Ένα από τα λίγα πράγματα σε άριστη κατάσταση εντός της χώρας:
Επίσης, η διαρκής επίκληση και ο μηρυκασμός των πνευματικών, πολιτιστικών και πολιτικών επιτευγμάτων κάποιων μακρινών προγόνων δεν απαλλάσει σε τίποτε έναν λαό από τις ευθύνες και την κατάντια του, όταν αποτελεί ένα σύγχρονο παράδειγμα παραγωγής πολιτισμικού τίποτα...
Oι παρακάτω σκέψεις έρχονται ως αφορμή το αιχμηρό και εξαίρετο συνάμα κείμενο του περιοδικού ΡΕΣΑΛΤΟ, Η σημερινή επιδημία των «αρίστων», περί "αριστοπληξίας" (ή "ανακάλυψης" αρίστων) στη σύγχρονη νεοελληνική σκηνή της πολιτικής ξετσιπωσιάς, της "υποδειγματικής" ως τώρα πελατειακής σχέσης κράτους-πολιτών, της επιδημικής υποκρισίας, του βαυκαλίσματος κενών στην ουσία τους εννοιών ("δημοκρατία", "ανάπτυξη", "διαφάνεια", "αξιοκρατία" κτλ κτλ), της παροιμιώδους ατιμωρησίας των υπευθύνων της διάλυσης οικονομικών και κοινωνικών υποδομών μιας χώρας, της πολιτειακής εξαχρείωσης. Πηγές εκτρωματικών αποστημάτων που μολύνουν ολόκληρο σχεδόν το κοινωνικο-πολιτικό φάσμα (ακόμα και του λεγόμενου αντιμνημονιακού-πατριωτικού χώρου και της λεγόμενης "αριστερής διανόησης") και του παραλογισμού κι εθελοδουλίας που πετούν στο καναβάτσο της ανυποληψίας και μοιρολατρίας κόμματα, αποκόμματα, κατ'ευφημισμό κινήματα, σωτηριολογικά σχήματα και κινήσεις. Που παραληρούν ανάμεσα σε γαβγίσματα εθνικής ανάτασης και κρυφό κλείσιμο του ματιού σε πόστα "διαχείρισης της κρίσης". Αλλά πάντα μέσα στα πλαίσια των κατευθυνόμενων συνθηκών από τις "αγορές"(=χρηματοπιστωτικός ολοκληρωτισμός) και του "αυτονόητου" της μη διατάραξης (ή έστω στο ανώδυνα ελάχιστο) των παρασιτικών μεγάλων συμφερόντων τους σε βάρος της αυτοδιάθεσης κι ευημερίας των κοινωνιών.
"ΑΡΙΣΤΟΣ", το λοιπόν, κατά την ταπεινή μου άποψη, μπορεί να θεωρείται όποιος/α:
-Αυτός που αποφεύγει να αναμειχτεί στις περιγραφόμενες παραπάνω "λογικές" και "οπτικές" των πραγμάτων και θεωρεί επιεικώς υποτιμητικό για το άτομό του κι επικίνδυνο για την ακεραιότητά του τον συγχρωτισμό με τα πρόσωπα που τις εκφράζουν. Και βέβαια απεχθάνεται τις προσκλήσεις ενεργούς ενσωμάτωσης ή έμμεσης νομιμοποίησης απαράδεκτων και νοσηρών πολιτικοκοινωνικών πρακτικών, τις τυμπανοκρουσίες, τα βραβεία και τις τιμές προς το πρόσωπό του από το σκυλολόι της αμετροέπειας, της ανικανότητας, της μετριοκρατίας και φαφλατοσύνης. Κι αρνείται, άλλοτε ευγενικά κι άλλτε ηχηρά, να δεχτεί και να παραλάβει.
-Αυτός που διαθέτει ανεξαρτησία αντίληψης, αυτοεπίγνωση και πλεόνασμα υψηλών κοινωνικών αξιών ώστε να κινείται με γνώμονα όχι το τάισμα της έπαρσής του αλλά της επίτευξης του κοινού οφέλους. Και ποιο είναι αυτό το όφελος; Μα φυσικά η απελευθέρωση των ανθρώπων από τις προκαταλήψεις και την αμάθεια, τα υλικά και πνευματικά δεσμά που αλυσοδένουν το σώμα, την καρδιά και τη διάνοια των κοινωνιών και η δημιουργία όλων εκείνων των δυνατοτήτων κι ευκαιριών προς μια ολοκληρωμένη ύπαρξη.
-Αυτός, πάνω απ'όλα, που δεν δίνει βάρος στο "έχειν" και "λέγειν" αλλά στο "είναι" και "πράττειν".
Με άλλα λόγια, η σύγχρονη εγχώρια νεοελληνική "διανόηση", "τέχνη", "επιστήμη", "επαναστατική ψυχολογία" (απ'όποιο χώρο του πολιτικού και πολιτικοποιημένου φάσματος κι αν υποτίθεται πως εκπορεύεται) διακρίνεται παταγωδώς από την έλλειψη "αρίστων".
Ή από την απροκάλυπτη ή ύπουλη δίωξή τους, τη συκοφάντηση και το θάψιμό τους, το φραγμό κάθε οδού ή υποψίας της στη δημόσια παρουσία και δυναμική εμπλοκή στα "εν οίκω" των όποιων "αρίστων". Ή έστω άξιων ανθρώπων, ως σημεία αναφοράς στους παραπάνω τομείς, που δεν αοριστικολογούν και θεωρητικολογούν ανέξοδα κι αδιέξοδα, που δεν μασούν τα λόγια τους ή κάνουν γαργάρα παλιότερες δηλώσεις, πεπραγμένα κι απόψεις, αλλά που πορεύονται με όπλο το θάρρος της γνώμης τους και με το σθένος της συνέπειας ως οδοδείκτη. Που δεν κραδαίνουν ωσάν παντιέρα τα "πιστοποιητικά αριστείων τους", αλλά διαπνέονται από διάφανο και τολμηρό όραμα κι εντιμότητα προθέσεων. Κι επειδή ο όρος "άριστος" ενέχει και το στοιχείο της υπερβολής σ'έναν κόσμο όπου η υπερβολή και τα ανεξέλεγκτα πάθη οδήγησαν κι οδηγούν απτόητα την ανθρωπότητα στο χείλος σκοτεινών αβύσσων, εμείς προτιμούμε τον όρο..."άνθρωπος"! Που, στην πιο σωστή του έννοια, εμπεριέχει όλα τα ακριβώς παραπάνω χαρακτηριστικά περί "αρίστων" κι άξιων.Και πάνω απ'όλα εμπεριέχει το αναζωγοονητικό και γεμάτο προοπτικές και γενναίες υποσχέσεις στοιχείο της ΡΗΞΗΣ. Στη νεοελληνική περίπτωση ενάντια σε ένα συρφετό σήψης και των επαίσχυντων μηχανισμών και μεθόδων επιβολής της πιο ανυπόφορα δύσοσμης εξουσίας που γνώρισε ο τόπος από τη μεταπολίτευση έως σήμερα...
ανιχνευτής
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου