανάδειξη για τις ελάχιστες εκείνες μόνο θέσεις που απαιτούν απαραιτήτως υψηλή εξειδίκευση και κατάρτιση. Οι υπουργοί για παράδειγμα θα αναδεικνύονταν μάλλον με κλήρωση.
Η θητεία στα αξιώματα δεν υπερβαίνει ποτέ το ένα έτος. Μπορεί να υπάρχουν αξιώματα με διάρκεια ένα 24ωρο. Κανείς δύο φορές στην ίδια θέση. Ιδίως εκείνοι που επιλέχθηκαν με εκλογή. Ολοι είναι ανακλητοί πριν λήξει η θητεία τους και όλοι δίνουν απολογισμό στο τέλος της. Η δημοκρατια πιστεύει πως όλοι οι πολίτες πρέπει να ασκούνται στην εξουσία και στην πολιτική. Γι’ αυτό αλλάζει συχνά τα πρόσωπα στα αξιώματα, ώστε να αποκτούν εμπειρία όσο περισσότεροι γίνεται, και ει δυνατόν όλοι.
Με λίγα λόγια, νομοθέτες είναι ΟΛΟΙ οι πολίτες. Κυβερνήτες και δικαστές γίνονται όλοι οι πολίτες, είτε με κλήρωση, είτε εκ περιτροπής, και ελάχιστοι με εκλογή. Δεν γίνονται ποτέ κυβερνήτες, νομοθέτες και δικαστές, οργανωμένες ομάδες πολιτών όπως είναι τα σημερινά κόμματα. Αυτό που γίνεται τώρα με τα κόμματα είναι ολιγαρχία.
Η δημοκρατία επειδή γνωρίζει πως απειλείται και από τον πολύ πλούτο αλλά και από την πολύ φτώχεια παίρνει μέτρα ώστε να μην υπάρχει τίποτε από τα δύο. Πέραν όμως τούτου, η δημοκρατία, επειδή δεν είναι οικονομικό σύστημα όπως ο καπιταλισμός και ο σοσιαλισμός, δεν έχει εξαρχής κάποιο οικονομικό σχέδιο ή δόγμα για να εφαρμόσει. Τις οικονομικές αποφάσεις τις παίρνουν όλοι οι πολίτες στην γενική συνέλευση, για κάθε ένα θέμα ξεχωριστά.
Δηλαδή με σημερινούς όρους μπορεί να πάρουν σήμερα για ένα θέμα μια «δεξιά» ή μια «αριστερή» απόφαση.
Και αν μετά από ένα διάστημα πειστούν πως πήραν λάθος απόφαση, να την αλλάξουν.
Και τέλος, επειδή το σύνολο που αντιπροσωπεύει η γενική συνέλευση μπορεί να απειληθεί στρατιωτικά, ο κάθε πολίτης είναι ταυτοχρόνως και οπλίτης, σχεδόν εφόρου ζωής. Οι έννοιες πολίτης και οπλίτης για την δημοκρατία είναι αξεχώριστες.
ΥΓ. Αν η περιγραφή μου δεν χωράει σε ένα φύλλο Α4 όπως υποσχέθηκα, δεν φταίει η δημοκρατία αλλά η φλυαρία μου. Διαλέξτε μικρότερη γραμματοσειρά και θα χωρέσει. Αν και πάλι δεν χωράει, τότε διαγράψτε όλα εκείνα τα τμήματα του κειμένου που είναι με πλάγια γράμματα. Τυπώστε την σελίδα και διαδώστε την δημοκρατία στους συμπολίτες μας.
Η δημοκρατία και οι τρεις εξουσίες
Με βάση τις πληροφορίες που έχουμε από την αρχαιότητα για το τι είναι δημοκρατία, για να θεωρήσουμε ένα σημερινό πολίτευμα ως δημοκρατία, θα πρέπει για το πολίτευμα αυτό να ισχύουν τα παρακάτω
Α. ΝΟΜΟΘΕΤΙΚΗ ΕΞΟΥΣΙΑ
Το σώμα όλων των πολιτών με δικαίωμα ψήφου, το δικό μας εκλογικό σώμα δηλαδή, και μόνο αυτό το σώμα, αποφασίζει για το τι άλλα όργανα, σώματα και θεσμοί θα υπάρχουν στο πολίτευμα (πχ βουλή, ως νομο-παρασκευαστικό μόνο σώμα φυσικά και όχι νομοθετικό, υπουργεία ποια και πόσα, δικαστήρια ποια και πόσα, κλπ κλπ). Το σώμα όλων των πολιτών με δικαίωμα ψήφου, μπορεί να αλλάξει όποτε θέλει τις αποφάσεις του, δηλαδή τους θεσμούς της πολιτείας που θέσπισε με προηγούμενή του απόφαση
Το σώμα όλων των πολιτών με δικαίωμα ψήφου είναι το μόνο σώμα που έχει δικαίωμα και εξουσία να ψηφίζει νόμους, δηλαδή να νομοθετεί. Δηλαδή στην δημοκρατία νομοθέτης είναι ο απλός πολίτης και όχι ο επαγγελματίας βουλευτής των κοινοβουλευτικών καθεστώτων της ολιγαρχίας.
Σημείωση: Για να έχουμε σε ισχύ τα δύο παραπάνω ΔΕΝ σημαίνει πως αναγκαστικά πρέπει να μαζεύονται όλοι οι πολιτες σε μια πλατεία για γενική συνέλευση/εκκλησία του δήμου. Μπορεί οι αποφάσεις να παίρνονται με ηλεκτρονικό τρόπο μέσω ηλεκτρονικών δημοψηφισμάτων που στοιχίζουν ελάχιστα (πχ. ΑΤΜ στις τράπεζες, πχ ΚΙΝΟ στα προπατζήδικα, πχ Δίκτυο Περικλής κλπ κλπ). Πάντως σε όλες τις περιπτώσεις οι αποφάσεις αυτές πρέπει να ληφθούν με ΑΜΕΣΗ συμμετοχή του κάθε πολίτη και όχι με αντιπρόσωπο, πληρεξούσιο ή βουλευτή.
Β. ΕΚΤΕΛΕΣΤΙΚΗ ΕΞΟΥΣΙΑ
Εφόσον το σώμα των πολιτών αποφάσισε για τα κυβερνητικά του όργανα (κυβέρνηση και υπουργεία κλπ κλπ), ποια και πόσα θέλει να είναι, τότε για τα όργανα αυτά και αυτούς που θα τα στελεχώνουν πρέπει να ισχύουν τα εξής
Οι θητείες στα κυβερνητικά αξιώματα είναι το περισσότερο ετήσιες
Απαγορεύεται η ανάδειξη στο ίδιο αξίωμα, του ίδιου προσώπου για δεύτερη φορά, μέχρι να περάσουν από εκείνο το αξίωμα όλοι όσοι ενδιαφέρονται για την θέση αυτή
Η ανάδειξη στην πλειοψηφία των κυβερνητικών αξιωμάτων γίνεται με κλήρωση, μεταξύ όλων των ενδιαφερομένων. Η ανάδειξη με εκλογή γίνεται για τα ελάχιστα εκείνα αξιώματα που απαιτούν ειδίκευση και κατάρτιση, πχ πρόεδρος του ΙΓΜΕ. Σημείωση: αυτά όμως είναι θέματα που τα αποφασίζει στις λεπτομέρειές τους, το σώμα των πολιτών. Απλώς η ΚΛΗΡΩΣΗ για τα περισσότερα κυβερνητικά αξιώματα είναι η ένδειξη αν έχουμε δημοκρατία ή ΟΛΙΓΑΡΧΙΑ
Καταγράφονται τα περιουσιακά στοιχεία («και των γονέων») του κάθε αξιωματούχου πριν και μετα την θητεία του. Ο αξιωματούχος δίνει απολογισμό στο πέρας της θητείας του και έχει ποινική ευθύνη (η πολιτική ευθύνη είναι τζάμπα κοροϊδία) όχι μόνο για τις βρωμιές του αλλά και για τα λάθη του. Χωρίς καμμία ειδική ποινική ή άλλη ασυλία έναντι των άλλων πολιτών.
Γ. ΔΙΚΑΣΤΙΚΗ ΕΞΟΥΣΙΑ
Εφόσον το σώμα των πολιτών αποφάσισε για το ποια, ποιων τύπων και πόσα δικαστήρια απαιτούνται, τότε οι θέσεις των δικαστών για τα δικαστήρια αυτά στελεχώνονται πάντα με κλήρωση και μάλιστα λίγο πριν την εκδίκαση, μεταξύ όλων των πολιτών που ενδιαφέρονται να είναι υποψήφιοι δικαστές.
Σημείωση: Στην δημοκρατία οι δικαστές είναι πάντα λαϊκοί κληρωτοί δικαστές. Η δημοκρατία θεωρεί πως ΚΑΙ η απονομή δικαιοσύνης είναι πολιτικό ζήτημα και όχι τεχνικό-νομοτεχνικό ζήτημα. Τεχνικό ζήτημα είναι η οδήγηση αυτοκινήτου γι’ αυτό ζητάμε από κάποιον να πάει στη Σχολή Οδηγών και νάχει και άδεια. Διαφορετικά καταντάμε να έχουμε χιλιάδες επί χιλιάδων νόμους και παρόλα αυτά να παίρνουμε δικαιοσύνη κακής ποιότητας. Σαφώς, στην εποχή μας, τα δικαστήρια αυτά θα περιλάμβαναν και βοηθητικό προσωπικό, δηλαδή επαγγελματίες νομικούς, λογιστές, γραφείς, και κάθε τεχνικό που θα έκρινε ένα δικαστήριο ότι του χρειάζεται.
Μεγάλο μυστικό: Δεν έχουμε δημοκρατία, ολιγαρχία έχουμε
Η δημοκρατία είναι συγκεκριμένη διαδικασία λήψης, εφαρμογής και επιτήρησης αποφάσεων και απονομής δικαιοσύνης, με συμμετοχή όλων και άμεσα χωρίς αντιπροσώπους.
Στην δημοκρατία
ο λαός διοικεί, νομοθετεί και δικάζει. Άμεσα και χωρίς αντιπροσώπους-βουλευτές, επαγγελματίες δικαστές ή επαγγελματίες πολιτικούς.
οι άρχοντες αναδεικνύονται με κλήρωση και όχι εκλογή. Με εκλογή αναδεικνύονται οι λίγοι εκείνοι των οποίων το αξίωμα απαιτεί μια κάποια κατάρτιση.
οι άρχοντες μπορούν να ανακληθούν πριν λήξει η θητεία τους. Κανείς δυο φορές στο ίδιο αξίωμα. Δεν υπάρχουν αναντικατάστατοι.
η θητεία των αρχόντων δεν διαρκείπάνω από ένα έτος.
οι άρχοντες λογοδοτούν για τα πεπραγμένα τους, σε επιτροπή πολιτών που συγκροτήθηκε με κλήρωση.
οι περιουσίες των αρχόντων καταγράφονται πριν και μετά την ανάληψη του αξιώματος. Και των συγγενών τους, ακόμη και μακρινών.
οποιος ζημιώσει το δημόσιο συμφέρον, δημόσιος άρχοντας ή απλός πολίτης, είτε από δόλο είτε από ανικανότητα, «αυθημερόν τελευτησάτω».
Επίσης η Δημοκρατία εγγυάται
την ελευθερία έκφρασης και δημοσίευσης της γνώμης, της διαφωνίας
την ισονομία και την ίση κατανομή των βαρών (φόροι)
τις ίσες ευκαιρίες σε όλους (εξ ου και η κλήρωση, αλλά όχι μόνο γι’ αυτό)
τα ανθρώπινα δικαιώματα όλων
την ασφάλεια, τη περιουσία, την τιμή και την αξιοπρέπεια όλων
Επίσης η Δημοκρατία φροντίζει
να μην υπάρχουν πολύ πλούσιοι και πολύ φτωχοί, κυρίως διότι αυτό την θέτει σε μεγάλο κίνδυνο
να μην υπάρχουν, άρα, αναξιοπαθούντες που αναγκάζονται να ζητιανέψουν
την παιδεία των νέων
την κρατική θρησκεία
την προπαγάνδα των αξιών της δημοκρατίας σε όλους. Προπαγάνδα. Όπως κάνουν με το life-style τώρα
Έχουμε πάνω κάτω 35 αιώνες καταγεγραμμένης ανθρώπινης ιστορίας. Σε όλο αυτό το αχανές χρονικό διάστημα δημοκρατίες είχαμε μόνο για μια περίοδο 2 περίπου αιώνων σε ορισμένες, και όχι όλες, από τις ελληνικές πόλεις της αρχαιότητας στην Μεσόγειο. Δημοκρατίες που δεν πρόλαβαν ούτε να ολοκληρωθούν αλλά ούτε και κατάφεραν να υπερασπίσουν τον εαυτό τους. Και τελικά υπέκυψαν στην ολιγαρχία και την απολυταρχία που τους επιβλήθηκε από την αριστοκρατική τάξη των πόλεων της αρχαιότητας.
Η δημοκρατία βέβαια δεν ολοκληρώνεται ποτέ. Είναι ένα δυναμικό σύστημα. Που διαρκώς αυτοθεσμίζεται. Δημοκρατία σημαίνει αυτονομία, με την έννοια ότι οι νόμοι του κράτους προέρχονται από τον λαό. Όχι τον θεό ή τους αρχόντους.
Δεν ξέρουμε λοιπόν τι είναι δημοκρατία. Νομίζουμε ότι δημοκρατία είναι αντιπρόσωποι-βουλευτές με 4-ετείς θητείες και κόμματα και βουλή που νομοθετεί και ηγεσία της δικαιοσύνης διορισμένη από την κυβέρνηση. Αλλά κάνουμε λάθος. Μεγάλο. Και το πληρώνουμε καθημερινά. Για γενεές επί γενεών.
Ο κοινοβουλευτισμός δεν είναι δημοκρατία. Είναι ολιγαρχία ελαφρώς καλυμμένη.
Στην δημοκρατία οι πολίτες διοικούν, νομοθετούν και δικάζουν άμεσα. Αν είχαμε δημοκρατία, τότε οι πολίτες
δεν θα άφηναν το χρέος να φτάσει στα 300 δις, με δάνεια επί δανείων
δεν θα παράγγελναν υποβρύχια που γέρνουν και Απάτσι που πέφτουν
δεν θα ψήφιζαν νόμους υπέρ των πανωτοκίων των τραπεζών
δεν θα ψήφιζαν νόμο που εξαιρεί υπουργούς από την απονομή δικαιοσύνης
δεν θα επέτρεπαν ΦΠΑ στο πόσο είναι τώρα ρε παιδιά;
δεν θα έπαιζαν τα αποθεματικά των ταμείων σε τοξικά ομόλογα
δεν θα πουλούσαν αντί πινακίου φακής κερδοφόρες δημόσιες επιχειρήσεις στρατηγικής μάλιστα σημασίας
δεν θα …
Το μεγάλο στήριγμα της δημοκρατίας είναι η μικρή ελεύθερη ιδιοκτησία. Η μικρή επιχείρηση δηλαδή. Είτε πρόκειται για αγρότη ή αυτο-απασχολούμενο επαγγελματία είτε πρόκειται για αυτό που λέμε μικρο-μεσαία επιχείρηση. Η σχέση της δημοκρατίας με την μικρή ελεύθερη ιδιοκτησία και επιχείρηση είναι ζήτημα επιβίωσης της ίδιας της δημοκρατίας. Ζωής και θανάτου. Της δημοκρατίας.
Μεγάλο μυστικό: Η πραγματική εξουσία δεν ασκείται από τους άρχοντες που εκλέγει ο λαός
Στον κοινοβουλευτισμό, η κυβέρνηση που εκλέγει ο λαός στις εκλογές, δεν κυβερνά. Διαχειρίζεται απλώς τα ζητήματα. Ενας απλός διαχειριστής.
Οι επιλογές της κυβέρνησης σε αυτή την διαχείριση είναι περιορισμένες. Οχι τόσο από το Σύνταγμα και τους νόμους. Η κυβέρνηση μπορεί να επιστρατεύσει συνταγματολόγους που θα ερμηνεύσουν το Σύνταγμα κατά τα συμφέροντά της. Στο παρελθόν το πρόσφατο, αλλά και το πιο μακρινό, θα βρει κανείς στην ελληνική ιστορία πλείστα όσα επεισόδια όπου το Σύνταγμα έγινε λάστιχο. Πάντα με την «επιστημονική» συμβολή και την σοφή γνωμοδότηση έγκριτων συνταγματολόγων.
Το ρεπερτόριο των επιλογών που έχει μια κυβέρνηση στον κοινοβουλευτισμό, ως διαχειριστής, περιορίζεται και υποτάσσεται στην θέληση των εξω-θεσμικών κέντρων για λογαριασμό των οποίων η κυβέρνηση ασκεί την εξουσία της. Λιγώτερο ή περισσότερο κάθε κυβέρνηση στον κοινοβουλευτισμό έχει «υπογράψει» γραμμάτια. Αλλιώς δεν θα γινόταν ποτέ κυβέρνηση. Δεν θα μπορούσε εν ολίγοις να σταθεί στην εξουσία περισσότερο από μερικές εβδομάδες.
Με τα εξω-θεσμικά κέντρα και τα πρόσωπα αυτά, οι κορυφαίοι της κυβέρνησης, και της πολιτικής εξουσίας γενικά, κάνουν συχνά και προσωπικές συμφωνίες. Διάφορες συμφωνίες. Ολες αυτές οι συμφωνίες και τα γραμμάτια πρέπει μετά να εξαργυρωθούν κατά την διάρκεια της άσκησης της εξουσίας.
Ουσιαστικά η πραγματική εξουσία είναι στα χέρια προσώπων που δεν είναι ευρέως γνωστά. Ετσι η κυβέρνηση υποδύεται πως κυβερνά. Πως έχει πρόγραμμα να εφαρμόσει. Ενώ το μόνο που έχει να εφαρμόσει είναι η θέληση και τα συμφέροντα των ελεγκτών της.
Αν όμως η κυβέρνηση δεν τηρήσει τις συμφωνίες της με τα εξω-θεσμικά κέντρα αυτά, θα την βρουν πολλές συμφορές. Και την κυβέρνηση αλλά και την χώρα την ίδια καμμιά φορά. Από πυρκαγιές απ’ άκρου εις άκρον μέχρι ναυτικούς αποκλεισμούς και δικτατορίες. Αν ένας υπουργός ή άλλος άρχοντας δεν τηρήσει τις τις προσωπικές του συμφωνίες με τα ίδια κέντρα, θα τον βρουν επίσης πολλά δεινά.
Η πιο συχνή ποινή είναι φυσικά η απλή απομάκρυνση από την εξουσία, με κάποιον τρόπο. Και η απομάκρυνση από την εξουσία είναι πολύ ισχυρό μέτρο, καθώς η άσκηση της εξουσίας συνεπάγεται αμύθητο πλουτισμό και οικονομικά γενικώς οφέλη, για τους ασκούντες την εξουσία. Η εξουσία έχει ψωμί.
Τα μέσα για τον συνετισμό των αρχόντων εκ μέρους των εξω-θεσμικών κέντρων, είναι πολλά και ισχυρά. Από την απλή πολιτική φθορά μέσω των ΜΜΕ μέχρι την φυσική εξόντωση, σε ακραίες περιπτώσεις. Το αγαπημένο τους είναι το προσωπικό ξεμπρόστιασμα των ανομιών και ο συνακόλουθος εξευτελισμός του πολιτικού. Και έχουν ορισμένοι διαπράξει τόσες πολλές ανομίες που είναι ευκολώτατοι στόχοι για τα εξω-θεσμικά κέντρα εξουσίας.
Υπήρξε αφελής υπουργός στο πρόσφατο παρελθόν που, πέρνοντας μάλλον τοις μετρητοίς τις προεκλογικές εξαγγελίες του κόμματός του, επιχείρησε να περάσει ένα νομοσχέδιο που θα εφάρμοζε ορισμένες από αυτές τις εξαγγελίες. Το αποτέλεσμα ήταν να απομακρυνθεί τηλεφωνικά από τον πρόεδρο της κυβέρνησης, να χάσει την κυβερνητική του θέση, και να μην επανέλθει ποτέ σε θέση εξουσίας έκτοτε. Ισχυρό μάθημα για όλους.
Θραξ Αναρμόδιοςμέσω terra papers
***
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου