To παρακάτω απόσπασμα είναι από την ταινία του VIM VENDERS "faraway, so close" -"τόσο μακριά, τόσο κοντά"- που αποτελεί τη συνέχεια της ταινίας του "Με τα φτερά του έρωτα". Στο βίντεο έχουμε τον ήρωα της ταινίας, έναν άγγελο που έχει κατέβει στη γη κι "εξανθρωπιστεί", να ακούει πάνω σε μια μοτοσυκλέτα έναν εκπληκτικό λόγο από τον οδηγό, που δεν είναι άλλος από το διάβολο! Το θέμα; Τι είναι ο περίφημος χρόνος! Που μας στοιχειώνει, μας φοβίζει, μας τρελαίνει, μας υποδουλώνει στα δόκανα θρησκευτικών κι άλλων μαντριών με συνταγές δύναμης, απελευθέρωσης και σωτηρίας και, γενικά, μέσα στους ανελέητα οριοθετημένους κόλπους του διαμορφωνόμαστε και προσδιοριζόμαστε. Με φανερούς ή υπόγειους, με (φαινομενικά) τυχαίους ή προκαθορισμένους, με άπειρους τρόπους!
Ας μεταφράσουμε τα παραπάνω λόγια του βίντεο:
"Άσε με να σου εξηγήσω δυο πράγματα.
Ο χρόνος είναι λιγοστός. Αυτό είναι το πρώτο. Για τον πονηρό ο χρόνος είναι πονηρός. Για τον ήρωα ηρωικός. Για την πόρνη άλλος ένας πελάτης -"άλλο ένα κόλπο" όπως ακούγεται στα αγγλικά. Αν είσαι ευγενικός, ο χρόνος σου είναι ευγενικός. Αν είσαι βιαστικός, ο χρόνος πετάει. Ο χρόνος είναι υπηρέτης αν είσαι ο αφέντης του. Ο χρόνος είναι ο θεός σου αν είσαι το σκυλί του. Είμαστε οι δημιουργοί, τα θύματα και οι δολοφόνοι του χρόνου!
Ο χρόνος είναι άχρονος. Αυτό είναι το δεύτερο πράγμα. Κι εσύ -κι εννοεί ο καθένας από εμάς- είσαι το ρολόι ".
Επιτρέψτε μου να προσθέσω κι εγώ το δικό μου "λιθαράκι" μπροστά στο δέος της όποιας κατανόησης -αν μπορεί ποτέ να υπάρξει κάτι τέτοιο και να περιγραφεί με σαφή επιστημονικό ορισμό- του "πανδαμάτορα". Χρόνου!
Ο χρόνος της παρουσίας μας σε τούτη τη γη είναι λιγοστός! Γι'αυτό και τόσο πολύτιμος για να σπαταλιέται άσκοπα ή να "σκοτώνεται" κατά μια γνωστή έκφραση. Διότι ο καθένας από εμάς μπορεί να γυρέψει να βρει και να "μπολιάσει" την επίγεια βόλτα του με τη σημασία και την ουσία που της αξίζουν. Kάθε μοναδική, ξεχωριστή στιγμή. Καθώς η ζωή δεν είναι παρά μια αλυσίδα στιγμών όπου κάθε μία μπορεί να είναι και η τελευταία μας! Ανακαλύπτοντας, όποιος "φλέγεται" από τη θέληση να τη γυρέψει, τη Δύναμη -όπως την προσδιορίζει θαυμάσια και ο Νίτσε στο "Ζαρατούστρα" του- και την Επίγνωση της μοναδικής φύσης του. Ως Ανθρώπινο Ελεύθερο Ον. Που δεν έχει καμία σχέση, βέβαια, με σερνάμενο -αν και δίποδο- σκουλήκι, βουτηγμένο και εθισμένο στον κόπρο κάθε Αυγεία, μέσα στους στρόβιλους του χρόνου.
Απελευθερώσου από τα δεσμά που έχουν δημιουργήσει στο μυαλό σου.
Δεν είσαι συνηθισμένος!
ΔΕΝ ΕΙΣΑΙ ΑΝΩΝΥΜΟΣ!
Και δεν σου αρμόζει να είσαι ο βασανισμένος σκλάβος κανενός.
Ούτε καν του χρόνου!
Ο Ένοικος...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου